Παρασκευή, 01 Απριλίου 2022 22:35

Οταν η ζωή ξεπερνά τη νοσηρότερη φαντασία

Γράφτηκε από τον

Τόσο καιρό που παρακολουθώ αυτή την υπόθεση με τους “περίεργους” θανάτους των τριών κοριτσιών στην Πάτρα, δεν έγραψα ούτε λέξη.

Διότι πάλευαν μέσα μου δύο αντίρροπες δυνάμεις. Από τη μία η βεβαιότητα ότι δεν επρόκειτο για κάποια σειρά τραγικών συμπτώσεων, ότι επρόκειτο για έγκλημα. Και από την άλλη η άρνησή μου να αποδεχθώ την πιθανότητα να είναι δράστις αυτού του εγκλήματος η ίδια η βιολογική μητέρα των τριών παιδιών. Δεν μπορούσε να το χωνέψει ο νους μου, να το αποδεχθεί η ψυχή μου. Και ας ήξερα καλά την ιστορία της Μήδειας. “Πάψε”, έλεγα στην αιωνίως καχύποπτη πλευρά του μυαλού μου, όταν άρχισαν τα πρώτα δημοσιεύματα. “Η Μήδεια είναι ένα φανταστικό πρόσωπο, μια μυθοπλασία. Όπως και η αριστουργηματική Φραγκογιαννού του Παπαδιαμάντη. Δεν είναι δυνατόν να γίνει κάτι τέτοιο στην πραγματική ζωή. Και να είναι έγκλημα, κάποιος άλλος θα έχει βάλει το χέρι του. Δεν μπορεί να το έκανε εκείνη που τα γέννησε”.

Αυτήν την αυτοπαρηγορητική μου τάση την γκρέμισε ταχέως η ανάδειξη δύο άλλων περιπτώσεων, όπου και στις δύο η “μάνα” σκότωσε τα τρία παιδιά της. Μία στην Ιρλανδία και μία στη Γερμανία. Στην Ιρλανδία η Deirdre Morley έπνιξε το 2020 τα τρία παιδιά της, αλλά το δικαστήριο δεν της επέβαλε καμιά ποινή “λόγω παραφροσύνης”. Στη Γερμανία, τρία αγοράκια της ίδιας οικογένειας, όλα βρεφικής ηλικίας, βρέθηκαν νεκρά διαδοχικώς με τον ίδιο τρόπο σε μια πενταετία (2004-2009). Για να αποδειχθεί τελικώς ότι τα σκότωσε εκείνη που τα γέννησε.
Η ψυχή μου κατέστη “περίλυπος άχρι θανάτου” όταν διάβασα την παρακάτω δήλωση του ασχοληθέντος με το έγκλημα στη Γερμανία καθηγητού Ράινχαρντ Μπετμάγιερ: «Ένας θάνατος βρέφους μπορεί να συμβεί. Δεύτερος θάνατος βρέφους είναι εξαιρετικά ύποπτος. Αλλά ο τρίτος είναι απόδειξη ανθρωποκτονίας». Και την δήλωση που είχε κάνει ο αστυνομικός επιθεωρητής Πίτερ Κράαφτ: «Το τρίτο παιδί θα μας έδειχνε πώς πέθαναν τα άλλα παιδιά». Όλα δηλαδή εκραύγαζαν ότι κάτι ανάλογο έχει συμβεί και με τη δική μας υπόθεση της Πάτρας.
Τώρα αυτοί που θέλουν να λιντσάρουν τη μητέρα ή την αδελφή της κατηγορουμένης για την παιδοκτονία, μου προκαλούν απέχθεια και τρόμο. Αλλά και αηδία όταν τους βλέπω να καμαρώνουν τραβώντας σέλφι με τα κινητά τους εκεί όπου αυτοαναγορεύονται ως λαϊκοί δικαστές.

Γ. Π. Μασσαβέτας
giorgismassavetas@gmail.com