Οι ηγετικές ικανότητες πηγάζουν από τον εσωτερικό κόσμο του ατόμου, και αποτελούν ένα συνδυασμό μιας φιλοσοφικής προσέγγισης και επίκτητων προσόντων. O Xάρυ Tρούμαν, Πρώην Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, είχε πει κάποτε ότι «η ζωή ενέχει πάντα κινδύνους» και, στην περίπτωση των επιχειρήσεων, οι ηγέτες είναι αυτοί που πρέπει να τους επωμίζονται.
Ο τίτλος, η θέση ισχύος, δεν καθιστά κάποιον ηγέτη, αλλά η ικανότητά του να έχει ενσυναίσθηση. Μπορεί να είναι κανείς εξαιρετικός επαγγελματίας, να φέρνει εις πέρας κάθε είδους απαίτηση της δουλειάς, αλλά να μην έχει την ικανότητα να προσεγγίσει τους συνεργάτες του.
Τα άτομα που βρίσκονται σε χαμηλότερα πόστα στη δουλειά, δε θα πρέπει να λογίζονται ως υπάλληλοι, αλλά ως συνεργάτες και αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να τους φέρεται με σεβασμό, κι όχι απλώς να διατάζει!
Έχετε παρατηρήσει ανώτερους που δεν έδιναν σημασία στη συνοχή της ομάδας ή έδειχναν εύνοια σε συγκεκριμένους υπαλλήλους τους οποίους συμπαθούσαν ιδιαίτερα. Ο σωστός ηγέτης δεν κάνει ποτέ διακρίσεις, και τους αντιμετωπίζει όλους με δίκαιο τρόπο.
Ένας προϊστάμενος ή ένας εργοδότης πρέπει να ανταποκρίνεται στις δυσκολίες και τις προκλήσεις που περνά ένας συνάδελφός τους, μέσω θετικής προσωπικής προσφοράς υποστήριξης και βοήθειας. Το ενδιαφέρον του, να είναι πάντα ενεργητικό και ειλικρινές.
Τέλος, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να αισθάνονται άνετα, να επικοινωνούν και να εκφράζονται. Να χτίζουν ισχυρές σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ τους. Καθήκον του «αρχηγού» μιας ομάδας είναι, να δημιουργεί την αίσθηση της θαλπωρής, δίνοντας πάντα το «παρών». Να καλλιεργεί έτσι έμπρακτα την αντίληψη, ότι η επιχείρηση και οι άνθρωποί της είναι η δεύτερη οικογένεια του εργαζομένου, όχι απλώς μια ομάδα συνεργατών επαγγελματικής μόνο φύσης.