Και όχι στην… πλειοψηφία τους, όπως ακούμε ακόμη και από υπουργικά και δημοσιογραφικά χείλη, λες και πρόκειται για συμμετοχή σε εκλογική διαδικασία). Διότι αντιλαμβάνονται ότι αυτή την ώρα ισχύει, όσο ποτέ άλλοτε, το «ου παίξεις εν ου παικτοίς».
Κάποιοι όμως, που συγκροτούν διοικήσεις παγκοσμίων, ευρωπαϊκών, είτε άλλων περιφερειακών αρχών, επιμένουν να… παίζουν, επιδεικνύοντας επικίνδυνη ολιγωρία ή, ακόμη χειρότερα, εγκληματική εμμονή σε εσφαλμένες επιλογές. Περιορίζομαι σε τρία κτυπητά παραδείγματα:
* Αργησε ανεπιτρέπτως η ηγεσία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας να αντιληφθεί την έκταση και την ένταση της επιδημίας και να κηρύξει τον κόσμο σε κατάσταση πανδημίας.
* Επαιξαν επικινδύνως οι ηγούμενοι της Παγκόσμιας Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (UEFA) και της αντίστοιχης Ευρωπαϊκής (FIFA), αλλά και της ευρωπαϊκής αρχής διοργάνωσης του πρωταθλήματος καλαθοσφαίρισης. Με προκλητικότερη την περίπτωση της εμμονής της Ευρωλίγκας να διεξαχθεί οπωσδήποτε η αναμέτρηση του Ολυμπιακού με την Αρμάνι στο Μιλάνο, την ευρωπαϊκή… πρωτεύουσα του κορονοϊού και του θανάτου, απορρίπτοντας αίτημα της ελληνικής ομάδας να διεξαχθεί ο αγώνας σε άλλη χώρα. Χρειάσθηκε να ξεσηκωθούν οι καλαθοσφαιριστές όλης της Ευρώπης, να αντιδράσει εντόνως η ελληνική κυβέρνηση και η ομάδα του Πειραιά, για να υποχωρήσει η «Ευρωλίγκα».
* Κοιμούνταν μέχρι προχθές οι «αθάνατοι» της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, εφησυχασμένοι ότι όλα θα πάνε καλά ως τον Αύγουστο, οπότε θα μπορέσουν να κάνουν τα πολυτελή ταξιδάκια τους στην Ιαπωνία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Και συνέχιζαν ακατάβλητοι τις προετοιμασίες, με τις λαμπαδηδρομίες, ενώ θα έπρεπε να έχουν ήδη προ πολλού αποφασίσει την αναβολή της διοργάνωσης. Εγινε τελικά και αυτό, αφού ήδη αρκετές χώρες είχαν ανακοινώσει ότι δεν πρόκειται να επιτρέψουν σε αθλητές και φιλάθλους τους να πάνε στο Τόκιο. Οπότε θα είχαμε την πλήρη γελοιοποίηση των «αθανάτων».
Τα οικονομικά συμφέροντα που συνδέονται με αυτές τις διοργανώσεις (οργανωτών, χορηγών, διαφημιστών, ταξιδιωτικών οργανισμών και πολλών άλλων) είναι τεράστια. Αλλά υπέρτατο συμφέρον είναι η προστασία της ζωής και της υγείας των ανθρώπων σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Ατυχώς, δεν υπάρχει κάποια αρχή αρμόδια να «τραβήξει το αυτί» σε όλους αυτούς τους «αθανάτους» και μη της ανευθυνότητας, επιβάλλοντάς τους από πρόστιμα έως και ποινικές τιμωρίες.
Γ.Π. Μασσαβέτας
