Όταν μια κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της αποφασίζει να καταθέσει ένα σημαντικό νομοσχέδιο, το πρώτο πράγμα που οφείλει να κάνει είναι να αφουγκραστεί την κοινωνία και πρωτίστως τους φορείς οι οποίοι ασχολούνται με τα θέματα του νομοσχεδίου. Πρόσφατα εγκρίθηκε στη Βουλή
νόμος για τα κατοικίδια ζώα συντροφιάς ερήμην των απόψεων των φιλοζωικών οργανώσεων και κυρίως της Πανελλήνιας Φιλοζωικής Ομοσπονδίας. Εκτός αυτού το νομοσχέδιο καταψηφίστηκε από το σύνολο της Αντιπολίτευσης-κάτι που δεν συμβαίνει συχνά- τόσο επί της αρχής όσο και επί του συνόλου με εξαίρεση επιμέρους άρθρα όπου καταγράφηκαν ευρύτερες πλειοψηφίες.
βαρύτητα της σχέσης του ανθρώπου με τα ζώα συντροφιάς σήμερα είναι μεγαλύτερη από ποτέ άλλοτε στην ιστορία. Ο λόγος δεν είναι μόνο η ηθική ευαισθητοποίηση που προκύπτει λόγω της εξέλιξης του ανθρώπινου μυαλού και του πολιτισμού αλλά κυρίως η ίδια η επιβίωση του Ανθρώπου που έχει να κάνει με την Κλιματική κρίση και την Πανδημία μιας και τα ζώα που συμβιώνουν μαζί του τον συνδέουν με το οικοσύστημα του πλανήτη.
Παρότι επιχειρήθηκε στη Βουλή από τον αρμόδιο αναπληρωτή υπουργό Εσωτερικών Στέλιο Πέτσα να εξωραϊστεί ο νόμος, τα δεδομένα κάθε άλλο παρά έπεισαν.
Πρώτα απ΄όλα ο νόμος αντιβαίνει σε οδηγίες Ευρωπαϊκές και Διεθνών Οργανισμών όπως η μεταφορά των θεμάτων
υγείας των ζώων συντροφιάς από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης ,που διαθέτει τις αρμόδιες κτηνιατρικές υπηρεσίες, στους Δήμους που στερούνται και τις υπηρεσίες αλλά και την τεχνογνωσία .Απ΄τη μια είναι γνωστό ότι οι Δήμοι έχουν σοβαρά προβλήματα χρημάτων, προσωπικού και δομών από την άλλη διαφαίνεται η είσοδος ΜΚΟ καθώς και ιδιωτικών συμφερόντων γι΄ αυτά τα θέματα με αναμενόμενη επιδείνωση και όχι βελτίωση της διαχείρισης των ζώων.
Δεν γίνεται τίποτα οργανωμένο και καινοτόμο για το βασικό πρόβλημα που είναι η στείρωση των αδέσποτων ζώων. Αντί λοιπόν να στειρωθούν τα αδέσποτα, στειρώνονται όλα τα οικόσιτα. Αυτό ίσως αποτελεί παγκόσμια καινοτομία. Μια απόφαση με φασιστικά χαρακτηριστικά εφόσον οι άνθρωποι αποφασίζουν με απόλυτο τρόπο και ολοκληρωτικά για τη γονιμοποίηση των ανίσχυρων ζώων. Οι ιδιοκτήτες οφείλουν-με ένα παράλογο τρόπο- να στειρώσουν όλα τα ζώα που έχουν στην κατοχή τους ανεξάρτητα εάν το επιθυμούν ή είναι αναγκαίο και να στείλουν γονιδιακό υλικό σε τράπεζα δεδομένων που θα δημιουργηθεί στην Ακαδημία Αθηνών πληρώνοντας για κάθε ζώο 150 ευρώ. Εάν βρεθεί αδέσποτο στο δρόμο που μπορεί να αποδειχτεί γονιδιακά ότι είναι τέκνο του ζώου του ιδιοκτήτη τότε αυτός έχει πρόστιμο. Πρόστιμο επίσης 500 ευρώ έχει εάν το σκυλί του γαβγίζει σε ώρες κοινής ησυχίας και εάν επαναληφθεί ξαναπληρώνει. Μέχρι σήμερα κάποιος που έμενε σε μια πολυκατοικία είχε δικαίωμα να έχει δύο ζώα. Εάν τώρα κάποιος παραπονεθεί ότι ενοχλείται από αυτά ακόμα και εάν ο κανονισμός της πολυκατοικίας ορίζει ρητά πως μπορεί να τα έχει ο κηδεμόνας τους, ακόμα και εάν η πολυκατοικία είναι ιδιοκτησία του κηδεμόνα, τότε οφείλει να τα πετάξει στο δρόμο εάν δεν βρει κάποιον για να τα δώσει. Αντί η κυβέρνηση να βοηθήσει την φιλοζωία όπως διατείνεται, δίνει υπερεξουσίες σε αυτούς που δεν θέλουν τα ζώα. Εάν επίσης κάποιος κτυπήσει με ένα όχημα ένα ζώο στο δρόμο έχει δικαίωμα να το εγκαταλείψει χωρίς να πληρώσει πρόστιμο αρκεί να ειδοποιήσει το Δήμο ή την Αστυνομία.
Αφού λοιπόν όλα τα οικόσιτα ζώα θα στειρώνονται αναγκαστικά κάποιος που επιθυμεί να αποκτήσει ένα ζώο θα απευθύνεται στους εμπόρους. Ευνοούμενοι είναι οι μεγάλοι έμποροι οι οποίοι ήδη ευθύνονται για μεγάλο αριθμό θανάτων λόγω συνθηκών συντήρησης και μεταφοράς ενώ δεν είναι υποχρεωμένοι να έχουν τα ζώα τσιπαρισμένα σε αντίθεση με τους ιδιοκτήτες που υποχρεούνται. Αυτό, καθώς και άλλες ευνοϊκές διατάξεις, τους καθιστούν ουσιαστικά ανεξέλεγκτους και ατιμώρητους .Αντίθετα οι ιδιοκτήτες βομβαρδίζονται με πρόστιμα τα οποία μάλιστα διπλασιάζονται εάν επαναληφθεί το “παράπτωμα”.
Το συμπέρασμα είναι ότι οι κηδεμόνες των ζώων εισέρχονται σε μια αγχωτική κατάσταση που τους δυσκολεύει απίστευτα να διατηρήσουν τα ζώα τους , τους υποβάλει διαρκώς σε πιθανότητα προστίμων και τους δημιουργεί σκέψεις να τα ξεφορτωθούν. Ούτε κουβέντα βέβαια να γίνεται προκειμένου να είναι ελκτική η ιδέα να σώσουν κάποιο αδέσποτο. Είναι δεδομένο ότι τα αδέσποτα αντί να περιορίζονται θα εξαπλώνονται.
Τελικά ο νόμος όχι μόνο δεν είναι φιλολαϊκός και φιλοζωικός αλλά είναι και βαθύτατα άσπλαχνος .
Χρειάζονται κινητοποιήσεις κυρίως στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ώστε να αξιοποιηθούν όλες οι δυνατότητες για την αντιμετώπιση αυτής νέας πραγματικότητας. Πάνω απ΄όλα όμως πρέπει να συνειδητοποιηθεί ότι αυτός ο νόμος πρέπει να ανατραπεί γρήγορα προς όφελος των ανθρώπων και των ζώων. Πριν να είναι πολύ αργά.
