Πας κακόπιστος μπορεί να σκεφθεί ότι γνώριζα τις προθέσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη και “έστρωνα έδαφος” με την παρακάτω αναφορά μου:
“Όταν υπάρχει σχέδιο, πρόγραμμα, έμπνευση και άρχοντες, “κεντρικοί” ή τοπικοί, με πάθος και μεράκι, μπορεί ακόμη και μέσα από μια καταστροφή να ξεπηδήσει κάτι καλύτερο. Όπως συνέβη στην Καλαμάτα μετά τους φοβερούς σεισμούς του 1986. Όπου μέσα από τα ερείπια αναδείχθηκε μια νέα, πιο όμορφη, καλύτερα οργανωμένη πόλη”.
Κάθε καλόπιστος θα κατανοήσει ότι απλώς διατύπωνα το αυτονόητο. Ότι σε περιπτώσεις αντιμετώπισης μεγάλων καταστροφών και αποκατάστασης, όσο είναι ανθρωπίνως εφικτό, των ζημιών, πρέπει να μας διδάσκει το παρελθόν. Να αναζητούμε παραδείγματα επιτυχών χειρισμών. Να δίνουμε προβάδισμα σε ανθρώπους που απέδειξαν ότι μπορούν να τα καταφέρουν, χωρίς να μας απασχολεί τι χρώματος κομματικό καπέλο φέρουν στην κεφαλή τους. Η περίπτωση Μπένου είναι από τις λίγες, δυστυχώς, περιπτώσεις πολιτικών όλου του φάσματος, που άφησαν πίσω τους έργο απτό και θετικό, τόσο ώστε να επιβιώνει διαχρονικώς, να είναι σεβαστό από τους πολιτικούς αντιπάλους. Όπως η δουλειά του όχι μόνο στην ανοικοδόμηση της Καλαμάτας αλλά και στον περιορισμό της γραφειοκρατίας με την ίδρυση των ΚΕΠ. Όπως η δουλειά που έκαναν, πρώτα ο Στέφανος Μάνος και μετά ο Αντώνης Τρίτσης, για την ...απομπουρδελοποίηση της Πλάκας. Η δουλειά της Μελίνας από τη μια για τον ιστορικό περίπατο πέριξ της Ακροπόλεως και από την άλλη για τα μάρμαρα του Παρθενώνα. Όπως η τομή του Αλέκου Παπαδόπουλου με τον νόμο “Καποδίστριας” στην τοπική αυτοδιοίκηση. Όπως ακόμη και η δουλειά της “καταραμένης” τρόικας, που επέβαλε στους Έλληνες πολιτικούς την ενοποίηση των 468 διαφορετικών ταμείων κοινωνικής ασφάλισης.
Ουδόλως εκπλήσσομαι βεβαίως για το γεγονός ότι αμέσως έσπευσαν οι “συνήθεις ύποπτοι” να κατακρίνουν αυτήν την επιλογή του πρωθυπουργού. Και βεβαίως να οικτίρουν τον κ. Μπένο για το γεγονός ότι αποδέχθηκε να σηκώσει αυτό το φορτίο.
“Τα στερνά τιμούν τα πρώτα” γράφουν κάποιοι, με πρόθεση απαξίωσης του Μπένου. Σίγουρα. Διότι, είμαι βέβαιος, το στερνό του έργο θα τιμήσει εξίσου την όλη ιστορία του.
Γ. Π. Μασσαβέτας
giorgismassavetas@gmail.com
