Η κυβέρνηση ελπίζει ότι μειώνοντας το «δώρο» από 50 σε 30 έδρες, πράγμα που θα οδηγήσει σε αύξηση της δύναμης των μικρότερων κομμάτων, προσφέρει ένα ισχυρό δέλεαρ στα κόμματα αυτά, ώστε με τις ψήφους τους να επιτύχει ευκόλως τον αριθμό των 200 βουλευτών που απαιτούνται, προκειμένου ένας νέος εκλογικός νόμος να μπορεί να ισχύει στις επόμενες και όχι στις μεθεπόμενες εκλογές. Στηριζόμενη στο ότι η Νέα Δημοκρατία που λέει όχι και το ΚΚΕ που αρνείται να ψηφίσει οποιαδήποτε αλλαγή πλην της «απλής και άδολης αναλογικής», δεν ξεπερνούν αθροιστικώς τους 90 βουλευτές.
Βεβαίως το όλο εγχείρημα αναγορεύει σε ρυθμιστικό παράγοντα την Χρυσή Αυγή, χωρίς τη συνδρομή της οποίας δεν μπορεί να σχηματισθεί ο μαγικός αριθμός «200». Αλλά ζούμε πια τον καιρό του πολιτικού ρεαλισμού του Αλέξη Τσίπρα, οπότε θα ισχύσει το ρηθέν τόσο από τον Ουίνστον Τσόρτσιλ όσο και από τον Γεώργιο Παπανδρέου -τον «Γέρο της Δημοκρατίας»- ότι κάθε ψήφος που πέφτει στην κάλπη «δεν έχει ούτε οσμή».
Η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας διαμορφώνει την πολιτική της με βάση τα δημοσκοπικά ευρήματα, που της… υπόσχονται ότι είναι, αυτή την ώρα, το πρώτο κόμμα. Αρα και αυτό που θα καρπωθεί το «δώρο» των 50 εδρών, αν οι επόμενες εκλογές γίνουν με τον ισχύοντα νόμο. Ετσι εμφανίζεται να απορρίπτει κάθε άλλη αλλαγή στο εκλογικό σύστημα, πέρα από μια πιθανή κατάτμηση των μεγάλων εκλογικών περιφερειών. Και πάντως δεν συζητά καν όχι μόνο την κατάργηση του δώρου, αλλά ούτε και τη μείωσή του.
Αν και οι δυο πλευρές ήθελαν πράγματι να συμβάλουν σε μια καθαρή και τίμια πολιτική μεταρρύθμιση, ως προς το εκλογικό σύστημα της χώρας, θα έπρεπε πρωτίστως να συμφωνήσουν σε τούτο: Οτι η βασική δομή του εκλογικού συστήματος θα είναι μέρος της αναθεώρησης του Συντάγματος. Θα περιβληθεί δηλαδή ο εκλογικός νόμος με συνταγματική ισχύ, ώστε να έχουμε ένα σταθερό εκλογικό σύστημα το οποίο δεν θα μπορεί να μεταβάλει καμία πρόσκαιρη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Να σταματήσει επιτέλους αυτό το ράβε-ξήλωνε του εκλογικού νόμου, που συνιστά ένα ακόμη γνώρισμα της νοσηρότητας του δημόσιου βίου μας.
Ολα τα άλλα είναι πολιτικά τεχνάσματα, ως συνήθως.
Γ.Π. Μασσαβέτας
giorgis@massavetas.gr
