Όπως μπορείτε να διαπιστώσετε με μια απλή επίσκεψη στο Ιστορικό Κέντρο της πόλης εκεί που άλλοτε υπήρχε το εμπορικότερο σημείο της περιοχής που έσφυζε από ζωή, σήμερα έχουν απομείνει ελάχιστα στοιχεία που θυμίζουν το παρελθόν και έχει γεμίσει με ξενόφερτου είδους κέντρα διασκέδασης που ηχορυπαίνουν και προβάλλουν ένα δυτικό και woke τρόπο ζωής πλήρως αποκομμένο με την πολιτιστική κληρονομιά του τόπου.
Το Ιστορικό Κέντρο της Καλαμάτας συνδυάζει την Πίστη με την Πατρίδα, αφού εκεί εορτάζεται κάθε χρόνο η έναρξη της Εθνικής μας Επανάστασης του 1821 και πραγματοποιείται η σχετική αναπαράσταση μπροστά από το παλαιό εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων στο οποίο έγινε η πρώτη λειτουργία υπέρ της Εθνικής Επανάστασης και ευλογήθηκαν τα όπλα των Επαναστατών. Η μνήμη αυτού του γεγονότος τείνει να χαθεί και υποβαθμίζεται (ελπίζω όχι ηθελημένα) από την δημοτική αρχή της Καλαμάτας που από τότε που δημιουργήθηκαν οι διευρυμένοι δήμοι σε συνδυασμό με την αστυφιλία που επικρατεί υποβαθμίστηκε η ιστορικότητα κάποιων περιοχών και γεγονότων και μαζί τους η Πολιτιστική μας Παράδοση. Χαρακτηριστικά στην επέτειο των 200 ετών από αυτό το γεγονός και εν μέσω lock down εξαιτίας του κορονοϊού η δημοτική παράταξη που διοικεί ακόμα τον δήμο Καλαμάτας γιόρτασε την επέτειο προσκαλώντας τον Άγγλο ιστορικό Ντέιβιντ Μπριούερ να κάνει μια διαδικτυακή ομιλία, ο οποίος στο βιβλίο του που έχει μεταφραστεί στα ελληνικά «1453-1821, οι σκοτεινοί αιώνες» αναφέρει το πόσο ωραία περνούσαμε στην διάρκεια της τουρκοκρατίας και άλλα εθνομηδενιστικά.
Στον εσωτερικό κόσμο μιας γενιάς που ανδρώθηκε με τα οράματα της Μεταπολίτευσης και μέσα σε λίγα μόλις χρόνια, βρέθηκε να παραπαίει ανάμεσα στην ρητορική της Αριστεράς και την προσαρμογή σε έναν μικροαστικό εκσυγχρονισμό βρίσκονται και οι δημοτικοί μας άρχοντες. Είναι οι άνθρωποι που για ένα μεγάλο διάστημα ένοιωσαν πως εκπροσωπούν το «καινούργιο», χωρίς οι ίδιοι να έχουν αλλάξει. Με θεωρίες περί αλλαγής του κόσμου που έλεγαν, αδυνατούσαν να αλλάξουν την ίδια τους την ζωή.
Η τραγωδία, όχι μόνο της σημερινής, αλλά όλων των δημοτικών αρχών της Μεταπολίτευσης είναι ότι πίστευαν και εξακολουθούν να πιστεύουν ότι μπορούν να μεταγγίσουν στην Ελλάδα μια μεταμαρξιστική και ευρωκεντρική αριστερή κουλτούρα. Βλέπουν τον Ελληνισμό περίπου σαν εμπόδιο στην ριζοσπαστική τους κίνηση προς την «πρόοδο», η οποία είναι ταυτόσημη με την woke ατζέντα.
Πλέον οι κάτοικοι της Καλαμάτας νοιώθουν ότι κάτι τους λείπει πέρα από τις διεθνιστικές αναλύσεις και άλλα δυτικά αφηγήματα. Δεν το ομολογούν, αλλά υποψιάζονται πως αδειάζοντας την Παράδοση, άδειασαν και τον εαυτό τους.
Γιώργος Δημητρούλιας
Πρώην δημοτικός σύμβουλος Καλαμάτας
