Οσοι από χρόνια παρακολουθούμε, εκ του σύνεγγυς, την υπόθεση της τρομοκρατίας στην Ελλάδα, ουδόλως εκπλησσόμεθα. Εχουν δει τα μάτια μας πολλά. Και έχουν ακούσει τα αυτιά μας ακόμη περισσότερα. Τόσο ώστε να γνωρίζουμε ότι η… επένδυση σε μετοχές πολιτικής υποστήριξης διαφόρων προσώπων και ομάδων, από τον χώρο της τρομοκρατίας, υπήρξε πάντοτε αποδοτική σε «κουκιά» για ορισμένους πολιτευτές της αυτοκαλούμενης ως «ανανεωτικής Αριστεράς» -διότι το παραδοσιακό ΚΚΕ ουδέποτε ερωτοτρόπησε με τους τρομοκράτες.
Δικαίως βεβαίως βρίσκεται καταδικασμένος, ως «επιχειρησιακός αρχηγός» των άνανδρων κουμπουροφόρων δολοφόνων της «17 Νοέμβρη», ο Δημήτρης Κουφοντίνας. Καλώς, ευρίσκεται καταδικασμένος και ο έχων πολυτελώς αξιοποιήσει τις… εισπράξεις, από τις αιματοβαμμένες ληστείες «Λάμπρος» της 17Ν, κατά κόσμον Αλέξανδρος Γιωτόπουλος. Αλλά είναι κωμικό να τον εμφανίζουν ως τον πραγματικό ηγέτη της οργάνωσης.
Ο πράγματι ιδρυτής και αρχηγός, ο καταγεγραμμένος στα αρχεία της Αντιτρομοκρατικής και της ΕΥΠ με το ψευδώνυμο «Σαρδανάπαλος», Ελλην καθηγητής πανεπιστημίου στη Γαλλία, απολάβει μιας προκλητικής ασυλίας. Τόσο, που έχει «κουφάνει» ορισμένους αστυνομικούς, που είχαν διαταχθεί να τον παρακολουθούν «κατά βήμα». Και ενώ ήσαν έτοιμοι να τον συλλάβουν, επί πλοιαρίου της γραμμής Αίγινα-Πειραιάς, ελάμβαναν την εντολή «απομακρυνθείτε».
Η περίπτωση του «Σαρδανάπαλου», που άλλωστε είναι άγνωστος στο ευρύτερο κοινό, δεν είναι μοναδική. Πολλοί άλλοι, γνωστοί και στον τελευταίο πολίτη που παρακολουθεί στοιχειωδώς τα τεκταινόμενα σε τούτο τον τόπο, έχουν εξασφαλίσει την ασυλία τους. Ακριβώς επειδή ένα «κύκλωμα» προθύμων υπερασπιστών, το οποίο, «όλως τυχαίως», ήταν πάντοτε οργανικώς συνδεδεμένο με την ΕΑΡ, το ΚΚΕ Εσωτερικού-Ανανεωτική Αριστερά και μετέπειτα Συνασπισμό και ΣΥΡΙΖΑ, κατάφερνε να εγείρει θόρυβο για την προστασία τάχα των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» των ανακρινόμενων ή συλλαμβανόμενων.
Τι προκλητική σύμπτωση. Χθες πήγα να αφήσω ένα λουλούδι στον τάφο του φίλου μου Μιχάλη Βρανόπουλου. Που τον «έφαγαν» οι κουμπουροφόροι, που τώρα γίνονται όλο και πιο επικίνδυνοι, καθώς συνεταιρίζονται απροκαλύπτως με το κοινό έγκλημα. Και αναρωτιόμουν πόση ακόμη ζωή έχει ο Πανούσης, που δεν λέει «να το βουλώσει».
Γ. Π. Μασσαβέτας
giorgis@massavetas.gr
