Σεβασμιότατε, αισθανόμαστε την ανάγκη να επικοινωνήσουμε μαζί σας, για να σας εκφράσουμε τις εύλογες απορίες μας, που προέκυψαν μετά την ενημέρωση που έγινε στους ιερούς ναούς της πόλης μας, την Κυριακή 30 Ιανουαρίου, ότι δε θα πραγματοποιηθεί η καθιερωμένη λιτανεία του Πολιούχου μας Αγίου Χαραλάμπους, λόγω της πανδημίας.
Αυτή η ανακοίνωση μας λύπησε πολύ, γιατί ως γνωστόν, λόγω της άρσης των μέτρων, σε πολλές πόλεις της πατρίδας μας, γίνονται ήδη αυτές τις ημέρες λιτανείες και έτσι περιμέναμε και εμείς με χαρά να ακούσουμε ότι θα γινόταν και στη δική μας πόλη, η περιφορά της Εικόνας και των Ιερών Λειψάνων του Αγίου μας, προς ευλογία πάντων των οίκων και πάντων των ψυχών μας.
Αυτόν τον δρόμο τον ανοίγει η Καλαμάτα, γιατί όχι σε μερικές μέρες και εμείς; Η Παναγία η Υπαπαντή, ανήκει στη Πρωτεύουσα του ίδιου νομού και ως εκτούτου, προκύπτουν ερωτήματα... Αυτό μας δημιουργεί προβληματισμό, καθώς είχαμε την ''αφελή'' ελπίδα, πως θα λειτουργούσαν τα ίδια ''ορθά'' αντανακλαστικά και στη Μητρόπολή μας.
Όταν μάλιστα, ο Δήμος επιτρέπει, την εμποροπανήγυρη, στους παρακείμενους δρόμους, πλησίον του Ιερού Ναού του Αγίου μας. Είναι μεγάλη πρόκληση και ταράσσει την συνείδηση του κάθε πιστού Φιλιατρινού, η απόφαση να μην γίνει η λιτάνευση.
Η πόλη μας, έχει δεχτεί πολλές φορές τη σωτηριώδη επέμβαση του Αγίου μας, την εποχή της γερμανικής κατοχής το (1943), από λοιμώδη νοσήματα. Το 1873 μ.Χ. για άλλη μια φορά χτυπά φοβερή αρρώστια την πόλη μας. Την 29η Νοεμβρίου μετά από τριήμερη νηστεία όλου του λαού της πόλεως, γίνεται πανδημική λιτανεία της Ιεράς Εικόνως και Λειψάνων του Αγίου, που μετέφερε
στα Φιλιατρά ο καταγόμενος από την οικογένεια Βλαστού, πρωτοσύγκελος τότε της μητροπόλεως Νικομήδειας της Μικράς Ασίας. Η πανούκλα σταμάτησε. Και πάλι ο Άγιος έσωσε την πόλη του. Είναι χρέος μας, μετά από τόσες θαυματουργικές επεμβάσεις που έχει κάνει ο Άγιος στον τόπο μας, να κάνουμε αυτό που του αξίζει. Οι Δεσποτάδες μας και οι Γέροντές μας, τα παλιά χρόνια,
έβγαιναν μπροστά , σε κάθε δύσκολη περίσταση. Φορούσαν το πετραχήλι και οι παππούδες μας και οι πατεράδες μας, έπαιρναν στους ώμους τους την Εικόνα Του και τα Ιερά Λείψανα Του, αψηφώντας οποιονδήποτε κίνδυνο, έχοντας εμπιστοσύνη στον Άγιο!
Αυτό συνέβαινε παντού σε όλη την Ελλάδα. Σύμφωνα με τα ευλογημένα ήθη και έθιμα, στις λοιμώδεις νόσους και στις πανδημίες, κάναμε λιτανείες των θαυματουργών εικόνων των Αγίων μας, για να σταματήσει το θανατικό. Δεν κινδυνεύαμε τότε από τους Αγίους. Ούτε και τώρα κινδυνεύουμε. Οι Άγιοί μας και τότε και τώρα, γιατρεύουν και σώζουν.
Για παράδειγμα Πατέρες όπως:
A) Ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης (Άγιος των ημερών μας), έβγαζε την Τίμια Καρα του Οσιου Δαβίδ
και του έλεγε : ''θα σε βγάλω έξω, κοίτα μη με εκθέσεις''...Τότε, χωρίς καμία σκέψη και με απόλυτη εμπιστοσύνη, γινόταν το θαύμα!
Β) Ακόμα πιο πρόσφατο γεγονός που αποδεικνύει τη δύναμη της λιτανείας, είναι το θαύμα που έγινε στο Προκόπι Ευβοίας, όπου μετά τη λιτανεία της Εικόνας του Άγιου Ιωάννη του Ρώσσου και πολλών άλλων Εικόνων, έσβησε η φωτιά που πειλούσε το χωριό, μετά από ισχυρή βροχόπτωση!
Αυτή είναι η πίστη των Αγίων μας! Αυτή είναι η παρακαταθήκη του έθνους μας! Έτσι θα φωτιστούν οι επιστήμονες, έτσι θα κατηχηθούν οι νέες γενιές!
Σε μια τέτοια εποχή που η αμαρτία έχει γίνει ''μόδα'', που όλα συντελούν προς τη πλήρη κατεδάφιση των ''Χρηστών'' ηθών, σε μια εποχή που η Νέα Τάξη Πραγμάτων αποφασίζει κατά των λαϊκών φρονημάτων, ενός λαού που αγωνιά και καταρρέει. Δεν μπορούμε να καθόμαστε με ''σταυρωμένα χέρια''... Πέρα των προσωπικών μας ''ιδιαιτεροτήτων'', πρέπει να βάλουμε μπροστά το Ορθόδοξο φρόνημα και ιδιαιτέρως εσείς που είστε ο Ποιμένας μας. Σας παρακαλούμε, να λάβετε υπόψιν σας, την φωνή του πιστού λαού, την ανάγκη της κάθε απλής ψυχής και την παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Σεβόμαστε το αξίωμα σας, είστε ο Ιεράρχης και Ποιμένας μας. Κρατήστε την ελπίδα που τρεμοσβήνει μέσα στις καρδιές μας...Το οφείλετε απέναντι στον πιστό λαό μας, ενάντια σε όλα τα παράλογα πράγματα που συμβαίνουν. Αςακολουθήσουμε τη Πατερική-Εκκλησιαστική πορεία του Έθνους μας, τώρα έστω, που βρισκόμαστε στο ''χείλος'' του γκρεμού.
Σας εκφράζουμε φωνές αγωνίας, που όλες μαζί ενώνονται και γίνονται ''Μια φωνή!''. Δεν μας παίρνει άλλο να αδιαφορήσουμε, ούτε να στρουθοκαμηλήσουμε...Χωρίς να το καταλάβουμε μεταλλαχτήκαμε!! Σας παρακαλούμε θερμά και ας φανούμε ''γραφικοί ή οπισθοδρομικοί''...Δεν
είμαστε ούτε θεολόγοι, ούτε μορφωμένοι, ούτε ειδικοί...αλλά ξέρουμε ιστορία.
Η ιστορία έχει γραφτεί με αίμα και με δάκρυα... Δεν οφείλουμε να ασχολούμαστε μόνο με ‘έργα αγάπης” προς τον πλησίον μας, αλλά και με ''εκδηλώσεις σεβασμού”, “ευχαριστίες και δοξολογίες” προς τον Θεό.
Προσπαθήσαμε να σας αναπτύξουμε τις απόψεις μας και ελπίζουμε ότι όλα αυτά θα τα λάβετε υπόψιν σας και θα ακολουθήσετε τη φωνή του λαού.
