Δευτέρα, 07 Μαρτίου 2016 13:23

Ο Πέτρος πήρε πάλι το όπλο του Ι Γιώργος Αρκουλής

Γράφτηκε από τον

Επεσε χθες στα χέρια μου το δωρεάν εβδομαδιαίο φύλλο του συντηρητικού ευρωβουλευτή Γιώργου Κύρτσου. Εννοείται πως δεν έδωσα σημασία στα πολιτικά κομμάτια της "Free Sunday", αφού ενημερώνομαι σχετικά από σοβαρότερες εφημερίδες. Ομως, στο σαλόνι της εφημερίδας, είδα -και διάβασα- ένα προκλητικό κείμενο από συνέντευξη του -περιστασιακά- πολιτικού και -σταθερά- συγγραφέα Πέτρου Τατσόπουλου.

Επαναλαμβάνω: σκέτη πρόκληση, αφού με τις απαντήσεις του περνάει όχι δεκατέσσερις αλλά εκατόν τέσσερις (προσχηματικοί οι αριθμοί) γενιές τον ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή το κόμμα που τον τίμησε και του έδωσε την ευκαιρία να καθίσει σε έδρανο της Βουλής των Ελλήνων. Τι ήταν πριν ο Τατσόπουλος; Ενας μάλλον ανερχόμενος γραφιάς, χωρίς πάντως να έχει παρουσιάσει ως τώρα ένα πολύ σημαντικό βιβλίο λογοτεχνίας. Περισσότερο τον έμαθε το κοινό από το Facebook και τις διάφορες δήθεν παιγνιώδεις ανοησίες που έγραφαν στον τοίχο του λογαριασμού τους με τον Θανάση Χειμωνά. Με το που ονομάστηκε βουλευτής, ο Πέτρος ποτέ δεν απέβαλε τον προκλητικό του λόγο και είναι αλήθεια πως κάποιες επόψεις του κρίθηκαν ως μη επικίνδυνες. Λόγου χάρη, η αντιπαράθεσή του -σε βαθμό λύσσας- με την Χρυσή Αυγή, μάλλον αποτελεί παράσημο για τον Τατσόπουλο, υπό την έννοια πως άλλος συνάδελφός του (πλην της Κανέλλη) δεν τόλμησε να το κάνει. Ομως, άλλου είδους τοποθετήσεις του, μπορούσαν να σε βγάλουν από τα ρούχα σου. Ποιος ξεχνάει εκείνο το «Εχω γ@μ@σ@ι την μισή Αθήνα»; 

Κλείνοντας με τον συγγραφέα -και την συνέντευξή του- θα καταθέσω πως διαβάζοντας δεν έγινα σοφότερος. Το ότι πλέκει το εγκώμιο του Μητσοτάκη και του Ποταμιού, αλλά όχι του Βασίλη Λεβέντη, δείχνει εμπάθεια για την Αριστερά. Αλλωστε, το νέο του βιβλίο (είναι η "ταμπακιέρα" της συνέντευξης…) με τίτλο "Ημουν κι εγώ εκεί", υποπτεύομαι πως είναι ένα γραπτό παραλήρημα σε βάρος του σημερινού κυβερνητικού σχήματος. Με σπέσιαλ περιποίηση προς τον Καμμένο, το κόμμα του οποίου για τον Πέτρο είναι "μόρφωμα".

Κατά τα άλλα, δικαίως ο δήμαρχος Παναγιώτης Νίκας δυσανασχέτησε (όπως διάβασα) με την απίστευτη σπουδή του ΣΔΟΕ, του ΙΚΑ, της Επιθεώρησης Εργασίας κ.λπ., να βγουν παγανιά και να τσεκάρουν εξονυχιστικά τους τζίρους των καταστημάτων της Καλαμάτας, την "κόκκινη νύχτα". Και έχει δίκιο, διότι είναι βέβαιο πως πλήθος παραβατικών συμπεριφορών άλλων κλάδων (και ιδιωτών) σπάνια ελέγχεται.

Υπήρχε και η αναταραχή στο ποδόσφαιρο μετά τα όσα έγιναν στην Τούμπα, στον ημιτελή αγώνα ΠΑΟΚ - Ολυμπιακού. Μιλάμε για καραγκιοζιλίκια με πρωταγωνιστή(!) τον διαιτητή και τους βοηθούς του. Ο υφυπουργός Κοντονής, μέσα στον πανικό του ματαίωσε την τελική φάση του κυπέλλου, αναστάτωσε το πρωτάθλημα (με την αναβολή του αγώνα Ηρακλή-Θρύλου, που μύριζε μπαρούτη), ενώ ήταν ανίκανος να πράξει το αυτονόητο. Να στείλει την ΕΠΟ και τα παιγνίδια της με τους ορισμούς διαιτητών και παρατηρητών στο αζήτητο. 

ΥΓ: Για μόλις ένα λεπτό συν τις καθυστερήσεις, διεκόπη οριστικά ο αγώνας της Τούμπας, με τον Ολυμπιακό να έχει το σκορ στο 2-1 και το διπλό στο τσεπάκι. Ακούστηκαν πολλές φλυαρίες από ανεπίσημα παλιόπαιδα. Οτι, για παράδειγμα, ο Ολυμπιακός ήθελε πάση θυσία (αν είναι δυνατόν…) να λήξει το ματς! Δυο ημέρες αργότερα, η εφημερίδα "Δημοκρατία", με πρωτοσέλιδο δημοσίευμα, ενημέρωνε ότι το διπλό του Ολυμπιακού είχε παιχτεί 13.000.000 δολάρια σε στοιχηματζίδικα της Ασίας. Χρήματα, τα οποία (με την μονάδα της διακοπής), προφανώς δεν απέφεραν στους παίκτες ούτε ένα σεντ. Πλάκα δεν έχει;