Οι εξελίξεις, εξαιρετικά ενδιαφέρουσες και επιδραστικές σε πολλούς τομείς, του πολέμου στην Ουκρανία, αποτελούν αντικείμενο συσκέψεων και διμερών συζητήσεων αρμοδίων παραγόντων, όπως, αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων της Δυτικής Συμμαχίας, υπουργών, στρατιωτικών, διπλωματών, ειδικά των χωρών που συμμετέχουν ενεργά στην ρωσο-ουκρανική πολεμική σύρραξη. Ουσιαστικά, πρόκειται, για μια στρατιωτική σύγκρουση, μεταξύ αντιπροσώπων της Δύσης που συμπαρατάσσονται με τις στρατιωτικές δυνάμεις της Ουκρανίας, απέναντι στην επιτιθέμενη και αναθεωρητική δύναμη τη Ρωσίας.
Όχι μόνο δεν αμφισβητείται η ενεργός συμμετοχή των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Γερμανίας, στον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο, αλλά με το χρόνο γίνεται όλο και πιο καθοριστική. Μάλιστα,
οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Γερμανία αποφάσισαν να στείλουν νέα στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία, όπως αναφέρει κοινή ανακοίνωση των κυβερνήσεων των δύο χωρών, που εκδόθηκε μετά από τηλεφωνική επικοινωνία που είχαν ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν και ο Γερμανός καγκελάριος Ολαφ Σολτς. Ειδικότερα, οι δύο χώρες θα ενισχύσουν τον ουκρανικό στρατό με τεθωρακισμένα οχήματα μάχης: Bradley από τις ΗΠΑ και Marder από τη Γερμανία. Και ακόμη, μέσω Πολωνίας θα προωθηθούν οι αμερικανικοί αντιαεροπορικοί και αντιβαλλιστικοί πύραυλοι ΠΑΤΡΙΟΤ-3, που θα ενισχύσουν σημαντικά την ουκρανική αεράμυνα.
Χώρες μέλη του ΝΑΤΟ, όπως και η Ελλάδα, «πιέζονται» προκειμένου να βρεθούν στην «σωστή πλευρά της ιστορίας», να στείλουν στρατιωτικό υλικό στην Ουκρανία, ανεξάρτητα αν αυτό προορίζεται για να καλύψει ζωτικές ανάγκες για την εθνική άμυνα.
Για αυτό ακριβώς, τα επιτελικά σχέδια των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας και η επιτυχία τους στο θέατρο των πολεμικών επιχειρήσεων, προϋποθέτει ακόμη μεγαλύτερη δυτική υποστήριξη, μια συνεχής τροφοδοσία με κρίσιμο στρατιωτικό εξοπλισμό από τη Δύση, του Στρατού της Ουκρανίας.
Ελλάδα και Γερμανία, είναι μεταξύ των εμπλεκομένων κρατών, που στηρίζουν ενεργά την Ουκρανία.
Στο πλαίσιο αυτό έγινε μια τηλεφωνική επικοινωνία, του Υπουργού Εθνικής Άμυνας Νίκου Παναγιωτόπουλου με την Γερμανίδα ομόλογό του κ. Κριστίνε Λάμπρεχτ.
Συζητήθηκαν οι εξελίξεις στην Ουκρανία , καθώς επίσης και η περαιτέρω ενίσχυση της διμερούς αμυντικής συνεργασίας των δύο κρατών, Ελλάδας και Γερμανίας.
Επισημαίνουμε ότι, στις 31 Μαΐου 2022, οι κυβερνήσεις Αθηνών και Βερολίνου συμφώνησαν την “ανταλλαγή” 40 τεθωρακισμένων οχημάτων μάχης τύπου Marder 1A3 με ισάριθμα BMP-1 του Ελληνικού Στρατού, που θα αποσυρθούν από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και θα καταλήξουν στην Ουκρανία. Μέχρι σήμερα, έχουν παραληφθεί μόνο 14 Marder 1A3, το οποία όμως έχουν τοποθετηθεί σε μονάδες στην Ξάνθη, αντί για τα νησιά του Αιγαίου, παρότι έχει ολοκληρωθεί η αποχώρηση των BMP-1, που ήδη βρίσκονται στην «πρώτη γραμμή» του ρωσο-ουκρανικού πεδίου Μάχης. Μήπως πρόκειται για «άτυπη» συμφωνία μερικής (προς το παρόν) αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, όπως απαιτεί πεισμόνως η Άγκυρα;
Σύμφωνα με ανακοίνωση του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, οι δύο υπουργοί Ελλάδας και Γερμανίας, «συζήτησαν και θέματα που αφορούν στην πορεία υλοποίησης της Συμφωνίας, για την παραχώρηση από τη χώρα μας, Τεθωρακισμένων Οχημάτων Μάχης τύπου BMP-1 στην Ουκρανία, με αντικατάστασή τους με Τεθωρακισμένα Οχήματα Μάχης γερμανικής κατασκευής τύπου “Marder”».
Ουσιαστικά η Ελλάδα, ζητά από την Γερμανία να σεβαστεί την διμερή αμυντική συμφωνία και να τηρήσει τις δεσμευτικές ημερομηνίες παράδοσης των γερμανικών τεθωρακισμένων, δεδομένου ότι, οι ανάγκες αμυντικής θωράκισης της χώρας μας είναι αυξημένες, κυρίως, λόγω της επεκτατικής και αναθεωρητικής πολιτικής της Τουρκίας.
Φαίνεται όμως, ότι η Γερμανία έχει άλλες προτεραιότητες! Και είναι πιθανόν τα “Marder” , που ήταν να έρθουν στην Ελλάδα να πάνε στην Ουκρανία. Είναι στρατηγική της Δύσης και όχι μεμονωμένα της Γερμανίας, να ενισχυθεί πρωτίστως η Ουκρανία και όχι η Ελλάδα. Άλλωστε για το ΝΑΤΟ πραγματικός εχθρός είναι η Ρωσία και όχι η Τουρκία.
Επιπροσθέτως, η θεαματική κυβίστηση της Κυβέρνησης, σχετικά με την προοπτική αναβάθμισης αριθμού μαχητικών αεροσκαφών F-16 της Τουρκία από τις ΗΠΑ, είναι ενδεικτική της «ευελιξίας» της ελληνικής διπλωματίας, στα Στρατηγικά σχέδια των ΗΠΑ, που θεωρούν την Τουρκία σημαντικό σύμμαχο. Τώρα η κυβέρνηση υποστηρίζει οτι συμφέρει τον Ελληνισμό, η Τουρκία να παραμείνει στο δυτικό στρατόπεδο, επειδή έτσι μπορεί ως ένα βαθμό να συγκρατείται η επιθετικότητά της. Επομένως (κατά την Κυβέρνηση), είναι προτιμότερο οι Τούρκοι να αγοράσουν αμερικανικά μαχητικά, παρά ρωσικά όπλα ! Βέβαια, η πραγματικότητα είναι κάπως διαφορετική. Η Τουρκία και με αμερικανικά και με ρωσικά όπλα, είναι το ίδιο επιθετική σε βάρος της Ελλάδας.
Η Τουρκία, με διάφορες επιλογές υψηλού ρίσκου, όπως η στήριξη στη Ρωσία στον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο, φαίνεται να “αυτονομείται” από την Ατλαντική Δύση. “Αυτονομείται” μεν, αλλά όχι σε βαθμό διάρρηξης των σχέσεών της με τη Δύση. Και έτσι εξηγείται και η ανοχή της Δύσης και του ΝΑΤΟ, προς την παραβατική και ενίοτε αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας, στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Και έτσι ερμηνεύεται η πολιτική των ίσων αποστάσεων του Στεητ Ντιπάρτμεντ, στα ελληνοτουρκικά, εμμένοντας στον διμερή διάλογο υποδεικνύοντας στην Ελλάδα να είναι πιο διαλλακτική ακόμη και όταν υπερασπίζεται κυριαρχικά της δικαιώματα. Και όλα αυτά, χάριν της συνοχής της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ και μάλιστα σε εμπόλεμη περίοδο, λόγω του εν εξελίξει Πολέμου στην Ουκρανία.
