Η παρατεταμένη διαβίωση ενός ανθρώπου σε ένα ίδρυμα, αναμφίβολα επιδρά πάνω στη συμπεριφορά του, ενώ παράλληλα δημιουργεί στον εσώτερο κόσμο του μια φοβία για την εκτός ιδρύματος ζωή του. Η καραντίνα που επιλέχθηκε από τους υπεύθυνους λοιμωξιολόγους του υπουργείου Υγείας και αποφασίστηκε από την πολιτική του ηγεσία, όσον αφορά στον περιορισμό του κορωναϊού, μέχρι στιγμής έχει αποδώσει. Τα δε αποτελέσματα κρίνονται από την πλειονότητα των πολιτών ως ιδιαίτερα ικανοποιητικά. Επειδή όμως στους σύγχρονους καιρούς που ζούμε, έχουμε εθιστεί να καλύπτουμε τα αδύναμα σημεία μας με blanco, καλό είναι να υπενθυμίζουμε στους εαυτούς μας ότι αυτά υπάρχουν έστω και καλυμμένα. Ιδιαίτερα σε κρίσιμες περιόδους, έτσι ώστε να γνωρίζουμε ανά πάσα στιγμή τη δυναμική του βηματισμού μας. Ας παραδεχθούμε λοιπόν ότι οι μεγαλύτερες ποσότητες φαρμάκων που καταλήγουν στα «στόματά μας», είναι των ψυχοφαρμάκων. Μια ψυχωσική διαταραχή, μια αγχώδης νεύρωση, μια κατάθλιψη χρόνια ή περιστασιακή σαν αυτή που προκαλείται από μια απώλεια, απαιτεί υποστηρικτική θεραπεία. Είναι αποδεδειγμένο ότι δεν βοηθούνται όλες οι περιπτώσεις  στο ντιβάνι του ψυχοθεραπευτή, καθότι πολλές χρήζουν φαρμακευτικής αγωγής. Η οποιαδήποτε καραντίνα, εκ των πραγμάτων επιφέρει ψυχικά και σωματικά προβλήματα. Ο δια νόμου εγκλεισμός, ασχέτως αν προστατεύει το άτομο όπως στην παρούσα φάση της επιδημίας, δεν παύει να ισοδυναμεί στον ψυχισμό του καθενός έγκλειστου ως φυλακή. Η δε επίγνωση ότι σύνολος ο πλανήτης τελεί υπό «παρακολούθηση» και συνάμα βρισκόμαστε όλοι μας υπόλογοι απέναντι  στις αρχές, ενδυναμώνει μέσα μας την ιδρυματική νοοτροπία και μας δημιουργεί την εξάρτηση να αναμένουμε κάθε βράδυ τα θανατηφόρα νέα από τις πέντε ηπείρους. Ένας θάνατος λιγότερος ανακουφίζει, ένας περισσότερος αναστατώνει.

ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ

Κάπως έτσι, συνηθίζουμε να αποδεχόμαστε τη στατιστική ζώντων και τεθνεώντων ως πεπρωμένο μας. Στην ουσία όμως πιστοποιούμε το τρίπτυχο «στέρηση, εξάρτηση, επιθετικότητα». Δηλαδή, στερούμαι την ελευθερία μου, είμαι εξαρτημένος από σένα που δεν μου τη δίνεις, άθελά μου βγάζω τον κακό μου χαρακτήρα. Σ’ αυτή την περίπτωση ο κατασταλμένος θυμός επαναστατεί και τα ψυχοφάρμακα φαντάζουν ως λύτρωση, καθώς βγαίνουν στην επιφάνεια  τα απόκρυφα των εσώψυχων. Ζευγάρια δοκιμάζονται, αντοχές ζυγίζονται, ιδέες καταρρακώνονται, φιλίες κατακερματίζονται, στην προσπάθεια του καθενός να συμβιώσει επί εικοσιτετράωρο με τον άλλον. Απ’ την άλλη, η καραντίνα ως «φυλακή» διαμορφώνει συνειδήσεις και ισχυροποιεί την προσωπικότητα εκείνων που την βλέπουν ως αυτογνωσία και μια ευκαιρία βελτίωσης των σχέσεων με τους άλλους και τον καθρέπτη τους. Όσο γι’ αυτούς που ζούσαν και ζουν μόνοι, η ανασφάλεια για το πώς θα αντιμετωπίσουν ενδεχόμενη προσβολή τους από τον κορωναϊό, μπορεί να τους οδηγήσει σε πανικό ή να τους «μπετονάρει» έτσι ώστε να μην επηρεάζονται από τις ζαριές της μοίρας. Στις περισσότερες όμως των περιπτώσεων, η καραντίνα, απλώνει μέσα μας τα θεμέλια μιας ιδρυματικής συμπεριφοράς. Αυτό δεν μπορεί να διαπιστωθεί τώρα, αλλά όταν θα αρθούν τα περιοριστικά μέτρα. Ίσως τότε να θυμηθούμε τους συνανθρώπους μας που εξήλθαν του πνιγηρού κελιού τους μετά από πολύχρονη κάθειρξη. Και ενώ μπορούσαν τουλάχιστον στην αρχή, να κινηθούν ελεύθερα  όπου επιθυμούσαν     , αυτοί κλείστηκαν στο σπίτι τους φοβούμενοι και τη σκιά τους, γιατί ολάκερο το «Είναι» τους είχε εθιστεί σε ένα συγκεκριμένο τρόπο αιχμάλωτης ζωής.

ΒΡΩΜΙΚΟΙ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΟΙ

Ίσως είναι καίρια η στιγμή να συνειδητοποιήσουμε ως κοινωνία, πόση αναισθησία έχουμε επιδείξει στους ανθρώπους εκείνους που βρίσκονται να εκτίουν ποινές, είκοσι μαζί σε ένα κελί που κατασκευάστηκε για οκτώ. Όταν κάποιοι δεν αντέχουμε αν δεν βγούμε έξω μία φορά την ημέρα, ίσως κατανοήσουμε πως είναι να μη σου χορηγούν την τριήμερη άδεια που δικαιούσαι. Ο φυλακισμένος, γράφει ο νόμος,  το μόνο που στερείται είναι η ελευθερία του και σε καμία περίπτωση η αξιοπρέπειά του. Δυστυχώς όμως, στην περίπτωση που δεν υπάρχουν γιατροί ή ένα αξιοπρεπές νοσοκομείο φυλακών, τότε η κάθε πολιτεία απεκδύεται τον δημοκρατικό της μανδύα και προβάρει τον εκδικητικό, άλλως, της βεντέτας. Το τηλέφωνο του ΕΟΔΥ «απαντά» σε καραντινιασμένους αλλά όχι σε φυλακισμένους. Οι δεύτεροι ανήκουν στη «βρώμικη» κοινωνία και όχι στην «καθαρή» σαν τη δική μας, που παίζει σκάκι με ιούς και αντιβιοτικά.  Σήμερα λοιπόν, είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να αναλογισθούμε ότι εκτός από το τομάρι μας το οποίο προφυλάσσουμε γαντοφορεμένοι και μασκοφορεμένοι, υπάρχουν κάποιες χιλιάδες ξεχασμένοι συμπολίτες μας οι οποίοι βιώνουν την καταδίκη για τα λάθη τους, δίχως την αξιοπρέπεια που διασφαλίζει ο νόμος. Πιστεύω λοιπόν πως όλοι όσοι έχουμε την ευκαιρία να διδαχτούμε από την καραντίνα που μας επεβλήθη, θα συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είναι δα και τόσο τρομερό να μη βγαίνεις έξω απ’ το σπίτι σου πάνω από δυο φορές την ημέρα, αλλά τρομερό είναι να μη  βγαίνεις ποτέ.

ΝΕΑ ΟΜΙΛΙΑ ΙΔΡΥΜΑΤΙΣΜΟΥ

Επίσης, εκείνο που πρόκειται να μας συμβεί κατά την χρονική περίοδο  της ιδρυματικής μας συμπεριφοράς, όταν πλέον θα εκδράμουμε ελεύθεροι χωρίς άδειες εξόδου, θα είναι ο φόβος να πλησιάσουμε τον άλλον και η αμηχανία μας σχετικά με τη Νέα Ομιλία. Αυτή που θα στηρίζεται στο καινούργιο λεξικό της ανθρώπινης γλώσσας, με διαφοροποιημένες τις έννοιες των λημμάτων,  ιδιαίτερα στα παιδιά. Η «σύγχρονη πανώλη», για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα θα τρομοκρατεί υποσυνείδητα ακόμα και το ξεθάρρεμα για μια αγκαλιά. Αλλά και η όποια λαϊκή αντίδραση θα μπορεί να καταστέλλεται με μια νομοθετική ρύθμιση λόγω ασύμμετρης απειλής από «βηχαλάκηδες» αντί για «μπαχαλάκηδες». Η καραντίνα σε παγκόσμιο επίπεδο επιβλήθηκε για πρώτη φορά από ιδρύσεως κόσμου, οπότε και ένα συλλαλητήριο οπουδήποτε θα μπορεί να πραγματοποιείται  με τηλεμάζωξη. Ήγουν ακίνδυνο! Όσον αφορά στην λεξικολογία της μετά κορωναϊού εποχής, έννοιες όπως η «ελευθερία» αλλάζουν σημασιολογικά. Στο εξής ελεύθερος θα είναι ο έχων ισχυρό  ιντερνέτ, δηλαδή προσβασιμότητα στα νέα της πλανητικής επικοινωνίας. Ποιος θα το φανταζόταν, ότι η λέξη «ελευθερία» που επί αιώνες ήταν ταυτισμένη με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον αγώνα του ανθρώπου για ισότητα, δικαιοσύνη και ελεύθερη μετακίνηση, σήμερα θα ισοδυναμούσε με την έγκρισή μας στα cookies του υπολογιστή;  Ποιος περίμενε ότι η ιερή έννοια της φιλίας, θα αποτυπωνόταν στη νέα διάλεκτο με τους ηλεκτρονικούς φίλους ή ακόλουθους στο προφίλ μας; Αν προσθέσουμε πως και οι συναλλαγές μας μπορούν να πραγματοποιούνται απ’ το σπίτι, τότε ποιος ο λόγος να βγαίνουμε έξω. Ακόμα και τα σούπερ μάρκετ με ηλεκτρονική παραγγελία εφοδιάζουν τα ντουλάπια μας με αμέτρητα μακαρόνια και αντισηπτικά.

ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Στο εξής, η έννοια «κόσμος» δεν θα ερμηνεύει την ανθρώπινη κοινωνία και όσα την περιβάλλουν, αλλά τη διαδικτυακή εικονική πραγματικότητα. Ο ιδρυματισμός θα οδηγήσει τον καθένα μας στην ασφάλεια της οικίας του με τους συναγερμούς, τις κάμερες και τους φύλακες της ευταξίας.  Ευτυχώς όμως που όλοι οι κανόνες εμπεριέχουν και τις εξαιρέσεις τους. Ο μόνος κανόνας που στερείται εξαίρεσης, είναι ο ίδιος της εξαιρέσεως. Δηλοί δε, τι εστί εξαίρεση. Κατά συνέπεια  πάντα θα υπάρχουν οι φωτεινές προσωπικότητες με το θάρρος και την οξυδέρκεια, ώστε να μην καταλήξουν έρμαια της παραπληροφόρησης και του τζόγου που παίζει στις πλάτες των λαών η μαφία του καπιταλισμού. Τα ανελέητα κτήνη, που ξεπλένουν με πολέμους τούς οικτρούς διασυρμούς της προσωπικής τους ζωής, που διασπείρουν ιούς είτε σκοπίμως είτε εξαιτίας «ατυχημάτων», που βομβαρδίζουν τις τεκτονικές πλάτες του Ειρηνικού με δοκιμές ασύλληπτων όπλων δημιουργώντας βιβλικά τσουνάμι, που ρευστοποιούν τους πάγους για να εκμεταλλευτούν στη συνέχεια ενεργειακές πηγές, που δοκιμάζουν εμβόλια σε εξαθλιωμένους  Αφρικανούς, που προάγουν τη διεθνή πορνεία ανηλίκων, που προστατεύουν τα καρτέλ ναρκωτικών, που βυθίζουν στην ένδεια τις χώρες που πολέμησαν το ναζισμό ενώ προστατεύουν εκείνες που συμμάχησαν μαζί του, κυρίως δε, την ίδια τη χώρα που τον γέννησε, που ισοπεδώνουν δια των όπλων λαούς στο όνομα της δημοκρατίας ενώ γίνονται αδελφοποιητοί με αραβικά δικτατορικά καθεστώτα που αποκεφαλίζουν γυναίκες για ένα εξωσυζυγικό φλερτ ματιών. Όλοι αυτοί οι κτηνάνθρωποι, οι ορκισμένοι γκάνγκστερς της καπιταλιστικής πανσπερμίας, είναι οι υπεύθυνοι για τα δεινά του πλανήτη και την όποια επιδημία. Τους καρκίνους από τη ραδιενέργεια δεν τους δημιούργησε ο Θεός την έβδομη ημέρα που ξεκουράστηκε, ούτε ο Δαρβίνος στα ταξίδια του με το καράβι Beagle καταγράφοντας την καταγωγή των ειδών.

ΕΥΕΡΓΕΣΙΕΣ

Η κόλαση που ζούμε αποτελεί έργο εκείνων που δημιουργούν τα παγκόσμια κραχ, που ανασκολοπίζουν τον Καντάφι στο όνομα της δημοκρατίας για να δημιουργήσουν το απόλυτο χάος, εκείνων που διοικούν τις ΜΚΟ της απάτης, που χρησιμοποιούν το θρησκευτικό φανατισμό ως την καλύτερη συνταγή του διαίρει και βασίλευε, αλλά και πολλών άλλων πρακτικών ηλιθιοποίσης της μάζας. Διόλου τυχαίο ότι μετά την κατακραυγή των λαών για τον ρόλο των μεγάλων επιχειρήσεων, άρχισαν οι ευεργεσίες διαφόρων ιδρυμάτων. Ιδρύματα των οποίων οι πρόγονοι βούλιαζαν σαπιοκάραβα για τις ασφαλιστικές αποζημιώσεις, σήμερα προσφέρουν μάσκες, γάντια και αναπνευστήρες εκατομμυρίων. Αν τα αθροίσεις, δεν είναι περισσότερα απ’ όσο πωλούνται οι κάλτσες των παικτών της Μπαρτσελόνα ή της Ρεάλ. Ποιο είναι το μήνυμα; Οι επιχειρηματίες του ιδιωτικού τομέα προσφέρουν τα εκατομμύριά τους, δίχως να είναι υποχρεωμένοι, για να διασώσουν τον διεφθαρμένο δημόσιο τομέα. Ερώτημα: Γιατί δεν φτιάχνουν ένα μεγάλο «Νοσοκομείο Ευεργετών», κατοχυρωμένο νομικά και διαπαντός για τον ελληνικό λαό; Όχι βέβαια σαν το «Ερρίκος Ντυνάν» που ενώ προοριζόταν για κοινωφελούς χαρακτήρα θεραπευτήριο, σκανδαλωδώς κατέληξε στους ιδιώτες. Την ευεργεσία των μισθωτών, συνταξιούχων και πάσης φύσεως εργαζομένων του λαού μας, κατά την περίοδο των μνημονίων, πότε θα την καταγράψει η Βίβλος  των Ευεργετών; Ελάχιστοι επιχειρηματίες κατά την περίοδο της κρίσης, δεν απέλυσαν και δεν περιέκοψαν χρήματα από το προσωπικό τους, ενώ αντιθέτως, προσέφεραν πραγματικές ευεργεσίες και αυτούς τους γνωρίζουμε καλά.  Ακόμα, ευεργέτες υπήρξαν στο παρελθόν κάποια φτωχά παιδιά της Ηπείρου, η απαξιωμένη εν ζωή Μαντώ Μαυρογένους και πολλοί άλλοι. «Ευεργέτης» όμως θεωρείται και ο απατεώνας  Ανδρέας Συγγρός, ο εμπλεκόμενος στο μεγάλο σκάνδαλο των Λαυρεωτικών.

Ο κάθε λαός οφείλει για λόγους αξιοπρέπειας, να δέχεται στήριξη απ’ αυτούς που του μεταγγίζουν αίμα και όχι από τις βδέλλες που του το ρουφούν.

Θα κλείσω με έναν, κατεξοχήν γέννημα θρέμμα του καπιταλισμού, τον Γούντυ Άλλεν και την εξής δήλωσή του: «Το 80% της επιτυχίας είναι να κάνεις  φιγούρα…»