Αν και ήθελα πολύ να έχω άμεση γνώση. Διότι ο συγκεκριμένος κοινωνικός χώρος υπήρξε πάντα πεδίο προνομιακής επιρροής της ευρύτερης Αριστεράς. Από τις τάξεις των δικηγόρων, γιατρών, μηχανικών, αρχιτεκτόνων και άλλων ελευθέρων επαγγελματιών αντλούσε τα διασημότερα στελέχη της. Είτε ως ΚΚΕ, είτε ως ΠΑΣΟΚ, είτε ως «ανανεωτική Αριστερά» υπό οιαδήποτε επωνυμία. 

Αρκέσθηκα, αναγκαστικώς, στις εκτιμήσεις φίλων που γνώριζα ότι θα συμμετάσχουν και με τους οποίους μίλησα τηλεφωνικώς. Οπως και στις εικόνες που μετέδωσαν τα τηλεοπτικά δίκτυα. Αν συγκρίνω «το πλήθος και το πάθος» τον συγκεντρωθέντων, με αντίστοιχες εκδηλώσεις της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, φαίνεται πως η συγκεκριμένη πολιτική διαμαρτυρία ξεπέρασε τις προσδοκίες των οργανωτών της. Οπερ σημαίνει ότι τα «χαϊδεμένα παιδιά» της ευρύτερης Αριστεράς, μέγα μέρος των οποίων είχε συμβάλει καθοριστικώς στην άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, τώρα που θίγονται τα επαγγελματικά του συμφέροντα, παίρνουν θέση απέναντι στην κυβέρνηση. Οι «φίλιες δυνάμεις» καθίστανται εχθρικές.

Αυτή η πραγματικότητα ίσως εξηγεί πειστικότερα και την μεταστροφή που καταγράφουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις. Μεταστροφή που οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ στη δεύτερη θέση των προτιμήσεων του εκλογικού σώματος, τρεις ή και περισσότερες μονάδες πίσω από τη σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση. Διότι μου είναι δύσκολο να αποδεχθώ ότι η μεταγραφόμενη στροφή των ψηφοφόρων οφείλεται αποκλειστικώς στην αίγλη του νέου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκου Μητσοτάκη.

Τέτοιες «τούμπες» μπορεί κανείς να τις παρατηρήσει να συμβαίνουν ευκολότερα από πολιτευόμενους. Οπως για παράδειγμα οι μεταπτώσεις που καταγράφονται από κάποια στελέχη του Ποταμιού, ή από τον Λεωνίδα Γρηγοράκο του ΠΑΣΟΚ. Αλλά στη βάση των πολιτών δεν εκδηλώνονται τόσον αυτομάτως. Για τον απλό ψηφοφόρο δεν είναι τόσο σύνηθες να αλλάζει κομματικό καπέλο «εν μια νυκτί». Εκτός από την περίπτωση που αισθανθεί ότι απειλείται ό,τι ο ίδιος θεωρεί ως «κεκτημένο» του και παραβίαση των δικών του «κόκκινων γραμμών», που αναφέρονται στο επίπεδο διαβίωσης του ίδιου και της οικογένειάς του. 

Φαίνεται λοιπόν ότι αυτή η κυβέρνηση, με την τόσο κραυγαλέα διάψευση των ακατάσχετων υποσχέσεων, «πέτυχε» αυτό ακριβώς: Να μετατρέψει, ταχύτατα, έναν χώρο, στον όποιο είχε προνομιακή πρόσβαση, σε χώρο σκληρής κοινωνικής αντιπολίτευσης. Εις δόξαν Γεωργίου Κατρούγκαλου, αλλά και Αλεξίου Τσίπρα. 

 Γ.Π. Μασσαβέτας

giorgis@massavetas.gr