…Έξοχο κείμενο, γλαφυρό, ουσιώδες! Το δημοσίευσα. Τι ήταν να το κάνω; Από την άλλη μέρα, όλοι οι μέτριοι συνάδελφοι συνασπίστηκαν και τον έστησαν στα έξι μέτρα! Και τελικά, αυτός ο νέος που θα γινόταν σπουδαίος δημοσιογράφος, σιχάθηκε, κουράστηκε, από τον εξουθενωτικό πόλεμο που του γινόταν, από τους μέτριους, επαναλαμβάνω, και τα παράτησε…”»: αυτά έγραφε από τη στήλη του στα ΝΕΑ το 1998 ο γνωστός στιχουργός Λευτέρης Παπαδόπουλος, στον πρόλογό του για την υπόθεση Νανόπουλου, που τότε είχε προκαλέσει αντιδράσεις.

Θα υπενθυμίσω την υπόθεση Νανόπουλου, δανειζόμενη δύο ακόμη αποσπάσματα από το κείμενο του Παπαδόπουλου:

«Ο καθηγητής Δημ. Νανόπουλος, ηλικίας 50 ετών, είναι διευθυντής του Κέντρου Προηγμένων Ερευνών στο Χιούστον του Τέξας. Στον κατάλογο των θεωρητικών φυσικών το όνομά του είναι τρίτο παγκοσμίως. Έχει προταθεί δύο φορές για το βραβείο Νόμπελ Φυσικής. Μία από τις θεωρίες του, για την ύπαρξη της νέας κοσμικής δύναμης, της «Κοσμολογικής Σταθεράς», επιβεβαιώθηκε τελευταία από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Έχει δημοσιεύσει 440 πρωτότυπες ερευνητικές εργασίες, που προκάλεσαν αίσθηση στη διεθνή επιστημονική κοινότητα. Είναι ο νεώτερος στην Ελλάδα ακαδημαϊκός.

Τριάντα δύο πανεπιστημιακοί του Φυσικού Τμήματος έκριναν ¬και πολύ σωστά ¬ ότι θα αποτελούσε τιμή για το Πανεπιστήμιο της Αθήνας να έχει καθηγητή του τον κ. Δημ. Νανόπουλο. Γι’ αυτό και υπέβαλαν πρόταση για μετάκλησή του. Συνήλθαν, λοιπόν, οι εκλέκτορες για να αποφασίσουν αν θα γίνει η μετάκληση ή όχι. Οι εκλέκτορες είναι 11, αλλά απουσίαζε ένας, ο Παν. Βαρώτσος. Ψήψισαν οι 10. Και οι 6 απ’ αυτούς απέρριψαν την πρόταση! Έτσι, ο μεγάλος αυτός επιστήμονας δεν έγινε καθηγητής στο «Καποδιστριακό»!

(…)

Τι επιχειρήματα πρόβαλαν οι 6, για να καταψηφίσουν την πρόταση; Με βάση αυτά που διάβασα στα “ΝΕΑ”, στην “Ελευθεροτυπία” και στην “Καθημερινή”, τα εξής: α) Ο Νανόπουλος εμφανίζεται πολύ στα ΜΜΕ, γεγονός που δεν συνάδει με το κύρος των πανεπιστημιακών διδασκάλων! β) Δεν έχει σοβαρότητα, ο ενθουσιασμός του έχει γίνει αμετροέπεια, ναρκισσισμός και υπεροψία! γ) Πρέπει να μετακαλούνται… νέοι στην ηλικία επιστήμονες!»

Σχεδόν μία εικοσαετία από τότε, ένας λαμπρός επιστήμονας, με επίσης λαμπρή καριέρα στο εξωτερικό, από τα Πανεπιστήμια του Έσεξ, του Ιστ Άγκλια και του Κέιμπριτζ, έως τα Πανεπιστήμια της Γλασκόβης, του Λεοβέν, του Τέξας, αλλά και των Αθηνών,

που δεν αναζητά την αναγνώριση (γιατί την έχει ήδη, σε διεθνές επίπεδο),

που δεν επιδιώκει καριέρα πολιτικού (γιατί είναι επιστήμονας), και άρα δεν έχει λόγο να διαφθαρεί για να αλιεύσει ψήφους,

που δεν έχει ανάγκη χρημάτων (είναι αρκετά ευκατάστατος),

που δίνει διαλέξεις μαζί με νομπελίστες οικονομολόγους όπως ο Τζόζεφ Στίγκλιτς,

αυτός, λοιπόν, ο διαπρεπής, λαμπερός και «διεθνής», που δεν έχει ανάγκη να αποδείξει τίποτε και σε κανέναν, ο Γιάνης Βαρουφάκης,

ήρθε, «μετακλητός», όπως προσπάθησαν τότε κάποιοι άξιοι να φέρουν τον Νανόπουλο, να υπηρετήσει από το πολύ δύσκολο μετερίζι του υπουργού Οικονομικών, σε μια περίοδο τουλάχιστον εφιαλτική για τη χώρα.

Κι εκεί που στο παρελθόν οι «εταίροι» είχαν να αντιμετωπίσουν πολιτικούς του «ναι σε όλα»

-και μέτριους-

βρέθηκαν μπροστά σε έναν εκπρόσωπο της αφρόκρεμας της παγκόσμιας διανόησης,

ο οποίος και προφανώς λειτουργούσε πολιτικά στο συμπεφωνημένο με τον πρωθυπουργό και το κυβερνητικό πλαίσιο πρόγραμμα

πλην, όμως, γνώριζε σε βάθος τι πρέπει να γίνει, από επιστημονική σκοπιά, για να επιτευχθεί ο στόχος.

Έτσι, όμως, ο Βαρουφάκης, αναδείχτηκε σε δύσκολο αντίπαλο και για τους απεργαζόμενους την υφεσιακή βουτιά της Ελλάδας ξένους υπουργούς Οικονομικών (που κανείς τους δεν διαθέτει τις γνώσεις του Βαρουφάκη και μερικοί… ούτε καν πτυχίο) και για τους διορισμένους γραφειοκράτες της Κομισιόν.

Λογικό να έχουν επιδοθεί όλοι αυτοί σε μια μαζική και συντονισμένη επίθεση εναντίον του.

Σε ανάλογη, όμως, επίθεση έχουν επιδοθεί και εγχώριοι μέτριοι, οπαδοί της μετριοκρατίας.

Κι έρχονται τώρα, όσοι -με την άγνοια, τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό τους και τη συνέργιά τους στις κυβερνήσεις των προηγούμενων ετών- οδήγησαν τη χώρα στα βράχια των μνημονίων, να κατηγορήσουν έναν διεθνώς διακεκριμένο οικονομολόγο, ότι σπρώχνει τη χώρα… στα βράχια.

Και ότι δεν βρήκε λύση μέσα σε τρεις (3) μήνες, για ένα πρόβλημα τεσσάρων δεκαετιών ή, στην καλύτερη, πέντε (5) ετών, το οποίο δημιούργησαν άλλοι!

(Μήπως επειδή διαπραγματευόταν με τρόπο που άλλοι ούτε είχαν τη γνώση ούτε την πολιτική βούληση να το κάνουν είχαν;)

Και από κοντά σε αυτούς, και διάφοροι μέτριοι από δημοσιογραφικά και άλλα μετερίζια, να κατηγορούν, σε συζητήσεις επιπέδου καφενείου, τον Βαρουφάκη για… ασχετοσύνη (!) και αδυναμία να βρει λύση στο πρόβλημα!

Ε, όχι! Ο καθένας έχει το δικαίωμα είτε να συμφωνεί είτε να διαφωνεί πολιτικά με τη γραμμή Βαρουφάκη, δηλαδή με τη γραμμή της κυβέρνησης, κι επίσης έχει δικαίωμα να διαφωνεί με την οικονομική θεωρία την οποία ενστερνίζεται.

Δεν μπορεί, όμως –και επαναλαμβάνω, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης- να χαρακτηρίζει τον Βαρουφάκη «άσχετο», «ανίκανο» και… «τυχοδιώκτη».

Τέτοιοι χαρακτηρισμοί προδίδουν εκπρόσωπους της μετριοκρατίας, που νομίζουν ότι η Θεωρία των Παιγνίων είναι επιτραπέζιο τύπου Γκρινιάρη!

Με ποια επιχειρήματα, όπως έγραφε ο Παπαδόπουλος, απέρριψαν τον Νανόπουλο; (Ξαναγράφουμε) «α) Ο Νανόπουλος εμφανίζεται πολύ στα ΜΜΕ, γεγονός που δεν συνάδει με το κύρος των πανεπιστημιακών διδασκάλων! β) Δεν έχει σοβαρότητα, ο ενθουσιασμός του έχει γίνει αμετροέπεια, ναρκισσισμός και υπεροψία! γ) Πρέπει να μετακαλούνται… νέοι στην ηλικία επιστήμονες!»

Τυχαίο ότι δύο στα τρία επαναλαμβάνονται για τον Γιάνη Βαρουφάκη;

Για τον οποίο ο νομπελίστας Στίγκλιτς (με τον οποίο έδωσαν διάλεξη μαζί στο Παρίσι με ουρές να σχηματίζονται για να τους ακούσουν) είπε ότι «λίγοι υπουργοί Οικονομικών είναι καταρτισμένοι όπως ο Βαρουφάκης».

«Ψιλά γράμματα» για τους μετριοκράτες.

Ο Νανόπουλος, που απέρριψαν κάποτε άλλοι μέτριοι, σήμερα είναι τέταρτος ανάμεσα στους πιο αναφερόμενους θεωρητικούς φυσικούς όλων των εποχών (!) σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο Στάνφορντ των ΗΠΑ.

Ε, λοιπόν, όχι! Ήρθε «μετακλητός» ο Βαρουφάκης εδώ, ξεπέρασε τη σκόπελο που δεν κατάφερε να ξεπεράσει κάποτε ο διαπρεπής Νανόπουλος, και δεν θέλουμε η πορεία των πραγμάτων να επιβεβαιώσει για εκατομμυριοστή φορά ότι η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της και να καταλήξουμε τελικά σε αποτέλεσμα… τύπου υπόθεσης Νανόπουλου.

Επιτέλους, ας δώσουμε τέλος στη δικτατορία των μετρίων, μήπως και τελικά προοδεύσει κάποτε αυτή τη χώρα.

Αναδημοσίευση από crashonline.gr