Διότι η ηλεκτρονική τα έχει κάνει μπάχαλο. Με τις δημοφιλέστερες ιστοσελίδες να ασχολούνται εμμονικώς, στα πρώτα θέματά τους, μόνον με την Πισπιρίγκου και όλο της το σόι. Από τα πέντε πρώτα θέματα, της ίδιας ιστοσελίδας, τα τρία είναι για το τι είπε η φόνισσα, η μάνα, η αδελφή της, ο εν διαστάσει σύζυγος, μια γειτόνισσα, ένας πρώην της Ρούλας και δεν συμμαζεύεται. Η αρρωστημένη πλευρά της δημοσιογραφίας. Μπουκώνουν με λεπτομέρειες το ενδιαφέρον εκείνων που ηδονίζονται να καταναλώνουν νοσηρότητα.
Ευτυχώς, στις εφημερίδες τα πράγματα είναι πιο ισορροπημένα. Υπάρχουν στη θέση που τους αξίζει και τα εγκλήματα πολέμου, όπως αυτό στην Μπούτσα. Και η μεγάλη «σφαγή» των ελληνικών νοικοκυριών και μικροεπιχειρηματιών, με τις «ρήτρες αναπροσαρμογής» του ρεύματος.
Δεν λέω, είναι πράγματι άξιο έρευνας αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα της πολλαπλής παιδοκτονίας. Το οποίο ίσως αποκαλύψει μια νέα «εταιρεία δολοφόνων», καθώς «μυρίζει» ύποπτος και ο θάνατος της σπιτονοικοκυράς του ζεύγους. Αλλά η υπερβολική δόση ενασχόλησης δεν κάνει καλό στην κοινωνία. Θολώνει μυαλά, αποπροσανατολίζει. Ιδίως όταν τα δημοσιεύματα και οι αναρτήσεις δεν αναδεικνύουν μια κοινωνία που σπαράζει για τα αδικοχαμένα αγγελούδια. Αλλά επικεντρώνει το ενδιαφέρον της στις «πιπεράτες» λεπτομέρειες της σχέσης «Ρούλας και Μάνου». Έλεος.
Μια δημοσιογραφία που βοηθά εκείνους που θέλουν να «θάψουν» το έγκλημα πολέμου. Είτε διότι είναι πουτινολάγνοι, πρόθυμοι να αναπαραγάγουν τους ισχυρισμούς του Κρεμλίνου, ότι τα διάσπαρτα πτώματα είναι… ηθοποιοί που μετέχουν σε «σκηνοθεσία». Είτε επειδή είναι θλιβεροί «ισαποστάκηδες», σαν τους περισσότερους από όσους πέρασαν την Τρίτη από το «Μουσικό Κουτί» της ΕΡΤ. Σαν τον παλιό μου φίλο Μανώλη Μητσιά, που δεν είχε τίποτε άλλο να πει παρά «να κάνουν υπομονή» οι Ουκρανοί.
Ευτυχώς ακούσθηκαν και οι φωνές τόσο του «οικοδεσπότη» της εκπομπής Νίκου Πορτοκάλογλου, όσο και της Μαρίας Φαραντούρη και του Διονύση Σαββόπουλου. Με την επωδό του οποίου κλείνω το σημερινό σημείωμα: «Η Ουκρανία τώρα υποφέρει για όλους μας. Μην σιωπήσετε. Ακολουθήστε το δρόμο της καρδιάς σας. Βοηθήστε όπως μπορεί ο καθένας τους Ουκρανούς. Είναι το δικό τους θυσιασμένο αίμα τώρα που έρχεται να σώσει αυτό που κανένας, ποτέ, κανένας ολοκληρωτισμός δεν θα καταφέρει να νικήσει: το μεγαλείο της ζωής. Προσκυνώ την Ουκρανία, σκύβω το κεφάλι και ψέλνω μαζί της».
giorgismassavetas@gmail.com
