Η λειτουργία αυτού του κράτους είναι αξιοθαύμαστη. Σε όλες του τις εκφάνσεις. Από τις εκάστοτε κυβερνήσεις μας ως τους μηχανισμούς της Δικαιοσύνης. Μονίμως τρέχουν, όλοι, πίσω από τα γεγονότα. Οπότε δεν είναι να εκπλήσσεται κανείς για όσα επισήμως ανακοινώνονται, αλλά και για όσα ανεπισήμως καθίστανται γνωστά, τις τελευταίες ημέρες.
* Έπρεπε να γίνει η εισβολή στην Ουκρανία, να χαθούν οι ζωές αγνώστου αριθμού ανθρώπων, να εκβιάζει ο Πούτιν με την απειλή να κλείσει τις στρόφιγγες του φυσικού αερίου προς τις «μη φιλικές χώρες» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να αυξάνεται από μέρα σε μέρα το ενεργειακό κόστος που γονατίζει νοικοκυριά και επιχειρήσεις, για να ασχοληθεί «επισταμένως» και «επειγόντως» η κυβέρνησή μας με το αυτονόητο: την συστηματικότερη έρευνα για το ενδεχόμενο ύπαρξης αξιοποιήσιμων κοιτασμάτων φυσικού αερίου, εκεί όπου έχουν ήδη καταγραφεί κάποιες ενθαρρυντικές ενδείξεις. Από την Ήπειρο, ως τον Κόλπο της Κυπαρισσίας και τα νότια της Κρήτης.
Λες και δεν ήταν τόσα χρόνια αυτονόητη υποχρέωση της πολιτικής μας ηγεσίας, είτε της ροδόχρωμης που προηγήθηκε είτε της γαλάζιας που σήμερα κυβερνά, να κάνει ό,τι ήταν δυνατόν για να περιορίσει την εξάρτηση της χώρας από τις εισαγωγές ενεργειακών αγαθών, πρωτίστως δε από το άκρως εχθρικό προς το περιβάλλον πετρέλαιο. Τώρα τρέχουμε λαχανιασμένοι να δούμε αν θα προλάβουμε.
* Έπρεπε να πεθάνει ο επιβήτορας της δημοσιογραφίας Γιώργος Τράγκας, για να αποφασίσει η ηγεσία της ανεξάρτητης «Αρχής για την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες», άλλως πώς «για το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος», να ασχοληθεί με την έρευνα περί το πώς αποκτήθηκε αυτή η τεράστια περιουσία, άνω των εκατό εκατομμυρίων, σε ακίνητα, χρυσό, καταθέσεις σε ξένες τράπεζες και θυρίδες.
Τώρα «κατόπιν εορτής» ψάχνουν να βρουν αν η περιουσία αυτή αντιστοιχεί στα όσα δήλωνε, τόσο στις φορολογικές του δηλώσεις όσο και στο «πόθεν έσχες» που υποχρεωτικώς κατέθετε, κάθε χρόνο, ο μακαρίτης. Αν πλήρωνε τους φόρους που αντιστοιχούσαν στα κραυγάζοντα ως με επιεικώς «μη σύννομο» τρόπο αποκτηθέντα περιουσιακά στοιχεία, από κάποιον που όφειλε πολλά στα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά και στους ίδιους τους εργαζόμενους που κατά καιρούς απασχολούσε.
Και όμως. Όλα αυτά ήταν «κοινό μυστικό». Όχι μόνον στην δημοσιογραφική «πιάτσα», αλλά ευρύτερα. Έβγαζαν μάτια. Αλλά ουδείς τολμούσε να αγγίξει τον επίδοξο… σωτήρα, «υπερπατριώτη» πολιτικό ηγέτη που χάσαμε.
giorgismassavetas@gmail.com
