Το 1966, ορίστηκε από το Διεθνές Συμβούλιο Βιβλίων για την Νεότητα, η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου στις 2 Απριλίου, λόγω των γενεθλίων του μεγάλου Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (02/04/1805), με σκοπό να υπενθυμίσει σε όλους, μικρούς και μεγάλους, την τεράστια αξία της ανάγνωσης παιδικών βιβλίων.
Το διάβασμα παιδικών  βιβλίων  είναι  ωφέλιμο για  τα  παιδιά κάθε  ηλικίας, καθώς αναπτύσσει τη φαντασία  τους, διευρύνει  τους  πνευματικούς  τους ορίζοντες και  διαμορφώνει  τον χαρακτήρα  τους. Με την ανάγνωση βιβλίων βελτιώνεται η συγκέντρωση και η μνήμη των παιδιών, οι οποίες είναι δύο χρήσιμες ικανότητες στη σχολική ηλικία. Ακόμη, πέρα από το γεγονός ότι το βιβλίο διδάσκει, μορφώνει και ενημερώνει, ταυτόχρονα οξύνει την κριτική σκέψη και εμπλουτίζει το λεξιλόγιο των παιδιών με νέες λέξεις, αποφεύγοντας τον κίνδυνο της λεξιπενίας καθώς και ενισχύει τη γλωσσική τους ικανότητα, με αποτέλεσμα να βελτιώνεται η σχολική τους επίδοση.
Επιπλέον, αξίζει να σημειωθεί ότι το βιβλίο συμβάλλει σημαντικά στην κοινωνικοποίηση των παιδιών. Υποδεικνύει τρόπους κοινωνικής συμπεριφοράς, προωθεί το διάλογο, τη συνεργασία και την αλληλεγγύη, προβάλλει σωστά κοινωνικά πρότυπα και ευαισθητοποιεί σε κοινωνικά θέματα. Ακόμη, καλλιεργεί την συλλογικότητα έναντι της ατομικότητας, αποβάλλει τον εγωκεντρισμό, το φανατισμό και το δογματισμό και διαμορφώνει ηθικούς χαρακτήρες. Αποτελεί μέσο καταπολέμησης του ρατσισμού όταν με την ανάγνωση, τα παιδιά ταξιδεύουν νοερά σε άλλους πολιτισμούς και λαούς, εντελώς διαφορετικούς. Ακόμη, το βιβλίο προωθεί την αλήθεια, τη δικαιοσύνη, την ανιδιοτέλεια και το σεβασμό. Τα παιδιά μπορούν να μάθουν για βασικά αγαθά και αρχές όπως: η ειρήνη, η αγάπη, η αποδοχή, η διαφορετικότητα κ.ά.
Ένα ακόμασημαντικό πλεονέκτημα της ανάγνωσης παιδικών βιβλίων είναι ότι το παιδί ενισχύεται ψυχολογικά, εφοδιάζεται με αυτοπεποίθηση, αισιοδοξία, θάρρος και εμπλουτίζεται ο συναισθηματικός του κόσμος. Το βιβλίο αποτελεί πολύτιμο φίλο τις ώρες της μοναξιάς και της ανίας, καθώς ψυχαγωγεί το παιδί και το ταξιδεύει σε νέους κόσμους, ώστε να ξεφεύγει από την πραγματικότητα που του προκαλεί δυσφορία. Ακόμη, απαλύνει τον πόνο από τυχόν ψυχικά τραύματα ή βιώματα πχ θάνατος, διαζύγιο γονέων κ.τ.λ. Έτσι, με την ανάγνωση παιδικών βιβλίων επέρχεται ψυχική ηρεμία, χαλάρωση και μειώνεται το άγχος. Επιπρόσθετα, καλλιεργείται η ενσυναίσθηση· το παιδί μαθαίνει να διαχειρίζεται, να αποδέχεται και να εκφράζει τα συναισθήματά του, αλλά και να κατανοεί και να σέβεται τα συναισθήματα των άλλων.
Όπως γίνεται αντιληπτό από τα παραπάνω λοιπόν, είναι επιτακτική ανάγκη τα παιδιά να αγαπήσουν το βιβλίο και η οικογένεια και το σχολείο να μεριμνήσουν για την πνευματική καλλιέργεια των παιδιών. Το σχολείο οφείλει να λειτουργεί ως κύριος μεσολαβητής ανάμεσα στην σχέση του παιδιού με το βιβλίο, χωρίς να το παραγκωνίζει και να αντιμετωπίζεται το τελευταίο ως μέσο καταπίεσης. Αντιθέτως, είναι σημαντικό να ληφθεί μέριμνα ώστε η εκπαιδευτική διαδικασία να εστιάσει σε μια πιο εποικοδομητική και δημιουργική επαφή με τη γνώση, αποφεύγοντας την στείρα αποστήθιση. Το σχολείο έχει χρέος να θέσει γερά θεμέλια πάνω στα οποία θα στηρίζεται η ορθή σχέση των παιδιών με το βιβλίο και θα καλλιεργείται η φιλαναγνωσία.
Συνοψίζοντας, παραθέτω μια φράση του Κικέρωνα: «αν έχεις έναν κήπο και μια βιβλιοθήκη, έχεις όλα όσα σου χρειάζονται». Επομένως, είναι χρέος όλων μας να συμβάλλουμε με κάθε τρόπο στη δημιουργία πολλών μικρών βιβλιόφιλων, και ιδίως στην περίοδο της πανδημίας, που τα οφέλη που προσφέρει η ανάγνωση βιβλίων σε μικρούς και μεγάλους είναι ανεκτίμητα.