Η επιστήμη, ως γνωστόν, είναι ο μεγάλος ευεργέτης της ανθρωπότητας. Θα μπορούσαμε να φανταστούμε πώς θα ήταν ο κόσμος χωρίς τις Επιστήμες;
Ο Πλάτωνας, πολύ χαρακτηριστικά, αναφέρει: «Επιστήμη ποιητική ευδαιμονίας» (Η επιστήμη είναι δημιουργός της ευτυχίας).
Αξίζει, λοιπόν, ως κοινωνία να επιβραβεύουμε την προσπάθεια, την προσφορά των ανθρώπων της επιστήμης.
Προσφάτως, απονεμήθηκε βραβείο Επιστήμης στην Αρχαιολόγο και Επίτιμη Διευθύντρια Αρχαιοτήτων Μεσσηνίας και επικεφαλής της ανασκαφής στην Αρχαία Θουρία, Δρ. Ξένη Αραπογιάννη (φωτό). Το βραβείο απένειμε ο καθηγητής και Διευθυντής του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, Νικόλαος Σταμπολίδης.
Τα βραβεία αυτά, όπως γνωρίζουμε, έχουν θεσμοθετηθεί από τον Ομιλο Γυναικών Πειραιά για τις Τέχνες, τα Γράμματα, τον Πολιτισμό και τις Επιστήμες το «ΕΞΑΛΕΙΠΤΡΟΝ» και είναι βραβεία που αφορούν και στις γυναίκες της Επιστήμης, μια αξιέπαινη προσπάθεια για την προβολή και τη στήριξη του έργου γυναικών επιστημόνων, οι οποίες εργάζονται συχνά υπό αντίξοες συνθήκες για να συνεισφέρουν με τον τρόπο τους στο χώρο τους – τομέα τους. Μάλιστα, αλήθεια αποτελεί το γεγονός ότι η εκπροσώπηση των γυναικών στην επιστήμη είναι ακόμη πολύ χαμηλή σε διεθνές επίπεδο και ότι οι γυναίκες χρειάζονται περισσότερα κίνητρα και μεγαλύτερη βοήθεια για να ξεπεράσουν τα εμπόδια που ορθώνονται μπροστά τους.
Κάθε γυναίκα πρέπει να έχει την ευκαιρία να βρει το δρόμο της. Σημαντικό δε είναι να παρέχονται τα μέσα να ακολουθούν τις επιλογές τους.
Η Ξ. Αραπογιάννη, γυναίκα αρχαιολόγος από την Αθήνα, αφού υπηρέτησε επί σειρά ετών σε διάφορες Εφορείες Αρχαιοτήτων και διεξήγαγε σημαντικό αρχαιολογικό και ανασκαφικό έργο στους Νομούς Ηλείας, Μεσσηνίας και Ζακύνθου, επέλεξε να μείνει στη Μεσσηνία. Διάλεξε να ζει στην Καλαμάτα με την καρδιά της να χτυπά μόνο για την Αρχαία Θουρία. Αλλωστε, η ίδια είχε δεσμευτεί όταν σε κάποια συνέντευξή της είχε αναφέρει: «Δεν θα σταματήσω ποτέ να είμαι αρχαιολόγος και ελπίζω ότι θα συνεχίσω το επιστημονικό μου έργο στη Μεσσηνία, απ’ την οποία ποτέ δεν θα απομακρυνθώ ούτε συναισθηματικά. Είναι ένας τόπος που τον αγάπησα πάρα πολύ, τον υπηρέτησα επί 21 χρόνια απ’ όταν ήμουν ήδη διευθύντρια στην Ολυμπία στη Ζ΄ ΕΠΚΑ. Πιστεύω ότι η Μεσσηνία έχει ένα τεράστιο πολιτιστικό πλούτο ο οποίος είναι αστείρευτος. Είναι ένας τόπος υπέροχος που τον έχω αγαπήσει σαν να είμαι Μεσσήνια και δεν θα τον εγκαταλείψω ποτέ».
Και πράγματι, την Ξένη Αραπογιάννη την κέρδισε η Μεσσηνία, την κράτησε η Αρχαία Θουρία. Αυτός ο «ευλογημένος τόπος», ο οποίος για τους αρχαιολόγους, πολύ περισσότερο για την ανασκαφέα του, είναι ένας παράδεισος.
«Η σημαντικότερη πόλη της Μεσσηνίας, πριν ιδρύσει ο Επαμεινώνδας το 369 π.Χ. την Αρχαία Μεσσήνη».
Από το 2006 εργάζεται στη Μεσσηνία, όπου οργάνωσε στην Καλαμάτα τη νεοσύστατη Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, χωρίς ποτέ να εγκαταλείψει το ανασκαφικό της έργο και από το έτος 2009 έως σήμερα έχει αφοσιωθεί στη συστηματική ανασκαφή της στην Αρχαία Θουρία.
«Για μας τους αρχαιολόγους, κάθε τι που βγαίνει στο φως είναι πολύ σημαντικό. Ιδιαίτερα στη Θουρία, που ξέρουμε ότι έχουμε να κάνουμε με μια ολόκληρη αρχαία πόλη, κάθε ένα τμήμα της που αποκαλύπτεται είναι για μας σαν να αποκαλύπτεται ένα κομματάκι από ένα τεράστιο παζλ, με το οποίο συμπληρώνεται συνεχώς η εικόνα για την καθημερινή ζωή και τη δημόσια ζωή των αρχαίων κατοίκων» αναφέρει.
Είναι αυτό το πάθος που είχε από μικρή να σκάψει την ελληνική γη και να φέρει στο φως τους κρυμμένους θησαυρούς της Αρχαίας Ελλάδας.
Ως Μεσσήνιοι, πρωτίστως, αλλά και ως κάτοικοι μιας χώρας με ιστορία την ευχαριστούμε για αυτό το έργο της και την προσφορά στον πολιτισμό μας και την συγχαίρουμε καθώς και όλες εκείνες τις γυναίκες που «φώτισαν» και συνεχίζουν να «φωτίζουν» το πεδίο τους.
Η δουλειά, εξάλλου, όσων ασχολούνται με την επιστήμη είναι απλώς να επιστρέψουν όποιο κομμάτι πέσει στα χέρια τους στον ιδιοκτήτη του: την ανθρωπότητα.
Οταν η Επιστήμη βραβεύεται… και μάλιστα Επιστήμη με «άρωμα γυναίκας», θεωρώ ότι μας κάνει όλους υπερήφανους, γιατί πλέον βλέπουμε τη γυναίκα να έχει ρόλο καθοριστικό, σημαντικό και εντυπωσιακό στην επιστημονική εξέλιξη, γιατί η επιστήμη φαίνεται να χρειάζεται τις γυναίκες!
