Απύθμενο θράσος! Τυμβωρύχοι πάνω στα δολοφονηθέντα σώματα. Στον πόνο των γονιών! Στη συμφορά! Στη δυστυχία! Αίσχος! Ντροπή! Θρηνήσατε με τη σιωπή. Θρηνήσατε με σοβαρότητα και σεβασμό στη μνήμη των δολοφονηθέντων και στον πόνο και στη δυστυχία των γονιών, παιδιών και συγγενών. Θρηνήσατε με τα έργα να μην ξανασυμβεί τέτοιου είδους δολοφονία.
Ας τελειώνει το προκλητικό, το υποκριτικό και ιδιοτελές θέατρο. Αφήστε τα κροκοδείλια δάκρυα. Έλεος! Έλεος! Σταματήστε επιτέλους να παίζετε με χυδαίο τρόπο με τον ανθρώπινο πόνο και την αξιοπρέπεια. Σταματήστε το θεατρικό παιχνίδι της εικόνας. Επιδοθείτε στο ταξίδι της πράξης. Τιμήστε τη μνήμη των δολοφονηθέντων μέσα από έργα. Αφήστε τις δηλώσεις για μνημεία.
Μνημεία για τους δολοφονηθέντες είναι τα έργα που θα αποτρέψουν τέτοιου είδους δολοφονίες, που ειδικές πινακίδες θα υπενθυμίζουν τι οδήγησε στην υλοποίηση των έργων. Όλα τα υπόλοιπα έπονται. Νομοθετήστε ώστε να μην είναι κανείς στο απυρόβλητο του νόμου. Το Κράτος στην καθημερινή του λειτουργία για όλους να είναι Κράτος Δικαίου.
Πολλάκις η μνήμη του πολιτικού προσωπικού λειτουργεί επιλεκτικά με ιδιοτέλεια και σκοπιμότητα. Πριν από κάθε συνεδρίαση του Κοινοβουλίου ας υπάρχει στην αίθουσα μια οθόνη που θα υπενθυμίζει τους 57 νεκρούς των Τεμπών, τους 104 νεκρούς στο Μάτι, τους 24 νεκρούς στη Μάνδρα, τους νεκρούς της Marfin... Αυτό θα είναι φόρος τιμής στους νεκρούς και θα αποτρέπει στο πολιτικό προσωπικό να ξεχάσει.
Δυστυχώς! Δυστυχώς! δεν ισχύει «το πάθημα γίνεται μάθημα». Αντίθετα η υποκρισία και το ψέμα γνωρίζουν το μεγαλείο τους. Μεγάλα λόγια, βαρύγδουπες δηλώσεις μέχρι τη νέα δολοφονία για να κάνουν την εμφάνισή τους τα κροκοδείλια δάκρυα και οι ψεύτικες δηλώσεις για το πόσο κοντά είστε στον πόνο και στη δυστυχία. Η ψεύτικη ενσυναίσθηση από τους υπευθύνους κυριαρχεί!!!
Ένα χρόνο μετά τις κηδείες 57 ανθρώπων και δη νέων, στην Άνοιξη της ζωής τους, η ιδιοτέλεια, η έλλειψη σοβαρότητας και ανθρωπιάς κυριαρχούν. Κάτι που γεμίζει οργή και απογοήτευση τον κάθε πολίτη. Ας ελπίσουμε ότι η Ελληνική Δικαιοσύνη ανεπηρέαστα θα κάνει τη δουλειά του δικαίου. Ας μην ξεχνούν οι πολιτικοί μας ότι η Δικαιοσύνη κινείται στις ράγες του νομικού πλαισίου που έχουν νομοθετήσει. Οι ευθύνες του πολιτικού προσωπικού και δη του κυβερνητικού είναι πολλαπλές και πολυεπίπεδες.
Ας τελειώνουν τα φθηνά αφηγήματα. Επιτέλους σταματήστε να διαρρηγνύετε τα ιμάτιά σας. Μην υποτιμάτε την κρίση και σκέψη των πολιτών και μάλιστα για ζητήματα που άπτονται της ζωής και της αξιοπρέπειας.
Θα ήμουν ο τελευταίος που θα υποστήριζε ότι στο πολιτικό προσωπικό δεν υπάρχουν άνθρωποι με ενσυναίσθηση, που πραγματικά συμμετέχουν στον πόνο που προκάλεσε η τραγωδία – δολοφονία των Τεμπών.
Αντιδράστε – αντιδράστε να μπει τέλος σε τέτοιου είδους δολοφονικές χυδαιότητες. Να αποκτήσουν η πολιτική και οι πολιτικοί το χαμένο κύρος τους και αξιοπιστία. Αποδείξατε μέσα από τις πράξεις και τα έργα σας ότι και για εσάς η ανθρώπινη ζωή είναι η πρώτη προτεραιότητά σας.
Κύριοι της Κυβέρνησης, κύριοι του Κοινοβουλίου, μην ξεχνάτε ούτε στιγμή με ποιο δολοφονικό, τραγικό τρόπο στερήθηκαν οι γονείς το άρωμα, το οξυγόνο, το χαμόγελο της ζωής τους, τα παιδιά τους. Πόσα παιδιά στερήθηκαν την αγκαλιά, το χάδι και την ανάσα των γονιών τους. Πόσοι παππούδες και γιαγιάδες στερήθηκαν το γέλιο και το χάδι των εγγονιών τους, ό,τι πολυτιμότερο για το ταξίδι της ζωής στην τρίτη ηλικία.
Φέρτε εάν μπορείτε τον εαυτό σας στη θέση αυτών των γονιών, των παιδιών, των παππούδων και γιαγιάδων. Έλεος! Ας τελειώνουν τα βαρύγδουπα, ατελέσφορα και βαρύγδουπα λόγια. Ας τελειώνει ο κυνισμός, η τυμβωρυχία πάνω στα πτώματα των νεκρών και στον πόνο των γονιών και παιδιών.
Εύχομαι και ελπίζω, πέρα από τις όποιες αυστηρές ποινές για όλους τους υπευθύνους, κάποτε μέσα από την τεχνητή νοημοσύνη οι υπεύθυνοι τέτοιων εγκληματικών – δολοφονικών πράξεων περιοδικά και για όλη τους τη ζωή να βιώνουν τον πόνο και τα συναισθήματα των γονιών και παιδιών των δολοφονηθέντων. Έτσι μόνο θα μπορέσουν να καταλάβουν τον καθημερινό θάνατο αυτών των γονιών και παιδιών.
