Η γεωγραφική περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου,  της Μέσης Ανατολής και της Αραβικής χερσονήσου, είναι μεγάλης γεωπολιτικής,  γεωστρατηγικής και ενεργειακής αξίας και οι εξελίξεις επηρεάζουν τα οικονομικά μεγέθη σε πλανητική κλίμακα. Είναι τεράστιος ο εκμεταλλεύσιμος ορυκτός πλούτος (πετρέλαιο και φυσικό αέριο) της περιοχής, ενώ οι ενεργειακοί αγωγοί που κατευθύνονται προς την Ευρώπη, δίνουν πρόσθετη γεωστρατηγική αξία στις χώρες διέλευσης των αγωγών, ενώ παράλληλα,  αναβαθμίζονται γεωπολιτικά και σωρεύουν τεράστιο πλούτο οι χώρες που διαθέτουν ορυκτά κοιτάσματα.  Ιράν, Σαουδική Αραβία, ΗΑΕ, Κατάρ, Αίγυπτος, διαθέτουν τεράστια αποθέματα σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Επίσης,  υπάρχει βεβαιωμένα  άφθονο φυσικό αέριο στο βυθό της  Ανατολικής Μεσόγειου, αλλά η αξιοποίησή του παραμένει προβληματική, διότι δεν έχουν ακόμη οριοθετηθεί οι Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες (ΑΟΖ) μεταξύ Λιβύης, Αιγύπτου, Κυπριακής Δημοκρατίας, Ελλάδας, Ισραήλ, Συρίας, Λιβάνου     και Τουρκίας. Η χώρα διέλευσης των αγωγών πετρελαίου ή φυσικού αερίου, αποκτά δικαιώματα ελέγχου  της ροής και έχει τη δυνατότητα να διαδραματίσει ρυθμιστικό παράγοντα σε περίπτωση κρίσης.  Οι κοσμοκρατορικές  δυνάμεις της εποχής μας, οι ΗΠΑ, η Ε.Ε., η Ρωσία και η Κίνα, προωθώντας τα αλληλοσυγκρουόμενα Στρατηγικά τους συμφέροντα,  ενδιαφέρονται «εμπράκτως» για το μέλλον της περιοχής και την αύξηση της επιρροής τους, αξιοποιώντας αδιστάκτως την στρατιωτική τους ισχύ.  
Ολόκληρη η περιοχή από τις ακτές της Μεσογείου μέχρι τις ακτές της Αραβικής Θάλασσας,  σπαράσσεται από εμφύλιες έριδες, από την ένοπλη δράση εθνικοαπελευρωτικών  κινημάτων, εμφύλιων συγκρούσεων, τζιχαντιστών και άλλων   τρομοκρατικών  ισλαμικών  οργανώσεων όπως η ΧΑΜΑΣ, η Χεζμπολάχ , η Μουσουλμανική Αδελφότητα  και από θρησκευτικές δογματικές αντιπαλότητες (σουνίτες, σιίτες) που κατά βάση είναι πολιτικο-οικονομικές.
Οι Αραβικές χώρες χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Είναι εκείνες που χαρακτηρίζονται ως κοσμικές , αλλά με στρατιωτικά καθεστώτα,  με δικτάτορες επικεφαλής, όπως ο  Αλ Σίσι στην Αίγυπτο, ο Ασσάντ στην Συρία, η Βασιλική οικογένεια της Ιορδανίας. Θεοκρατικά , Δικτατορικά και οικογενειοκρατικά  είναι τα καθεστώτα στα ΗΑΕ και το ΚΑΤΑΡ.
Είναι και δυο Θεοκρατικά κράτη, με ισλαμοφασιστικά καθεστώτα, όπως το Ιράν που διαθέτει τεράστιες ποσότητες φυσικού αερίου και η Σαουδική Αραβία με άφθονο πετρέλαιο και είναι υπό τον έλεγχο και ιδιοκτησία μιας και μόνο οικογένειας του Βασιλικού Οίκου των Σαούντ.
Η επιδίωξη του Ιράν να αποκτήσει πυρηνικά με τη βοήθεια της Ρωσίας  , προκαλεί έντονη ανησυχία στη Δύση…
Πολυεπίπεδη είναι η δράση της πανίσχυρης ισλαμοφασιστικής σουνικής οργάνωση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που δραστηριοποιείται στην Αίγυπτο,  έχει όμως απλωμένα τα πλοκάμια της παντού.  Παρακλάδι της Μουσουλμανικής Αδελφότητας είναι  οι Τζιχαντιστές στην Συρία, η Χαμάς στην Παλαιστίνη, ο ISIS, η Αλ Κάιντα και η Χεζμπολάχ του Λιβάνου που  χρηματοδοτείται και από το σιιτικο Ιράν.
 Όμως τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και τη ΧΑΜΑΣ στηρίζει πολιτικά και ενισχύει οικονομικά η Τουρκία. Ο Τ. Ερντογάν, επιδιώκει να ηγηθεί των σουνιτικών μουσουλμανικών κρατών και  στο παρελθόν προσπάθησε μέσα από την Μουσουλμανική Αδελφότητα  και τη ΧΑΜΑΣ, να επιβάλει τα Νέο οθωμανικά του οράματα  στην ευρύτερη περιοχή.
Η πολυπλοκότητα , η εχθρότητα, τα πολυποίκιλα στρατηγικά και ενεργειακά συμφέροντα, ο ηγεμονισμός  αυταρχικών καθεστώτων, ο ισλαμοφασισμός,  οι τζιχαντιστές   τρομοκράτες, η ευθεία  στρατιωτική εμπλοκή η των κοσμοκρατορικών  δυνάμεων , είναι δυνατόν,  να πυροδοτήσουν  το εκρηκτικό μείγμα της περιοχής, να αναφλεγεί και να επεκταθεί και να συναντηθεί με την εμπόλεμη ζώνη της Ουκρανίας , καθιστώντας την γεωγραφική περιοχής από τα παράλια της Βαλτικής, την κεντροανατολική Ευρώπη, τον Καύκασο, τα Βαλκάνια,  την Ανατολική  Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή και την Αραβική Χερσόνησο,  ένα ενιαίο θέατρο στρατιωτών συγκρούσεων.
 Προκειμένου να αποτραπεί, αυτό το εν δυνάμει εφιαλτικό σενάριο, εκδηλώνονται διπλωματικές πρωτοβουλίες, για προσωρινή ανακωχή στην ισραηλινό-παλαιστινιακή αιματηρή κρίση, αλλά και προσωρινή παύση των εχθροπραξίων στον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο.
Η ανακωχή διάρκειας τεσσάρων ημερών ανάμεσα στον στρατό του Ισραήλ και τη Χαμάς, που αναμένεται να οδηγήσει στην απελευθέρωση ομήρων στη Λωρίδα της Γάζας και σε αντάλλαγμα στην αποφυλάκιση Παλαιστινίων κρατουμένων σε ισραηλινές φυλακές,  δεν γνωρίζουμε αν θα τηρηθεί στο ακέραιο.  Η «ανθρωπιστική παύση» των στρατιωτικών επιχειρήσεων, είναι το αποτέλεσμα διαπραγματεύσεων  με τη μεσολάβηση του Κατάρ, της Αιγύπτου και των ΗΠΑ, ενώ απουσίαζε η Ε.Ε..  Ωστόσο έχει ενδιαφέρον η δήλωση που έκανε ο υπουργός άμυνας του Ισραήλ  Γιοαβ Γκάλαντ : «Μετά τη «σύντομη» εκεχειρία, οι έντονες μάχες θα συνεχιστούν για τουλάχιστον 2 μήνες»!
Γενικά και με προοπτική την εκτόνωση της κρίσης εκτιμώ ότι: Το Ισραήλ και η Δύση, θα πρέπει να πείσουν ότι δεν έχουν στόχο τους Παλαιστίνιους που κατοικούν στη Λωρίδα της Γάζας. Στόχος παραμένει η εξουδετέρωση της ΧΑΜΑΣ, ασκώντας ο Ισραήλ το νόμιμο δικαίωμα στην αυτοάμυνα. Μέχρι τώρα όμως, δεν έχουν πείσει για τις «αγαθές» προθέσεις τους, αντιθέτως,   είναι  αδιάψευστη η πραγματικότητα που καταμαρτυρά την  δολοφονική μανία των ισραηλινών σε βάρος  άμαχων Παλαιστινίων, που εν τέλει απονομιμοποιεί το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα.
Καταλήγοντας, σημαντική βοήθεια στην αποκλιμάκωση της κρίσης μπορούν να προσφέρουν διεθνή και έγκυρα ΜΜΕ, αποκρούοντας την προπαγάνδα είτε του Ισραήλ , είτε της ΧΑΜΑΣ. Υπάρχει η δυνατότητα με την χρήση μεθόδων fact checking, αλλά και κάθε τεχνολογικού μέσου, όπως η δορυφορική τεχνολογία, ώστε να αποκλειστεί η  παραπληροφόρηση επί των επιχειρήσεων στο πεδίο.  Η τεχνολογική δυνατότητα υπάρχει, δεν ξέρω αν υπάρχει και η αναγκαία  βούληση…