Υπάρχουν δώρα αξίας, δώρα προσωπικού ενδιαφέροντος, δώρα διαχρονικά, δώρα που προσφέρουν το βίωμα εμπειριών και ιδιαίτερων στιγμών. Δώρα παιχνιδιάρικα, δώρα «απαγορευμένου» χαρακτήρα και δώρα μοναδικά. Υπάρχουν όμως και εκείνα τα δώρα που θα προκαλέσουν τρόμο!
Το 1876, μετά την παρουσίαση της νέας εφεύρεσης του τηλεφώνου, ο Rutherford B. Haves (Αμερικανός Πρόεδρος, 1822 – 1893) είχε πει: «Το τηλέφωνο είναι μια ενδιαφέρουσα εφεύρεση, αλλά ποιος θα ‘θελε να το χρησιμοποιήσει;». Φανταστείτε να έπρεπε να του εξηγήσετε ότι στο μέλλον η γυναίκα σας θα σας έκανε δώρο ένα δίωρο χωρίς το τηλέφωνο. Ναι, φτάσαμε αισίως σε αυτή την εποχή. Την εποχή, που δυστυχώς σε κάποιους από εμάς δεν θα ακουγόταν τόσο άσχημη η ιδέα ενός τέτοιου δώρου.
Πριν περίπου δυο χρόνια παρακολούθησα μια σκηνή από μια εκπομπή reality από το Λος Άντζελες στην οποία η γυναίκα πρόσφερε λόγω επετείου στον άνδρα της ένα δείπνο χωρίς το κινητό της. Δηλαδή, το δώρο της ήταν ότι του αφιέρωσε κάποιο χρόνο στον οποίο δεν θα ασχολούταν με το κινητό της τηλέφωνο παράλληλα με αυτόν. Στην αρχή το εξέλαβα ως μια υπερβολή, ίσως ένα σουρεαλιστικό αστείο, αλλά δεν άργησα να συνειδητοποιήσω ότι ήταν πραγματικό και ότι όντως αυτός ο άντρας είχε απηυδήσει. Τον λυπήθηκα πραγματικά. Φανταστείτε τι έχει περάσει αυτός ο άνθρωπος για να φτάσει στο σημείο να λαμβάνει ως επετειακό δώρο λίγο χρόνο απαλλαγής της γυναίκας του από το κινητό. Άλλο ένα φαινόμενο των καιρών;
Από τότε, ασυναίσθητα είναι κάτι που παρατηρώ στους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρέφομαι αλλά και στον εαυτό μου. Φυσικά δεν συνδέεται με το φύλο. Είναι ένα φαινόμενο εξάρτησης κάποιων ανθρώπων από το κινητό τους και από συγκεκριμένα κοινωνικά δίκτυα στα οποία δραστηριοποιούνται μέσω αυτού. Προσωπικά υποστηρίζω την ανάπτυξη των κοινωνικών δικτύων και την θεωρώ απαραίτητη για την κάλυψη την ανάγκης της επικοινωνίας του ανθρώπου στην σύγχρονη κοινωνία. Την υποστηρίζω και για πολλούς άλλους λόγους όπως και υποστηρίζω την τεχνολογία γενικότερα, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση το θέμα είναι άλλο. Είναι ξεκάθαρα ένα θέμα ευγενικής συμπεριφοράς και σεβασμού του/των διπλανού/ών μας. Προφανώς δεν το έχουμε διδαχτεί διότι απλά όταν «γράφονταν» αυτοί οι κανόνες συμπεριφοράς και σεβασμού του διπλανού μας, δεν υπήρχαν κινητά.
Αν μας το είχαν διδάξει οι γονείς μας όταν ήμασταν μικροί ότι είναι αγενές να ασχολούμαστε με το κινητό παράλληλα με την συναναστροφή μας με έναν άλλον άνθρωπο, θα είχαμε προσαρμοστεί πολύ πιο εύκολα μεγαλώνοντας. Όπως μας προέτρεπαν οι γονείς μας να πούμε «ευχαριστώ» και «παρακαλώ», να σηκωθούμε για να κάτσει ένας ηλικιωμένος κτλ., θα μας έλεγαν και πότε πρέπει να αφήνουμε το κινητό στην τσέπη μας. Κατά πασά πιθανότητα, θα το διδάξουμε εμείς αυτό στα παιδιάς μας.
Μέχρι τότε όμως, θα είναι άσχημο να είμαστε μέρος ή να αντικρίζουμε μια εικόνα μιας παρέας, ενός ζευγαριού, δυο φίλων που ασχολούνται με το κινητό τους πέραν του φυσιολογικού. Θα ήταν καλό να αντιληφθούμε ότι η τεχνολογία αναπτύσσεται με πολύ γρηγορότερους ρυθμούς και καταλαμβάνει όλο και μεγαλύτερο μέρος στην ζωή μας. Είναι πολύ σημαντικό και αποκλειστικά στο χέρι μας να μάθουμε πώς θα την χρησιμοποιήσουμε. Δεν θα κατηγορήσουμε σήμερα τα κοινωνικά δίκτυα ούτε τα κινητά, τα οποία είναι δυο καταπληκτικά τεχνολογικά επιτεύγματα και ίσως αύριο κάτι άλλο, για τον τρόπο με τον οποίο επιλέγουμε εμείς να τα χρησιμοποιούμε.
Ο Isaac Asimov (1920-1992), ένας από τους μεγαλύτερους αμερικανούς συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας, του οποίου το έργο αγγίζει τα όρια της «προφητείας» λόγω της επιβεβαίωσης κάποιων από τις φανταστικές ιδέες του, είχε πει ότι: «Το πιο θλιβερό στη ζωή αυτή τη στιγμή είναι ότι η επιστήμη συγκεντρώνει γνώση πολύ πιο γρήγορα από ό,τι η κοινωνία αποκτά σοφία». Θα πρέπει να αποκτήσουμε αυτή την σοφία και να ωριμάζουμε παράλληλα με την τεχνολογία για να αποφύγουμε την παραμόρφωση μας.
Δεν είναι λίγες φορές που έχω πιάσει τον εαυτό μου να βρίσκομαι σε μια παρέα και να κοιτώ επανειλημμένα το κινητό μου ή να ασχολούμαι με αυτό χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Πλέον, μου γίνεται αυτό όλο και πιο αντιληπτό και προσπαθώ να επιλέγω συνειδητά και δικαιολογημένα το πώς, πότε και πόσο θα το κάνω. Όπως οτιδήποτε στην ζωή μας, όσο καλό ή χρήσιμο και αν είναι, η υπερβολή του το παραμορφώνει και μαζί με αυτό και εμάς.
Αναδημοσίευση από το thefrog.gr
