Η ανάγκη να μοιραστώ όσα άκουσα, ένοιωσα, έμαθα, είδα και συνεχίζω να βλέπω, όλα αυτά τα χρόνια δίπλα στα λατρεμένα μου παιδιά -με ή χωρίς εισαγωγικά- έγιναν η αφορμή να ξεκινήσω να γράφω με λόγια απλά και κατανοητά με ειλικρίνεια και σύνεση.
Μια φράση γυρίζει στο μυαλό μου κάθε φορά που ένας γονιός με ρωτάει αν έκανε ή όχι το σωστό: «Κανένα παιδί δεν γεννιέται με οδηγίες χρήσης. Δεν υπάρχουν χρυσοί κανόνες και μαγικές συνταγές.»
Το να μεγαλώνεις ένα παιδί είναι μια περιπέτεια που κρύβει εκπλήξεις, δυσκολίες, μεγάλες χαρές αλλά και λαχτάρες. Ανεξήγητες καταστάσεις, νέα δεδομένα και ανατροπές, κούραση, ικανοποίηση, άγχος, ένταση, γαλήνη, νοσταλγία. Είναι μια περιπέτεια που δεν τελειώνει ποτέ και κρύβει μέσα της όλα τα συναισθήματα που μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος, ακόμη και αυτά που δεν μπορεί να ονομάσει ή να εξηγήσει. Το να μεγαλώνεις ένα παιδί, είναι μια περιπέτεια που γεννά συναισθήματα.
Όλοι θέλουμε τα παιδιά μας να μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον ασφαλές, ήσυχο, δίκαιο με πολλές ευκαιρίες. Αντί να κυνηγάμε το ιδανικό είναι σοφότερο να προετοιμάσουμε τα παιδιά μας να ζήσουν, αντιμετωπίζοντας κάθε μικρό ή μεγάλο εμπόδιο που θα βρεθεί μπροστά τους.
Η εκπαίδευση ξεκινά από τις πρώτες στιγμές της ζωής τους. Κάθε προσπάθεια φέρνει ένα αποτέλεσμα, κάθε αποτέλεσμα οδηγεί την επόμενη κίνηση. Ας είναι απλόχερες οι αγκαλιές μας κάθε στιγμή, σε κάθε περίπτωση. Μια αγκαλιά δεν συνεπάγεται αποδοχή της συμπεριφοράς, δεν ακυρώνει τη συζήτηση, τα όρια, την εξήγηση. Μια αγκαλιά χωράει πολλά: κατανόηση και ανακούφιση, διαφωνία και συζήτηση, ήσυχη διαπραγμάτευση και απόλυτη γαλήνη. Μια αγκαλιά σημαίνει «σε καταλαβαίνω και είμαι έτοιμος να το συζητήσουμε».
Υπάρχει ένα μυστικό που ταιριάζει σε όλους: Κάντε αυτό που λέει η καρδιά σας, πείτε ό,τι ακριβώς αισθάνεστε, χωρίς περιττά λόγια, χωρίς υπερβολικές αντιδράσεις. Είναι κι αυτό κομμάτι της εκπαίδευσης που οφείλουμε στα παιδιά μας ως γονείς.
Τα παιδιά κρύβουν μέσα τους απίστευτη δύναμη. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε τόσο πιο γρήγορα θα «ανοίξουν τα φτερά τους». Η δύναμη δεν εμφανίζεται ξαφνικά στον 3ο , 4ο ή 5ο χρόνο της ζωής τους αλλά χτίζεται μέρα με τη μέρα. Τα παιδιά χρειάζονται αγάπη και εμπιστοσύνη. Μην περιμένετε μεγάλα βήματα για να νιώσετε ότι τα κατάφεραν. Τα βήματά τους θα είναι μικρά και σταθερά. Να είστε δίπλα τους, σε κάθε βήμα, με τα μάτια σας ορθάνοιχτα για να τα καμαρώσετε!
Χιλιάδες τέτοια μικρά & μεγάλα βήματα μετράμε κι εμείς καθημερινά στο σχολείο. Είναι μια ιδιαίτερη αίσθηση που δύσκολα μπορεί κανείς να περιγράψει. Μια αίσθηση που πηγάζει από τον μαγικό κόσμο των παιδιών: Είμαστε ευλογημένοι όσοι έχουμε τη χαρά να μεγαλώνουμε μαζί με τα παιδιά!
