Δευτέρα, 31 Μαρτίου 2025 19:21

Συνταξιοδότηση, η πέμπτη συνθήκη του χρηματοοικονομικού αλφαβητισμού

Γράφτηκε από την

Συνταξιοδότηση, η πέμπτη συνθήκη του χρηματοοικονομικού αλφαβητισμού

Της Πελαγίας Δημητρακοπούλου, συγγραφέα του βιβλίου «Επένδυσε για να μην τελειώσουν ποτέ τα όνειρα» από τις εκδόσεις iWrite, (peldim@yahoo.gr)

Καλημέρα. Συνταξιοδότηση. Όσο και αν μας δυσαρεστεί το γεγονός ότι μια μέρα θα είμαστε ηλικιωμένοι και πλέον δεν θα μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα, εν μέρει είναι στο χέρι μας να δημιουργήσουμε τις συνθήκες εκείνες μέσα στις οποίες θα ζήσουμε καλά. Η συνταξιοδότηση είναι μία περίοδος της ζωής μας, που εάν είμαστε τυχεροί μπορεί να είναι μεγάλη. Ας την σχεδιάσουμε λοιπόν με τέτοιο τρόπο που να την κάνουμε όμορφη. Είναι απαραίτητο να έχουμε συνέχεια στο μυαλό μας ότι όσο θα μεγαλώνουμε, ακόμα και αν χαίρουμε άκρας υγείας, θα χρειαζόμαστε περισσότερη βοήθεια που συχνά θα πρέπει να πληρώνουμε για να την έχουμε. Γι’ αυτό επιβάλλεται να σχεδιάσουμε τη συνταξιοδότησή μας και όχι να αφήσουμε στην τύχη της εκείνη την περίοδο της ζωής μας. Ο μόνος σχεδιασμός που μας επιτρέπει η ζωή, είναι σχετικά με τα εισοδήματα και τις οφειλές μας. Ας ξεκινήσουμε με τις οφειλές. Επιβάλλεται την ημέρα που θα καταθέσουμε τα χαρτιά μας για σύνταξη να μην έχουμε καθόλου οφειλές, όπως    χρέη στην εφορία, για το οποίο θα μιλήσουμε στο επόμενο άρθρο, πιστωτικές κάρτες, δόσεις δανείων. Ούτε καν στεγαστικού. Πρέπει να έχουμε φροντίσει για την πλήρη εξόφλησή τους, ακόμη και αν αναγκαστούμε να περιορίσουμε τις καταναλωτικές μας επιθυμίες. Καλύτερα να στερηθούμε ένα καινούργιο αυτοκίνητο, παρά όταν θα είμαστε 70 χρονών να μην έχουμε να πληρώσουμε την δόση του στεγαστικού μας. Φαντάζεστε τότε να βγει το σπίτι μας σε πλειστηριασμό;
Επιπλέον θα πρέπει να έχουμε μεριμνήσει και για κάποιο εισόδημα παράλληλα με τη σύνταξή μας. Ας έχουμε στο νου ότι σε ένα κράτος σαν το δικό μας, όπου ο πληθυσμός γερνάει, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι το ύψος της σύνταξής που θα μπορεί να μας δίνει η πολιτεία θα είναι ικανοποιητικό για να έχουμε μια αξιοπρεπή διαβίωση. Αναγκαιότητα, λοιπόν, για συμπληρωματικές πηγές εισόδων. Μια λύση είναι μια παράλληλη σύνταξη από κάποιο ασφαλιστικό πρόγραμμα. Δεν ξέρω εάν είναι η βέλτιστη, είναι όμως συνηθισμένη. Ίσως να πρέπει να συμβουλευτείτε έναν επαγγελματία. Άλλη λύση, η δημιουργία ενός επενδυτικού χαρτοφυλακίου τουλάχιστον πέντε έτη πριν, με εξασφαλισμένες και σταθερές μηνιαίες καταβολές. Να θυμόμαστε ότι ποτέ δεν είναι νωρίς και ποτέ δεν είναι αργά για επενδύσεις, για τις οποίες έχουμε μιλήσει αναλυτικά στα προηγούμενα άρθρα. Το μεγαλύτερο όπλο μας όμως, είναι οι αποταμιεύσεις που λογικά κάνουμε από την αρχή της εργασιακή μας ζωής, όπως έχουμε ήδη αναφερθεί και με την ευχή να μην τις έχουμε χρειαστεί κατά την διάρκεια της ζωής μας. Υπάρχουν ακόμα και δύο συμβουλές που θα μπορούσα να δώσω για εκείνη την περίοδο. Η πρώτη είναι εάν το επιτρέπουν οι οικογενειακές μας υποχρεώσεις να σκεφτούμε σοβαρά την μετακόμιση σε μια μικρότερη πόλη ή χωριό όπου το κόστος διαβίωσης είναι μικρότερο. Εάν κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό, μπορούμε να μετακομίσουμε σε σπίτι λιγότερων τετραγωνικών, όπου θα πετύχουμε μείωση παγίων και εξόδων συντήρησης. Μέχρι την επόμενη φορά… Καλή συνέχεια.