Οι πρόσφατες δηλώσεις του Προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, σχετικά με τη Λωρίδα της Γάζας έχουν προκαλέσει έντονες αντιδράσεις και ανησυχία στη διεθνή κοινότητα. Συγκεκριμένα, ο Τραμπ πρότεινε οι Ηνωμένες Πολιτείες να αναλάβουν τον έλεγχο της Γάζας μετά το πέρας των συγκρούσεων, με την πρόθεση να μετατρέψουν την αιματοβαμμένη περιοχή σε    «Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής», ένα τεράστιο ξενοδοχειακό συγκρότημα, προτείνοντας παράλληλα τη μετεγκατάσταση των Παλαιστινίων σε Αίγυπτο, Ιορδανία, Κύπρο και αλλού. Οι δηλώσεις του Αμερικανού Προέδρου προκάλεσαν αντιδράσεις από διάφορες χώρες και οργανισμούς. Η Ρωσία χαρακτήρισε τα σχόλια του Τραμπ ως «σοκαριστικά» και τόνισε ότι τέτοιες λαϊκίστικες δηλώσεις εντείνουν τις εντάσεις στη Μέση Ανατολή. Η    Τουρκία, μέσω του υπουργού Εξωτερικών Χακάν Φιντάν, χαρακτήρισε το σχέδιο Τραμπ «απαράδεκτο» και υπογράμμισε ότι η απέλαση των Παλαιστινίων από τη Γάζα    δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή.    Το εντυπωσιακό και συνάμα άκρως ανησυχητικό είναι ότι , μετά    τις δηλώσεις του Προέδρου    «τρέχουν» οι υπουργοί του Τραμπ «να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα». Επανέρχεται όμως    ο Αμερικάνος Πρόεδρος και «αδειάζει» τους υπουργούς του ... τραγέλαφος!    Οι αναλυτές διεθνών σχέσεων, είναι σε σύγχυση, καθώς αδυνατούν να βγάλουν κάποιο    συμπέρασμα, για το «που το πάει» ο Τραμπ σε θέματα διπλωματίας και εξωτερικής πολιτικής.   
Η γεωπολιτική αβεβαιότητα εντείνεται λόγω των πολέμων και των συγκρούσεων που εκτυλίσσονται σε διάφορες περιοχές του κόσμου. Οι στρατιωτικές επεμβάσεις, οι εσωτερικές αναταραχές και οι συγκρούσεις μεταξύ κρατικών και μη-κρατικών δρώντων διαμορφώνουν ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο τοπίο. Παράλληλα, η άνοδος του υβριδικού πολέμου και των κυβερνοεπιθέσεων επιτείνει την αστάθεια, καθιστώντας δυσκολότερη τη διαχείριση κρίσεων. Η χρήση τεχνολογικών μέσων στον κυβερνοχώρο για πολιτικούς και στρατηγικούς σκοπούς έχει μετατραπεί σε βασικό μέτωπο αντιπαράθεσης, με επιθέσεις σε κρίσιμες υποδομές, όπως ενεργειακά δίκτυα, τραπεζικά συστήματα και κυβερνητικά δίκτυα. Σε έναν υπερ-διασυνδεδεμένο κόσμο, καμία χώρα ή οικονομία δεν μένει ανεπηρέαστη από    τις εξελίξεις. Η ενέργεια, κάθε μορφής, αναδεικνύεται ως ο αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής των γεωστρατηγικών    εξελίξεων.
Οι κυβερνητικές πολιτικές διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στη διαμόρφωση των γεωενεργειακών ισορροπιών, καθώς καθορίζουν πολυεπίπεδες διακρατικές συμμαχίες, αλλά και τις    επενδύσεις σε κρίσιμους τομείς.

Ελληνοτουρκικά γεωενεργειακά   

Ο    ΥΕΘΑ Ν. Δένδιας , που τον συνόδεψαν ο    Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Δ. Χούπης και ο    Αρχηγός ΓΕΑ Αντιπτέραρχος (Ι) Δημοσθένης Γρηγοριάδης, επισκέφτηκε τη Λευκωσία (5 Φεβρουαρίου), όπου    και    συναντήθηκε με τον Υπουργό Άμυνας    Βασίλη Πάλμα, ενώ έγινε δεκτός από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Χριστοδουλίδη.
Τα θέματα που συζητήθηκαν είναι οι εξελίξεις στην περιοχή, οι αναμενόμενες παρεμβάσεις της αμερικανικής διπλωματίας, η κλιμακούμενη προκλητική δράση ακόμη και σε στρατιωτικό επίπεδο της Τουρκίας, γεωενεργειακά ζητήματα      και θέματα περιφερειακής ασφάλειας και στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας και Κύπρου.   

Ένα από τα βασικά θέματα συζήτησης του ΥΕΘΑ Ν. Δένδια με την πολιτική και Πολιτειακή ηγεσία της Κύπρου, είναι η ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας-Κύπρου, ένα έργο στρατηγικής σημασίας , που αποσκοπεί στη σύνδεση των ηλεκτρικών δικτύων των δύο χωρών, ενισχύοντας την ενεργειακή ασφάλεια και τη συνεργασία στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ωστόσο, η Τουρκία έχει εκφράσει αντιρρήσεις για το έργο, το οποίο θεωρεί απειλή για τα γεωπολιτικά της συμφέροντα.
Έμπρακτη αντίδραση της Άγκυρας καταγράφεται, καθώς    τουρκικά πολεμικά πλοία απαιτούν από ιταλική εταιρεία, που διεξάγει έρευνες και τις σχετικές εργασίες σε περιοχή Βόρεια της Κρήτης με εντολή της Ελληνικής Κυβέρνησης, να ζητήσει άδεια από τις τουρκικές αρχές, αμφισβητώντας έτσι την ελληνική κυριαρχία εντός της ελληνικής ΑΟΖ και να ακυρώσουν, την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας -    Κύπρου. Αποδοχή    της τουρκικής απαίτησης από την ελληνική πλευρά θα μπορούσε να θεωρηθεί ως έμμεση αναγνώριση των τουρκικών αξιώσεων για επέκταση της υφαλοκρηπίδας της προς την Κρήτη, γεγονός που θα δημιουργούσε τετελεσμένα εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων και νόμιμων δικαιωμάτων. Ένα αξιοσημείωτο γεγονός είναι ότι,    μετά    τη συνάντηση στο Κατάρ των Υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας Γ. Γεραπετρίτη και Τουρκίας Χ. Φιντάν, όπου συζητήθηκε εκτενώς το θέμα της ηλεκτρικής διασύνδεση Ελλάδας -Κύπρου, αλλά και    της παρουσίας πολεμικών πλοίων της Τουρκίας Β. Κρήτης, την επομένη,    αρμόδιος υπουργός της Κυπριακής Δημοκρατίας, αιφνιδίως, έκανε λόγο για υπερβολικό κόστος του έργου, ασύμφορο ίσως για την Κυπριακή Δημοκρατία,    που πιθανόν να οδηγήσει στην ματαίωσή του!!! Δεν γνωρίζω τα διπλωματικά παρασκήνια, αλλά εκτιμώ , ότι έχει προκύψει το εξής δίλημμα. Ή θα υποχρεωθεί η ιταλική εταιρεία που κάνει τις εργασίες στην εικαζόμενη ελληνική ΑΟΖ,    να ζητήσει την άδεια των τουρκικών αρχών, δηλαδή να αναγνωρίσει τουρκικά δικαιώματα Βόρεια της Κρήτης ακόμη και σε περιοχή εκτός του «ανυπόστατου» κατά τον Ν. Δένδια Τουρκο- λιβυκού συμφώνου ή να ματαιωθεί το έργο, με εύσχημο τρόμο (λέγεται και Φινλανδοποίηση), οικονομικού ενδιαφέροντος!   

Ασφαλώς καταλυτική των γεωενεργειακών εξελίξεων    στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο θα είναι, όπως πάντα,    η παρεμβατική αμερικανική διπλωματία. Αν όμως ερωτηθεί ο Πρόεδρος Τραμπ , ποια θα είναι η πολιτική του στα ελληνοτουρκικά    κυριαρχικά ζητήματα,    ΑΟΖ Αιγαίο, Κύπρος ,    η απάντηση του Αμερικανού προέδρου δεν είναι προβλέψιμη, ούτε καν , κάποιου    Αμερικανού αξιωματούχου.    Ίσως πρέπει να αναζητηθεί η συνδρομή    του Εθνικού μας Αστρολόγου (για την απάντηση Τραμπ στα ελληνοτουρκικά), που μελετά εμβριθώς τον ζωδιακό κύκλο    (παρεμπιπτόντως η επιρροή του Ανάδρομου Δία παρατείνεται μέχρι τα μέσα του 2025) και αποφαίνεται «εγκύρως» επί    των διεθνών εξελίξεων!!!
Όλα αυτά όμως, είναι ψηφίδες του υπό διαμόρφωση γεωπολιτικού παζλ, στην ταραγμένη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και Μέσης Ανατολής, που κάθε πρόβλεψη για πιθανή    εξέλιξη, είναι παρακινδυνευμένη, κυρίως λόγω της    ασυνάρτητης πολιτικής της    πέραν του Ατλαντικού υπερφίαλης υπερδύναμης και του «μοναδικού»    Τραμπ, που πολιτική, διπλωματία, πόλεμος, ηθική, δίκαιο, ανθρώπινα δικαιώματα, διεθνείς σχέσεις και συμμαχίες, έχουν νόημα, εφόσον υπηρετούν την κερδοφορία των αμερικανικών επιχειρήσεων κατά το δόγμα «πρώτα η Αμερική» (ο ορισμός του τραμπισμού).