Πώς αλλιώς να ονοματίσεις την προκλητικότητα, την αναίδεια και την περιφρόνηση του Προέδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προς όλο τον σύγχρονο κόσμο, να μετατρέψει την Αγία Σοφία από μουσείο σε τζαμί;
Ειπώθηκαν και γράφτηκαν πολλά για τους λόγους που οδήγησαν τον Τούρκο Πρόεδρο σε αυτή την αχαρακτήριστη, ανεύθυνη και, ενδεχομένως, επιβλαβή ενέργεια για την τουρκική οικονομία, αν λάβει τελικά οικονομικά μέτρα εναντίον της Τουρκίας η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οι λόγοι λοιπόν είναι πολλοί, ωστόσο πιστεύω πως σχεδόν πάντα στα φανερά αίτια μιας ενέργειας υποβόσκει −σπανίως υποφώσκει− μια κυρίαρχη αιτία, πιο κρίσιμη, πιο ουσιαστική, πιο αναγκαία και πιο επείγουσα από τη διαφαινόμενη και, στο προκείμενο ζήτημα, δεν είναι άλλη από τη ναρκισσιστική επιδίωξη του Τούρκου Προέδρου για ενδοκοσμική αθανασία, καταλύοντας το κοσμικό κεμαλικό κράτος. Όλες οι μέχρι τώρα ενέργειές του αυτό καταδεικνύουν, πως, μέσα στο οικτρό του παραλήρημα, θεωρεί αυτή την κατάλυση ως αντικειμενική και ιστορική αναγκαιότητα, τον δε εαυτό του ως τον μόνο σοβαρό και αξιόπιστο υπερασπιστή παλαιών αρχών και επιδιώξεων, που δύναται να ανατάξει τα κεμαλικά «σφάλματα» σε πολιτικό, πολιτισμικό και κοινωνικό επίπεδο. Με απλά λόγια επιδιώκει να ανατρέψει την κεμαλική δομή πάνω στην οποία στηρίχτηκε το «Τουρκικό κοσμικό Κράτος», οδηγώντας την Τουρκία σε ένα νεοθωμανικό πολιτικό σύστημα, και η λαβή δόθηκε από τη διπλή ήττα που υπέστη ο Μπιναλί Γιλντιρίμ, ως εκλεκτός του Τούρκου Προέδρου, από τον κεμαλιστή Εκρέμ Ιμάμογλου, Δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης.
Τι θα γίνει από δω και στο εξής ή μάλλον τι θα μπορούσε να γίνει; Νομίζω τίποτα πέρα από μια καθυστέρηση στα ναρκισσιστικά σχέδια ενός κολυμβητή στη θάλασσα του μεγαλείου του. Πολιτικοί σαν τον Τούρκο Πρόεδρο δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους επ’ ουδενί λόγω να αυτοαναιρεθούν, και εξ αυτού του λόγου καθίστανται ιδιαιτέρως επικίνδυνοι!
Κατά τη γνώμη μου, μερική ανατροπή των παραληρηματικών ιδεών του μπορεί να συμβεί μόνο με την αποχώρησή του από την ενεργό πολιτική σκηνή της Τουρκίας, σε κάθε άλλη περίπτωση απλά θα κάνει ένα μεγάλο άλμα προς τα πίσω και ένα μικρό βηματάκι μπροστά, όπως να είναι η Αγία Σοφία και τζαμί και μουσείο, έτσι θα θεωρεί πως θα κατευνάσει τη διεθνή κοινότητα και μακάρι να σφάλλω, αλλά τελικά νομίζω πως με αυτόν τον τρόπο θα την καταστήσει εκ νέου αμήχανο παρατηρητή των οπισθοδρομικών αποφάσεων και ενεργειών του.
