Τρίτη, 11 Αυγούστου 2020 22:40

Τι πληρώνουμε για να θάψουμε την ιστορία μας;

Γράφτηκε από την
Τι πληρώνουμε για να θάψουμε την ιστορία μας;

Της Τόνια Κουζη, Αρχιτεκτονα ΕΜΠ - Επικεφαλής δημοτικής παράταξης "Καλαμάτα Τόπος Ζωής"

Η αφορμή για τη σημερινή τοποθέτηση, είναι δυο κατά τα άλλα τυχαία γεγονότα. Το ένα ήταν η Κυριακάτικη βόλτα στο Μουσείο της Ακρόπολης και συγκεκριμένα στην αρχαία λαϊκή γειτονιά, όπου, στη βάση του τεράστιου μπετονένιου οικοδομήματος, μπορεί ο επισκέπτης να περιηγηθεί και το άλλο ήταν η πρόσκληση μου να συμμετάσχω σε μια ομάδα πολιτών με πρωτοβουλία τη διεκδίκηση αποκάλυψης και εν τέλη διάσωσης των μνημείων στην πλατεία της Υπαπαντής στην πόλη μας.

Αφορμή για την κινητοποίηση ήταν η δημοπράτηση μιας ακόμη μελέτης ανάπλασης ενός από τους σημαντικότερους δημόσιους χώρου της πόλης, την πλατεία Υπαπαντής, όπου για άλλη μια φορά, δρομολογούνται μια σειρά επιλογών που θα οδηγήσουν σε ένα αποτέλεσμα αμφίβολο για ένα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας.
Διαβάζοντας την εγκεκριμένη τεχνική περιγραφή του έργου και την οριστική αρχιτεκτονική μελέτη, διαπιστώνει κανείς ότι είναι τόσο απλοϊκά τεχνική που δύσκολα δικαιολογεί, αφενός το κόστος της συνολικής παρέμβασης, αφετέρου την αναγκαιότητα επίσπευσης των διαδικασιών.

Απόσπασμα από την ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ – ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

 

Τόσο τεχνοκρατικά γραμμένη που δυσκολεύεται κανείς να εντοπίσει ποιος ήταν ο στόχος της μελετητικής ομάδας, ποιο ήταν το όραμα για ένα τόσο σημαντικό δημόσιο χώρο της πολιτικής ηγεσίας για ακόμη μια φορά. Έναν χώρο που το περικυκλώνουν σημαντικά αρχιτεκτονήματα διαφόρων ιστορικών φάσεων της πόλης, έναν χώρο που αναπτύσσεται γύρω από τον κορυφαίο θρησκευτικό πόλο έλξης της πόλης, έναν χώρο που σαν ένα χαλί καλύπτει προστατευτικά μια σειρά ιστορικών φάσεων της πόλης που βρίσκεται στην τομή σημαντικών διαδρομών, διαδρομών που θα μπορούσαν να αναδειχθούν σε διαδρομές πολιτισμού συνενώνοντας τα ενδιαφέροντα σημεία της.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι πως, αν βγάλω αυτό το χαλί και στρώσω ένα νέο, το 2020 και μάλιστα εξόχως ακριβό, γιατί δεν μπαίνω στη διαδικασία να σηκώσω το χαλί με την ευκαιρία και να δω τι κρύβει από κάτω;

Πηγη : ΔΗΜΟΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

 

Σημαντικά για κάποιους, λιγότερα σημαντικά για κάποιους άλλους, σε κάθε περίπτωση είναι ίχνη ιστορίας της πόλης μας που θα έδιναν μια άλλη αξία στην αρχιτεκτονική διευθέτηση του χώρου. Θα του προσέδιδαν μια πολυπλοκότητα και θα απαιτούσαν χειρουργικούς χειρισμούς. Θα έπρεπε το νέο χαλί να συνομιλεί με το υποκείμενο παλιό, με όποια αξιόλογα τμήματα έρχονταν στο φως. Θα έπρεπε να συνδυαστούν διαφορετικές διαδρομές εξασφαλίζοντας τη συνολική ενιαία οντότητα της πλατείας, θα έπρεπε να αναδειχτούν μέσω αρχιτεκτονικού φωτισμού όσα θα έκριναν οι αρχαιολογικές έρευνες ότι αξίζει να αναδειχθούν, θα έπρεπε τουλάχιστον σε αρκετά σημεία να υπάρχουν εγγραφές με πληροφοριακό υλικό για όσα διαδραματίστηκαν στην πόλη στις προηγούμενες ιστορικές της φάσεις.

Αυτό που κυρίως θέλω να τονίσω επιπρόσθετα σε όσα εύστοχα αιρετοί και μη πολίτες διατυπώνουν, είναι πως η αξία του δημόσιου χώρου εμπλουτίζεται από την ιστορικότητα του. Τα ίχνη – είτε είναι κτίρια, είτε είναι διαδρομές, είτε είναι γεγονότα του παρελθόντος αποτελούν μια εγγραφή στη μνήμη των πολιτών και αυτή την εγγραφή οφείλει ο μελετητής να μεταφέρει – αποτυπώσει στο νέο έργο με τέτοιο τρόπο, ώστε να επανασχεδιάζει χωρίς να καταστρέφει. Είναι η αρχιτεκτονική μελέτη και εν τέλη το έργο προς δημοπράτηση ένας τρόπος διαχείρισης της ιστορικότητας των τόπων και διασφαλίζει για μια σειρά ετών τη μεταβίβαση μηνυμάτων από την προηγούμενη ιστορική φάση στην επόμενη.

Αν δεν έχουμε καμία διάθεση ή αντίληψη των παραπάνω, ας έχουμε πλήρη συναίσθηση της απλοϊκότητας του έργου ως προς τη σύλληψη του όπως και αρκετά άλλα στην πόλη, και ας αποκτήσουμε το θάρρος να το αξιολογήσουμε ως μη αναγκαίο αυτή τη στιγμή προκειμένου, αφενός να μην σπαταλήσουμε δημόσιο χρήμα, αφετέρου ας αφήσουμε σε μελλοντικά τολμηρότερα δημοτικές ομάδες τη διαχείριση τόσο πολύπλοκων ζητημάτων δημόσιου συμφέροντος.
Κλείνοντας και εφόσον θέλει κάποιος να κάνει σύγκριση προθέσεων, οραμάτων, μελετών, κόστους και βεβαίως ποιότητας αποτελέσματος ας ανατρέξει στην εμβληματική περίπτωση της οδού Γούναρη στη Θεσσαλονίκη και την πλατεία Φαναριωτών.

Όλες οι χαράξεις των γρανιτοκυβόλιθων σχεδιάστηκαν αναλυτικά, γρανιτοκυβόλιθο προς γρανιτοκυβόλιθο, προκειμένου να απορροφηθούν οι υπάρχουσες διαφορετικές χαράξεις των οικοδομικών τετραγώνων και να ελεγχθεί απόλυτα ο τρόπος σύνδεσης και συναρμογής της μιας με την άλλη.
Απόσπασμα: https://parallaximag.gr/thessaloniki/theamatiki-metamorfosi-tis-plateias-fanarioton

Και μια τελευταία μικρή επισήμανση κόστους – οφέλους : το έργο της οδού Γούναρη και πλατείας Φαναριωτων με πλήρη ανασκαφική δραστηριότητα, φωτισμούς ανάδειξης μνημείων, φυτοτεχνική μελέτη, βιοκλιματικά υλικά και στοιχεία νερού δεν ξεπέρασε τα 1.400.000€, ποσό που δώρισε το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

Ας βγάλουμε όλοι τα συμπεράσματα μας για την αναπτυξιακή πολιτική του Δήμου.


NEWSLETTER