Με αφετηρία το πρόσφατο και επιτυχημένο, κατά τις στοχεύσεις του, “Μεσσηνιακό forum” για την τουριστική ανάπτυξη, θέλω να εκφράσω μερικές -νομίζω ορθολογικές- σκέψεις, για αυτό το σημαντικό θέμα, που αποτελούσε και αποτελεί προτεραιότητα για την πατρίδα μας και για την κάθε περιοχή της.
Αρχικά, επισημαίνω ότι τώρα και στο ορατό μέλλον οι προοπτικές για τον τουρισμό είναι δυσοίωνες εξ αιτίας των συγκρούσεων, της διεθνούς ανασφάλειας, του εμπορικού πολέμου, της διαφαινόμενης οικονομικής ύφεσης και της μείωσης των εισοδημάτων.
Επομένως και για την χώρα μας η πολιτική της «μονοκαλλιέργειας» του τουρισμού και οι συχνές, βαρύγδουπες αναφορές για τη δήθεν «βαριά βιομηχανία» της Ελλάδος, διατρέχει άμεσο κίνδυνο αντιμετώπισης μεγάλων δυσκολιών, με σοβαρές οικονομικές και κοινωνικές προεκτάσεις.
Η φρενίτιδα για τουριστική ανάπτυξη και τα συνακόλουθα κέρδη συνδέεται με πολεοδομικές αυθαιρεσίες (π.χ. Κυκλάδες, Δωδεκάνησα, Κρήτη), με διαφθορά, απληστία, κερδοσκοπία, περιβαλλοντική υποβάθμιση και πολλά άλλα.
Προφανώς ο κάθε λογικός και προοδευτικός άνθρωπος πρέπει να αντιμετωπίζει απολύτως θετικά την τουριστική ανάπτυξη, με την προϋπόθεση όμως ότι αυτή αλληλοσυνδέεται με τον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα. Ο πρώτος και βασικός στόχος κάθε σοβαρής πολιτικής επιβάλλεται να είναι η παραγωγή ανταγωνιστικών και ποιοτικών προϊόντων, ώστε να υπάρχει η αναγκαία οικονομική ασφάλεια και συνακόλουθα η πολλαπλή ωφέλεια από την τουριστική ανάπτυξη.
Το σταθερό μέλλον και η προκοπή της χώρας μας συνδέεται με την παραγωγή αγαθών, την κατά προτεραιότητα στήριξη του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα και προφανώς της ποιοτικής εκπαίδευσης, της καινοτομίας και του ψηφιακού εκσυγχρονισμού. Ο τουρισμός αποτελεί επισφαλή δραστηριότητα, συνδεδεμένη απολύτως με τις γεωπολιτικές και οικονομικές ανακατατάξεις. Όλοι -νομίζω- το κατανοούν αυτό.
Για την Πελοπόννησο, με τα παγκοσμίως γνωστά μνημεία, το περιβαλλοντικό κάλλος και τα πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα, επιβάλλεται να υπάρξει ενιαία τουριστική πολιτική, χωρίς ανταγωνισμό πόλεων και νομών, με υποχώρηση τοπικιστικών αντιλήψεων και προφανώς σε προγραμματική συνεργασία με τις όμορες περιφέρειες Δυτικής Ελλάδος και Αττικής.
Άλλωστε, στην Πελοπόννησο μας συνδέει η κοινή ιστορία και ο διαχρονικός πολιτισμός μας, οι κοινές παραδόσεις, τα τραγούδια και οι χοροί, η ίδια διατροφή και ο ίδιος τρόπος παρασκευής των διατροφικών αγαθών μας. Άρα και η τουριστική πολιτική πρέπει να είναι ενιαία, αξιοποιώντας για την Πελοπόννησο τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα, τις παραδόσεις και το ήθος των ανθρώπων της.
Καταλήγοντας, με την αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων του Μοριά, με την αποφυγή του τοπικισμού αλλά και των λαθών άλλων περιοχών, επιβάλλεται να στοχεύσουμε στον ποιοτικό, τον βιώσιμο τουρισμό ως συμπληρωματικό στοιχείο για την ανάπτυξη και προκοπή του τόπου μας.
pan.e.nikas@gmail.com
