Φέτος, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω εκ του σύνεγγυς έναν θεσμό, ο οποίος ήξερα ότι υπήρχε, αλλά δεν είχα παρακολουθήσει τον τρόπο λειτουργίας του. Πρόκειται για το Σχολείο Δεύτερης ευκαιρίας που λειτουργεί στην πόλη μας, αλλά και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας αρκετά χρόνια .Σε αυτό το σχολείο φοιτούν άνθρωποι άνω των 18 ετών οι οποίοι δεν έχουν ολοκληρώσει τη φοίτησή τους στο Γυμνάσιο. Ένας δικός μου άνθρωπος φοίτησε σε αυτό το σχολείο και παρακολούθησα και εγώ μαζί του το όμορφο ταξίδι του στη διάρκεια της φετινής σχολικής χρονιάς.
Η εκπαίδευση ενηλίκων είναι μια απαιτητική διαδικασία που διαφοροποιείται κατά πολύ από την εκπαίδευση των εφήβων. Χρειάζεται ο εκπαιδευτικός από τη μια να μεταδώσει τις γνώσεις που απαιτούνται στην βαθμίδα του Γυμνασίου, αλλά από την άλλη με έναν τρόπο που να κεντρίσει το ενδιαφέρον ανθρώπων ενός ευρέος ηλικιακού φάσματος. Από την άλλη χρειάζεται να έχει στο νου του πως οι άνθρωποι αυτοί έχουν πιθανόν οικογένεια , εργασία και το σχολείο θα πρέπει να είναι για αυτούς χώρος, όπου με ευχάριστο, βιωματικό και δημιουργικό τρόπο αποκτούν γνώσεις και γίνονται πλουσιότεροι πνευματικά. Όντας η ίδια εκπαιδευτικός μπορώ να διακρίνω πού υπάρχει μεράκι , ζήλος και ενθουσιασμός σε συναδέλφους εκπαιδευτικούς και μπορώ να πω χωρίς επιφύλαξη πως σε αυτό το σχολείο όλα αυτά τα στοιχεία υπάρχουν και οι μαθητές του αποκομίζουν πολλαπλά οφέλη.
Εντυπωσιάστηκα από το γεγονός πως δεν άφησαν ούτε μία ευκαιρία ανεκμετάλλευτη, ώστε να γνωρίσουν οι μαθητές τους κάθε πτυχή της πνευματικής ζωής της πόλης μας. Επισκέφθηκαν όλα τα μουσεία και συγκεκριμένα το Αρχαιολογικό, το Πολεμικό και τη Συλλογή Ελληνικών ενδυμασιών «Βικτωρία Γ. Καρέλια». Παρακολούθησαν ταινίες μικρού μήκους στο πλαίσιο του 9ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ Πελοποννήσου και διαλέξεις στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας(π.χ. ενημέρωση για τη χρήση ουσιών ) . Στο Μέγαρο Χορού περιηγήθηκαν στην Έκθεση ζωγραφικής που φιλοξενούνταν εκεί τον μήνα Οκτώβριο με έργα ζωγραφικής κορυφαίων Ελλήνων δημιουργών και αξιοποίησαν την επίσκεψή τους ως πηγή έμπνευσης και δημιουργίας για τους μαθητές τους. Επίσης , ευκαιρίες συνάντησης με μορφές τέχνης δόθηκαν και όταν επισκέφθηκαν το Μουσείο Χαρακτικής Τάκη Κατσουλίδη στη Μεσσήνη, καθώς και την έκθεση ζωγραφικής και χαρακτικής μιας σημαντικής δημιουργού, της Βάσως Κατράκη. Απόλαυσαν μια θεατρική παράσταση από τοπικό θίασο της πόλης μας και άδραξαν την ευκαιρία να συζητήσουν και να προβληματιστούν για τον άνθρωπο, τη ζωή , τα όνειρα, τους φόβους και όλα αυτά που ενώνουν τους ανθρώπους σε μια κοινή μοίρα.
Γνωρίζω, επίσης, πόσο υποστηρικτικοί ήταν όλοι τους δίνοντας διαρκώς θάρρος στους μαθητές τους. Τους εμψυχώνουν καθημερινά, ώστε να μην σταματήσουν τον αγώνα τους και τους κάνουν να νιώθουν πραγματικά δικαιωμένοι για την απόφασή τους να συνεχίσουν το σχολείο έχοντας φύγει χρόνια από αυτό. Τους κάνουν να πιστεύουν ακόμα πιο πολύ στον εαυτό τους, τους βοηθούν να ανακαλύψουν ταλέντα και δεξιότητες που ίσως δεν γνώριζαν ότι έχουν και χάρη σε αυτά αισθάνονται πνευματικά και ψυχικά πιο δυνατοί. Και όλα αυτά με πενιχρά μέσα και στοιχειώδη υλικοτεχνική υποδομή κυρίως χάρη στην άοκνη προσπάθεια της διευθύντριας και των εκπαιδευτικών του σχολείου που στηρίζουν με κάθε τρόπο τους μαθητές τους.
Θέλω, τελειώνοντας, να ευχηθώ στους ανθρώπους αυτούς να είναι όλοι τους πάντα γεροί και δυνατοί και να συνεχίσουν με την ίδια δύναμη και πάθος να ανταποκρίνονται στο έργο τους. Ευελπιστώ πως η πολιτεία θα σταθεί αρωγός στο έργο των Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας σε όλη την ελληνική επικράτεια και μακάρι και άλλοι συμπολίτες μας να δώσουν την ευκαιρία στον εαυτό τους να φοιτήσουν σε αυτό το όμορφο σχολείο. Πραγματικά αξίζει τον κόπο!
