Οπως με ενδιαφέρον διάβασα την πρόθεση καθιέρωσης του «φιλικού δασκάλου», είτε του «φιλικού καθηγητή», στον οποίο θα απευθύνονται οι μαθητές που αντιμετωπίζουν προβλήματα, όπως στην περίπτωση που γίνονται θύματα εκφοβισμού. Εστω και αν αυτό συνιστά παραδοχή τού ότι η πλειονότητα των διδασκόντων δεν έχει τα προσόντα, δηλαδή την παιδαγωγική πνευματική υποδομή, για να λειτουργεί με ευαίσθητους δέκτες και προστατευτική διάθεση για τέτοια περιστατικά.
Περίμενα όμως να ακούσω και ποια συγκεκριμένα μέτρα ελήφθησαν ώστε οι δράστες του ενδοσχολικού τραμπουκισμού να πάρουν «ένα μάθημα». Και δεν βλέπω απολύτως τίποτε. Η δήλωση της κ. Κεραμέως ότι τέτοια φαινόμενα «δεν έχουν θέση» στη σχολική ζωή, δεν μου λέει κάτι. Πρόκειται για σύνηθες πολιτικό ευχολόγιο. Αλλά ούτε η πολιτική ηγεσία, ούτε και η κοινότητα των διδασκόντων επιτρέπεται να στέκεται απέναντι σε τέτοια φαινόμενα με στάση Ποντίου Πιλάτου. Πρέπει να παίρνει σαφή θέση καταδίκης, όχι με λόγια, αλλά με αποφάσεις.
Τα ερωτήματα που απαιτούν καθαρές απαντήσεις είναι πολλά.
Ερευνήθηκαν οι καταγγελίες ότι εκείνοι που ασκούσαν εκφοβισμό στη μικρή μαθήτρια και ξυλοφόρτωσαν, τραυματίζοντάς τον, τον 17χρονο αδελφό της, έχουν συγκροτήσει ενδοσχολική συμμορία με την επωνυμία «Locos», ομοιόμορφη εμφάνιση, με κούρεμα αλά Κασιδιάρης και μαύρες στολές, έχοντας στο παρελθόν οδηγηθεί, κάποιοι από αυτούς, και πάλι στο αστυνομικό τμήμα; Από το οποίο «ποζάριζαν» προκλητικότατα με «σέλφι» που ανέβασαν στο Διαδίκτυο, για να δείξουν ότι δεν φοβούνται κανέναν;
Πόσο παιδαγωγικώς και ψυχολογικώς ορθό είναι να συνεχίσουν να υπάρχουν στον ίδιο σχολικό χώρο τα δύο θύματα και η ομάδα των δραστών, ωσάν να «μην τρέχει τίποτα»;
Είναι αρκετή η τιμωρία κάποιων από αυτούς με διήμερη αποβολή από το σχολείο, λες και έσπασαν κάποιο τζάμι;
Τι μήνυμα παίρνουν, και τα θύματα και οι δράστες, από αυτήν τη… χαλαρή και χλιαρή στάση σχολείου και Πολιτείας;
Με συμπαθάτε, αλλά κρίνοντας από τα πραγματικά περιστατικά και από το ύφος της φωτογραφίας των “Locos”, φοβάμαι ότι κανείς δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη για την αντιμετώπιση ενός κινδύνου: Να πάρουν δηλαδή οι δράστες το μήνυμα ότι μπορούν να βασανίσουν άχρι θανάτου κάποιον επόμενο Γιακουμάκη, που θα βρεθεί στο δρόμο τους.
Γ. Π. Μασσαβέτας
