Τα πρόσωπα διαδραματίζουν ασφαλώς καθοριστικό ρόλο. Πρωτίστως στη διαμόρφωση νέας ψυχολογίας σε μια ομάδα. Εν προκειμένω σε ένα κόμμα. Αλλά για να έχει μια αλλαγή προσώπου αντίκρισμα και στην κοινωνία, απαιτείται να συνοδεύεται και από άλλα πράγματα.

Θυμάμαι τον ενθουσιασμό που είχε προκαλέσει στους οπαδούς σας η νίκη του Κώστα Καραμανλή, που κατάφερε τελικώς να χαρίσει στη ΝΔ δύο εκλογικές νίκες, αλλά στον τόπο δεν χάρισε απολύτως τίποτε. Και όταν είδε το παγόβουνο της κρίσης να έρχεται κατά πάνω μας, ακολούθησε την τακτική του «στρίβειν διά…». Οχι διά του αρραβώνος, αλλά διά των εκλογών. Για να το παίζει έκτοτε «Κιγκινάτος». Οχι του έθνους, αλλά του κόμματος. 

Θυμάμαι τον ενθουσιασμό που προκάλεσε στους οπαδούς του, η ανάδειξη του Γιώργου Παπανδρέου στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ το 2004, τότε που συνθηματολογούσαν ρυθμικώς «Γιώργο άλλαξέ τα όλα». Μόνο που όταν ο Γιώργος ανέλαβε να διαχειρισθεί την κρίση, αποδείχθηκε ότι δεν είχε την αναγκαία πυξίδα που θα εξασφάλιζε ασφαλή πορεία στο εθνικό σκάφος. Το οποίο οδήγησε στα βράχια ενός νέου επαχθούς δανεισμού και στην επιβολή του ξένου ελέγχου. Για να απέλθει, ανατρεπόμενος εκ των έσω, να κάνει νέο κόμμα, αποδοκιμασθείς πλήρως, και να καταλήξει πολιτικός τουρίστας.

Θυμάμαι και το πολιτικό «παιδί θαύμα», τον Αλέξη Τσίπρα. Που ασφαλώς θα μείνει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που οδήγησε ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς από το περιθώριο στην εξουσία. Μόνο που οι υπόλοιπες καταγραφές δεν προβλέπεται να είναι τόσο λαμπρές. Θα περιστρέφονται περί τον όρο «κωλοτούμπα». Με την πλήρη διάψευση υποσχέσεων, την γελοιοποίηση αρχών και την περιφρόνηση αξιών.

Επομένως, και για τον δικό σας νέο ηγέτη, θα περιμένουμε να δούμε αν θα δικαιώσει τις προσδοκίες που δημιουργεί η εκλογή του. Να τον κρίνουμε, πρωτίστως, από το αν έχει να προτείνει συγκεκριμένο πρόγραμμα εξόδου της χώρας από τον βάλτο της κακομοιριάς. Πρόγραμμα που να είναι βιώσιμο και να οδηγεί πράγματι στην έξοδο από τη σημερινή αθλιότητα. 

Γ.Π. Μασσαβέτας

giorgis@massavetas.gr