"Παρακολουθώ ανελλιπώς τις ομιλίες στη Βουλή. Συμπέρασμα; Είναι όλες ίδιες, η μία αντιγραφή της άλλης, σύμφωνα βέβαια με το κόμμα. Απόλυτη Κομματική Πειθαρχία. Ακούω ένα ή δύο λεπτά από την ομιλία και αμέσως καταλαβαίνω σε ποιο κόμμα είναι ο ομιλών βουλευτής και τι θα πει στη συνέχεια. Ουδεμία έκπληξη...

Η ίδια κασέτα, επανάληψη μέχρι αποχαυνώσεως.... Και το χειρότερο, οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν τι διαβάζουν!!! Δεν υπάρχει σοβαρός πολιτικός λόγος , με ιδεολογικό προσανατολισμό, λείπει η οξύνοια των επιχειρημάτων, ο τεκμηριωμένος, αλλά περισσεύει ο ξύλινος, ο βαρετός κομματικός λόγος, το λογύδριο των κομματικών εγκαθέτων και επαγγελματιών της πολιτικής των θεσιθήρων.

Εκθέσεις Ιδεών που πιάνουν τη βάση, αν οι Βουλευτές ήταν μαθητές της Β' Γυμνάσιου. Στο Λύκειο θα έμεναν ανεξεταστέοι. Όταν υπάρχει μια κακή Κυβέρνηση και η εναλλακτική πρόταση εξουσίας είναι λίγο καλύτερη ή λίγο χειρότερη και το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, εμφανίζεται από το μιντιακό σύστημα ως η ανερχόμενη πολιτική δύναμη, που κατέχει την τέχνη της «ενάρετης διακυβέρνησης», τότε, η χώρα βρίσκεται σε προφανές πολιτικό αδιέξοδο... που δυστυχώς, λαμβάνει διαστάσεις Εθνικής τραγωδίας και κοινωνικής αποσάθρωσης.

Είναι ανησυχητικό φαινόμενο, παθογενές σύμπτωμα της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας , όταν βλέπεις ότι περνάνε απροσχημάτιστα οι απόψεις της πλουτοκρατίας, εγχώριας και διεθνούς, με πρώτους τους Τραπεζίτες, Χρηματιστές- τοκογλύφους, Μιντιαρχες- «πλυντήρια», μεγαλοβιομήχανοι, φοροφυγάδες - φοροαπατεώνες, που το Κέρδος και ο αθέμιτος πλουτισμός είναι αυτοσκοπός. Και από την άλλη διαπιστώνεις, ότι η αδιαφορία, για τον μεροκαματιάρη, τον άνεργο, τον πάσχοντα, τον εργαζόμενο των 500-900 ευρώ, τον ξεχασμένο συνταξιούχο («δεν πεθαίνουν κιόλας») που του έχουν κλέψει την 13 και 14 σύνταξη, είναι προκλητικά κυνική και ανάλγητη.

Αυτό το πολιτικό σύστημα, είναι βαθύτατα διεφθαρμένο, αναξιόπιστο, εθελόδουλο στα κελεύσματα των οικονομικής ολιγαρχίας, σήπεται, όζει. Απαιτείται εγρήγορση, προστασία των κοινοβουλευτικών θεσμών, σεβασμό στη Δημοκρατία, έγνοια και αλληλεγγύη για τον αδύναμο συνάνθρωπο και η διαμόρφωση μια νέας πολιτικής πραγματικότητας και πολιτικών με ήθος, παιδεία και πολιτική κουλτούρα, όπου το Εθνικό συμφέρον, θα είναι υπεράνω, είτε του ατομικού , είτε του κομματικού συμφέροντος."