Παρασκευή, 04 Δεκεμβρίου 2020 20:42

Η «φώτιση» μετά τον… επικήδειο;

Γράφτηκε από τον
Η «φώτιση» μετά τον… επικήδειο;

 


Έχω έναν φίλο στη γειτονιά. Πολύ νεότερο, αλλά φορτωμένο με τα «υποκείμενά» του.

Από τον διαβήτη έως τρεις λοιμώξεις του αναπνευστικού που έχει περάσει. Συν την αρτηριακή πίεση και το ελαφρώς υπέρβαρό του. Αναγκαζόμουν πολλές φορές να τον μαλώνω: «Γιώργο, μην υποτιμάς τον κίνδυνο, κόψε τις χειραψίες». «Γιώργο, μην κυκλοφορείς τόσο πολύ». «Γιώργο, μην ξεχνάς τη μάσκα σου». Αλλά ο Γιώργος, αισθανόμενος πολύ νεότερος από τα 62 του με αντιμετώπιζε με χαμόγελο συγκατάβασης για την «υπερβολική» φοβία μου έναντι του ιού.
Τις τελευταίες τρεις ημέρες ο Γιώργος έχει καταρρεύσει. Διότι μέσα σε τρεις μέρες έχασε δύο παιδικούς φίλους του από επιπλοκές της νόσου Covid-19. Έναν στου Γκύζη και έναν στη Νάουσα. Και μάλιστα ελαφρώς νεότερους από εκείνον. Μέσα σε τρεις μέρες οι ρόλοι αντιστράφηκαν. Δεν με μαλώνει βεβαίως εκείνος, διότι γνωρίζει πόσο προσέχω. Αλλά μου κάνει εκκλήσεις να προσέχω ακόμη περισσότερο. Και μου τηλεφωνά δύο και τρεις φορές την ημέρα: «Αν χρειάζεσαι κάτι από έξω, πες μου να στο φέρω εγώ, να μη βγαίνεις».
Κατανοώ το ρηξικέλευθο της συμπεριφοράς μιας μερίδας των «πιτσιρικάδων», που «βράζει όχι μόνο το αίμα τους αλλά και το σκατό τους» όπως έλεγε η μάνα μου. Αλλά γιατί πρέπει εμείς οι μεγαλύτεροι να περιμένουμε να κτυπήσει ο χάρος την πόρτα του σπιτιού μας, την πόρτα αγαπημένων μας προσώπων, για να αποδεχθούμε, επιτέλους, ότι «βρισκόμαστε σε πόλεμο»; Ότι είναι ανάγκη να ευρισκόμαστε σε κατάσταση διαρκούς συναγερμού;
Ποιον θεωρείς ότι κοροϊδεύεις, εσύ, όταν κυκλοφορείς με τη μάσκα ως… περιλαίμιο, είτε ως υποσιάγωνο, είτε κρεμασμένη από το αυτί δίκην ενωτίου; Έτοιμος ή έτοιμη να την φορέσεις κανονικώς μόνο όταν τύχει να δεις κανένα «μπλόκο» ή κανένα μηχανάκι της ομάδας ΔΙΑΣ, έχοντας στο μυαλό σου μόνο τον φόβο του προστίμου και όχι τον φόβο για τη ζωή, είτε τη δική σου είτε των αγαπημένων σου;
Δυστυχώς κυκλοφορούν ανάμεσά μας πολλοί και πολλές που ακόμη δεν έχουν καταλάβει με τι είδους πόλεμο έχουμε να κάνουμε. Είναι μια πραγματικότητα που επιβάλλει σε εσάς που κυβερνάτε, να είστε πιο προσεκτικοί σε οποιαδήποτε σχέδια χαλάρωσης των μέτρων. Κατανοητή η ανάγκη του μικρού καταστηματάρχη να δουλέψει, να εισπράξει. Αλλά οι άνω των εξακοσίων διασωληνωμένοι είναι πιο κρίσιμο μέγεθος από τα μεγέθη οιουδήποτε «τζίρου».

Γ. Π. Μασσαβέτας

giorgis@massavetas.gr


NEWSLETTER