Πρώτον, ότι κατά το γνωστό σύνθημα του παρελθόντος, “το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ”. Ότι διατηρεί μια ισχυρή μαγιά ικανή να αποδώσει και χορταστικό και εύγευστο ψωμί στα χέρια του κατάλληλου... φούρναρη. Και ότι αυτή η “μαγιά” στη συντριπτική πλειοψηφία της εψήφισε υπέρ της “ανανέωσης”. Το κρίσιμο στοιχείο όμως είναι αν αυτό το ζητούμενο, η ανανέωση, εξαντλείται μόνο με την επιλογή νεότερων προσώπων.
Κατά τις δεκαετίες του ‘80 και του ‘90 ακουγόταν συχνά το σύνθημα “να φύγουν οι δεινόσαυροι από το προσκήνιο της πολιτικής μας ζωής”. Σύνθημα που στόχευε ευθέως κατά των Κωνσταντίνου Καραμανλή, Ανδρέα Παπανδρέου στη δεκαετία του ‘90, Χαρίλαου Φλωράκη, Λεωνίδα Κύρκου και Ηλία Ηλιού. Έγραψα τότε ότι ο δεινοσαυρισμός δεν είναι μόνο θέμα ηλικίας, με τη χαρακτηριστική φράση “οι δεινόσαυροι δεν γεννιούνται κάτι άλλο και γίνονται δεινόσαυροι όταν γεράσουν. Είναι από τη γέννα τους δεινοσαυράκια”, που είχε αναπαραχθεί από πολλούς. Και αυτή είναι η αλήθεια.
Το νεαρό της ηλικίας δεν είναι πανάκεια. Αν νέα σε ηλικία κομματικά στελέχη επιδίδονται ακατασχέτως σε εκφορά τυποποιημένης συνθηματολογίας με ξύλινη γλώσσα, τότε απλώς επιβεβαιώνουν ότι «δεινόσαυροι» υπάρχουν σε όλες τις ηλικίες. Ότι κάποιοι εκπαιδεύονται ως… δεινόσαυροι εξ απαλών ονύχων. Επομένως το κρίσιμο και ζητούμενο είναι αν εκτός από νέο πρόσωπο στην ηγεσία της Κεντροαριστεράς θα υπάρξει και νέο πνεύμα, νέες ιδέες, νέες πρακτικές συμβατές με έναν κόσμο που αλλάζει καθημερινώς. Αλλά και με μια Ελλάδα που δικαιούται και υποχρεούται να ανανεώνεται σε όλα, να καθίσταται αληθώς ανταγωνιστική.
Έχουμε ανάγκη από ηγέτες και κόμματα που θα μπορούν να πιάσουν τον σφυγμό της εποχής. Να φανούν ανταξίως έτοιμοι να αγκαλιάσουν, να ενισχύσουν παντοιοτρόπως τους “πιτσιρικάδες” της χώρας, εκείνους που πειραματίζονται, που πρωτοπορούν, που αναδεικνύονται ικανοί για κάτι καλύτερο, επειδή δεν ονειρεύονται... έναν διορισμό στο Δημόσιο, αλλά ισότιμη συμμετοχή με τους νέους άλλων χωρών στην καθημερινή τεχνολογική επανάσταση.
Μια ηγεσία ικανή να σταθεί δίπλα στους πιτσιρικάδες που και φέτος διακρίθηκαν στον τελικό της Παγκόσμιας Ολυμπιάδας Ρομποτικής. Όπου τέσσερις ομάδες από την Ελλάδα χωρίς να έχουν τις υποστηρικτικές δυνατότητες που παρέχονται σε μαθητές πλουσιοτέρων χωρών, κατέκτησαν θέσεις στην πρώτη δεκάδα των νικητών.
Χρειαζόμαστε περισσότερους Πιερρακάκηδες σε όλο το πολιτικό φάσμα της χώρας.
Γ. Π. Μασσαβέτας
giorgismassavetas@gmail.com
