Δευτέρα, 01 Αυγούστου 2022 12:00

Η δήθεν «αριστεροδεξιά» πολιτική του κ. Μητσοτάκη μεγεθύνει την ψαλίδα των ανισοτήτων!

Γράφτηκε από την
Η δήθεν «αριστεροδεξιά» πολιτική του κ. Μητσοτάκη μεγεθύνει την ψαλίδα των ανισοτήτων!

Του Γιάννη Διονυσόπουλου*

Η δήθεν «αριστεροδεξιά» πολιτική του κ. Μητσοτάκη μεγεθύνει την ψαλίδα των ανισοτήτων!
Μετά τις ανακοινώσεις της κυβέρνησης για τα νέα τιμολόγια της ηλεκτρικής ενέργειας, από τον Αύγουστο, καταρρέει με πάταγο το αφήγημα της περί ουσιαστικής στήριξης των καταναλωτών, αφού διαψεύστηκαν οικτρά οι υποστηρικτές της λύσης για επιβολή πλαφόν στη χονδρική τιμή του ρεύματος. Για άλλη μια φορά το κόστος θα πληρώσουν οι οικιακοί καταναλωτές και οι επιχειρήσεις, καθότι σύμφωνα με τις πρόσφατες ανακοινώσεις της κυβέρνησης η MWh θα κυμαίνεται - αφού αφαιρεθούν οι επιδοτήσεις - από 150-170 ευρώ για τα νοικοκυριά, όμως θα υπάρχουν πολλές διαβαθμίσεις ανάλογα τον πάροχο, που σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να ξεπερνά τα 200 ευρώ.
Το ΠΑΣΟΚ - Κίνημα Αλλαγής πάντα με γνώμονα την διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος και την στήριξη των αδύναμων συμπολιτών μας, έχει προτείνει την επιβολή πλαφόν στην λιανική τιμή του ρεύματος, με την οποία η MWh θα προσδιοριζόταν στα 140 ευρώ σταθερά για έναν χρόνο και συγχρόνως το κόστος θα μοιραζόταν μεταξύ κράτους και ηλεκτροπαραγωγών ενώ τώρα μεταφέρεται στον Έλληνα φορολογούμενο. Για τους εμπορικούς καταναλωτές η MWh θα κυμαίνεται πάνω από τα 200 ευρώ, την ώρα που οι επιχειρήσεις πληρώνουν ήδη το πιο ακριβό ρεύμα σε όλη την Ευρώπη.
Όλοι οι συμπολίτες μας μπορούν τώρα να κρίνουν ποια πολιτική και ποια πρόταση υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, αυτή που εφαρμόζει η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, ή αυτή που έχει προτείνει το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής!
Η επιδότηση της κατανάλωσης της ηλεκτρικής ενέργειας προς όλους από μόνη της αυξάνει τις ανισότητες διότι αφορά σε μία μονάχα υποστηρικτική διάσταση, ενώ οι ασθενέστεροι οικονομικά πλήττονται πολύπλευρα.
Οι δαπάνες για τις επιδοτήσεις προφανώς και δεν βγαίνουν από την «τσέπη» της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη, καθότι στην πραγματικότητα δεν αφορούν στο κάθ’ αυτό πλεόνασμα του κράτους, αφού οι πόροι που δαπανώνται έχουν είτε τη μορφή δανείου που σημαίνει ότι επιβαρύνει το χρέος της χώρας – εμάς - είτε επιστρέφεται στους πολίτες από τους έμμεσους φόρους που οι ίδιοι πληρώνουν, δηλαδή ανακυκλώνει τα ίδια μας τα χρήματα.
Για να διατηρήσουμε την κοινωνική συνοχή, θα πρέπει να βρούμε μία δίκαιη ισορροπία και στην εξίσωση αυτή είναι αισθητή η απουσία των μεγάλων ηλεκτροπαραγωγών, των οποίων ούτε τα υπερκέρδη φορολόγησε η κυβέρνηση μέχρι σήμερα, ούτε έθεσε πλαφόν στη λιανική όπως πρότεινε το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής και θα έδινε ουσιαστική λύση.
Επιπλέον η αναδιανομή δεν θα πρέπει να επικεντρώνεται ειδικώς στην ενεργειακή κρίση αλλά να έχει γενικότερα χαρακτηριστικά, όπως για παράδειγμα συνιστά κάκιστη και ταξική επιλογή η χαμηλή φορολόγηση των μερισμάτων ή η αύξηση του αφορολόγητου των γονικών παροχών που μεγεθύνουν την ψαλίδα των ανισοτήτων.
Οι κυβερνητικές ανακοινώσεις κάνουν λόγο για την στήριξη των οικονομικά ασθενέστερων και για ενισχυμένη κοινωνική πολιτική. Αν όμως, η κρατική παρέμβαση, σε περίοδο οικονομικής κρίσης, γίνεται με οριζόντια και όχι με αναδιανεμητικά χαρακτηριστικά, αυτή επιβαρύνει κυρίως τους ασθενέστερους με επακόλουθο να μειώνει την απαιτούμενη κοινωνική συνοχή.
Η υποστήριξη του κοινωνικού κράτους προς τους ασθενέστερους δεν μπορεί να έχει τη μορφή φιλανθρωπίας ή φιλοδωρήματος όταν, μάλιστα, οι ασθενέστεροι οικονομικά αναγκάζονται να περιορίζουν κατά πολύ τις αγορές των απαραιτήτων καταναλωτικών αγαθών και τις στοιχειώδεις μετακινήσεις τους λόγω υψηλού κόστους.
Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση είναι αδρανής και πολύ χαλαρή απέναντι στις ραγδαίες εξελίξεις, αδικαιολόγητα ευχαριστημένη από τον εαυτό της και την αυτάρκειά της, εμφανίζει μια εικονική πραγματικότητα μιας επίπλαστης ευημερίας από τις παροχές που έχει κάνει και επιμένει να αισιοδοξεί για το αμέσως επόμενο διάστημα, ενώ συνεχίζει να αντιμετωπίζει τα προβλήματα αποσπασματικά.
Με τους ίδιους πόρους, αν υπήρχε όραμα και σχέδιο «άμεσης ανάγκης» που να έχει μεσοπρόθεσμο και σχετικά μακροπρόθεσμο ορίζοντα, θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν και η ουσιαστική αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου και η ανθεκτικότητα της οικονομίας μας, καθώς και μια διαφορετική κατανομή των πόρων με βάση τις καινούργιες ανάγκες και παράλληλα με τον δημοσιονομικό χώρο που διασφαλίζει η αύξηση των πόρων να υπήρχαν και συγκεκριμένα μέτρα πραγματικής και ουσιαστικής ανακούφισης των ασθενέστερων στρωμάτων.
Οποιοδήποτε κυβερνητικό μέτρο που δεν αντιμετωπίζει με κοινωνικά χαρακτηριστικά τη δομή της οικονομίας που είναι σχεδιασμένη να μεταφέρει πλούτο από τους πολλούς στους λίγους και ισχυρούς είναι μοιραίο να αποτύχει.

* Ο Γιάννης Διονυσόπουλος είναι διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών, Αν. Γραμματέας Τομέα Επιστημόνων ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, μέλος ΣτΑ Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδας

 


NEWSLETTER