Ιστορική αναδρομή των ελληνοτουρκικών σχέσεων τα τελευταία 50 χρόνια, οδηγεί σε ένα αβίαστο συμπέρασμα. Η Τουρκία, ανεξάρτητα αν η κυβερνητική εξουσία ήταν στους στρατιωτικούς, στους Κεμαλιστές, στους σοσιαλιστές, στους ισλαμιστές ή σε συνεργατικά υπηρεσιακά σχήματα, έδρασε επιθετικά και με τη χρήση στρατιωτικών μέσων σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, όταν έκρινε, ότι οι συνθήκες ήταν κατάλληλες. Και πότε οι συνθήκες ήταν κατάλληλες, ώστε η επεκτατική Τουρκία να «ξεδιπλώσει» τις στρατιωτικές αρετές της; Όταν στην Ελλάδα υπήρχε πολιτική αστάθεια, λόγω όξυνσης των κομματικών παθών. Και πότε η Τουρκία, σαν τα φοβισμένα σκυλιά έβαλε «την ουρά της κάτω από τα σκέλια» και υποχώρησε; Όταν αντιλήφτηκε ότι η Ελλάδα, Κυβέρνηση, πολιτικά κόμματα, Λαός, Στρατός, ήταν έτοιμοι και αποφασισμένοι να απαντήσουν καταλυτικά και να ταπεινώσουν τον θρασύ γείτονα, που εποφθαλμιά ελληνικά και ελληνοκυπριακά κυριαρχικά δικαιώματα.
Παραδείγματα προς μελέτη και εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων:
1. Καλοκαίρι 1974 στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο και κατοχή κυπριακών εδαφών. Κυβέρνηση στην Τουρκία του σοσιαλιστή Μ. Ετσεβίτ που ήταν και ο πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος της Αριστεράς (Demokratik Sol Parti) , ενώ στην Ελλάδα ήταν η χούντα του Ιωαννίδη με «πρωθυπουργό» τον Αδ. Ανδρουτσόπουλο. Η Κυπριακή τραγωδία, είναι η μεγαλύτερη Εθνική συμφορά, μετά την Μικρασιατική Καταστροφή.
2. Ιούνιος του 1976. Το τουρκικό πλοίο «ΧΟΡΑ» βρέθηκε σε διεθνή ύδατα, ερευνώντας την υφαλοκρηπίδα που η Τουρκία θεωρούσε αμφισβητούμενη, αλλά η Ελλάδα δική της, έστω κι αν δεν είχε οριοθετηθεί. Ελλάδα και Τουρκία, έθεσαν σε συναγερμό το στρατιωτικό μηχανισμό τους και οι δύο χώρες ένα βήμα πριν την ένοπλη σύρραξη. Ακολούθησε το «Βυθίσατε το Χόρα», η ιστορική φράση του Ανδρέα Παπανδρέου, προέδρου του ΠΑΣΟΚ , που τότε ήταν τρίτο κοινοβουλευτικό κόμμα, που σημάδεψε την ελληνοτουρκική κρίση του 1976 . Ήταν σε συνεννόηση με τον Πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή. Το τουρκικό πλοίο λίγο αργότερα επέστρεψε για επισκευή σε τουρκικό λιμάνι. Πρωθυπουργός της Τουρκίας ο Σουλειμάν Ντεμιρέλ, τούρκος φιλελεύθερος πολιτικός που ακολούθησε μια φιλοαμερικανική και φιλονατοϊκή πολιτική. Η Κυβέρνησή του ανατράπηκε από το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1980, από τον Στρατηγό Αχμέτ Κενάν Εβρέν.
3. Το Μάρτιο του 1987, η κρίση Ελλάδας και Τουρκίας, έφθασε στα όρια ένοπλης αντιπαράθεσης, όταν το τουρκικό πλοίο Σισμίκ-1, συνοδευόμενο από τουρκικά πολεμικά, ξεκίνησε για να πραγματοποιήσει έρευνες έξω από την αιγιαλίτιδα ζώνη ελληνικών νησιών. Η κρίση εκτονώθηκε με την ανταλλαγή μηνυμάτων μεταξύ των δύο πρωθυπουργών (του Ανδρέα Παπανδρέου και του Τουργκούτ Οζάλ), οπότε η Ελλάδα επαναδιατύπωσε τη θέση της για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου, στην οποία εμμένει μέχρι σήμερα.
4. Τον Ιανουάριο του 1996 έχουμε την κρίση των Ιμίων, ενώ η χώρα είναι βυθισμένη σε πολιτική κρίση, με την Κυβέρνηση του Κ. Σημίτη, να μην έχει πάρει ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή. Η Τουρκία προχώρησε σε ένοπλη αμφισβήτηση της Ελληνικής θαλάσσιας κυριαρχίας. Κατά την διάρκεια της ολιγοήμερης αυτής κρίσης, οι δύο χώρες μετέφεραν στρατιωτικές δυνάμεις (κυρίως ναυτικές) γύρω από τα Ίμια και τις ανέπτυξαν φτάνοντας κοντά στην ένοπλη σύρραξη. Την εποχή της κρίσης πρωθυπουργός της Ελλάδας ήταν ο Κώστας Σημίτης, Υπουργός Εξωτερικών ο Θεόδωρος Πάγκαλος, υπουργός Εθνικής Αμύνης ο Γ. Αρσένης και Αρχηγός ΓΕΕΘΑ ο ναύαρχος Χ. Λυμπέρης. Στην Τουρκία ήταν υπηρεσιακή Κυβέρνηση με πρωθυπουργό την Τανσού Τσιλέρ και υπουργό Εξωτερικών Ντενίζ Μπαϊκάλ. Η ΕΛΛΑΔΑ απώλεσε εθνικό έδαφος.
5. Η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν ακολουθεί μια επεκτατική και αναθεωρητική πολιτική σε βάρος της Ελλάδας, και μια πολιτική εξόντωσης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η Τουρκία, εκτιμά, ότι η Ελλάδα, λόγω της σοβαρής οικονομικής κρίσης (μνημόνια, φτώχεια των λαϊκών στρωμάτων και αφύσικος πλουτισμός των ελίτ, που προκαλεί δυσαρέσκεια στους Έλληνες πολίτες), της τιμωρητικής πολιτικής των Βρυξελών και της Γερμανίας , της κραυγαλέας φιλοτουρκικής πολιτικής τους Γ.Γ. του ΝΑΤΟ και λόγω της σκληρής αντιπαράθεσης των δυο κομμάτων εξουσίας Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, η Ελλάδα, δεν μπορεί να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Αξιοποιώντας τα προβλήματα εσωτερικής πολιτικής σταθερότητας της Ελλάδας, η Τουρκία έχει προβεί σε μείζονα πρόκληση, απαιτώντας την αποστρατιωτικοποίηση των Ελληνικών νησιών του Αιγαίου, την οποία σχετίζει με την κυριαρχική τους ταυτότητα και στέλνοντας τα drones πάνω από ελληνικά εδάφη, σε μια επίδειξη στρατιωτικής ισχύος.
Η Ελλάδα, έχει ήδη μπει σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο.
Με αφορμές διάφορα «ατυχή» συμβάντα, από το «πέναλτι» στο ντέρμπι, τις υποκλοπές, την ακρίβεια των ειδών πρώτης ανάγκης, την αφόρητη επιβάρυνση του οικογενειακού προϋπολογισμού λόγω της προκλητικής αύξησης των ενεργειακών προϊόντων, η κομματική αντιπαλότητα θα κορυφωθεί και πιθανόν να τεθεί και εκτός ελέγχου. Όλα αυτά όμως, αποτελούν το «μενού» της πολιτικής αστάθειας με το επιπλέον επιβαρυντικό στοιχείο, ότι οι επόμενες και πιθανόν και οι μεθεπόμενες εκλογικής αναμετρήσεις δεν θα δώσουν αυτοδύναμη Κυβέρνηση. Επομένως η επόμενη περίοδος, εκτός από προεκλογική θα είναι και πολιτικής αστάθειας και κοινωνικής αβεβαιότητας. Και επειδή, «Η Τουρκία δεν έχει ιστορία, αλλά ποινικό μητρώο» (Νεοκλής Σαρρής), είναι η χρυσή ευκαιρία» για τον Ερντογάν, να προσπαθήσει να υλοποιήσει το νέο-οθωμανικά οράματα της «Γαλάζιας Πατρίδας».
