Χρόνια θυμάμαι πως κρατάει αυτή η προβληματική κατάσταση, που παρά τις διαπιστώσεις για την ανάγκη αντιμετώπισής της, έχει ξεφύγει και αγγίζει πλέον τα όρια του απαράδεκτου.
Και αυτό γιατί τα πρωτόκολλα που κάθε χρόνο εκδίδει η ίδια υπηρεσία -χαρά στο κουράγιο της, αφού έχει ξεμείνει και από υπαλλήλους-, ποτέ δεν υλοποιούνται. Ετσι χρόνο με το χρόνο και οι νόμιμοι, αρχικά, επαγγελματίες που νιώθουν και βλέπουν πως είναι κορόιδα, μιμούνται τους "ξύπνιους". Οι αυθαίρετες κατασκευές πολλαπλασιάζονται και η εικόνα της παραλίας της Καλαμάτας δεν έχει καμία σχέση με το πρόσφατο και το μακρινότερο παρελθόν.
Εντάξει, οι εποχές έχουν αλλάξει, ο καθένας θέλει άνετες και ποιοτικές υπηρεσίες από τα παραλιακά καταστήματα, κάνοντας το μπάνιο του, αλλά αυτές μπορούν να προσφερθούν με μεγαλύτερο σεβασμό στο περιβάλλον και την ομορφιά της παραλίας.
Είναι τραγελαφικό μόνο 3 επαγγελματίες από τους δεκάδες που δραστηριοποιούνται σε όλη την παραλιακή ζώνη του Δήμου Καλαμάτας, να κάνουν αίτηση για την παραχώρηση αιγιαλού για να αναπτύξουν τραπεζοκαθίσματα. Γιατί όλοι οι άλλοι διαφωνούν με την ΚΥΑ -ασαφή και αόριστη- που έχει ψηφιστεί και εφαρμόζεται. Και ξεμπερδεύουν μ’ ένα πρόστιμο, χαμηλού ύψους, που πληρώνουν την επόμενη χρονιά, χωρίς ο δήμος να εισπράττει ούτε ευρώ.
Το ζήτημα δεν είναι εισπρακτικό, ούτε εκδικητικό και τιμωρητικό για τους "ξύπνιους" επαγγελματίες. Εχει να κάνει με την προβληματική εικόνα της παραλιακής ζώνης και κυρίως με τη φερεγγυότητα και τη λειτουργία του κράτους. Δεν μπορεί να γνωρίζει τις παραβάσεις, να τις βεβαιώνει η μία υπηρεσία του (η Κτηματική Υπηρεσία του υπουργείου Οικονομικών) και η άλλη (η Αποκεντρωμένη Διοίκηση του υπουργείου Εσωτερικών) να μην υλοποιεί τις αποφάσεις της προηγούμενης.
Σε ένα σοβαρό κράτος έγκαιρα, από τον περασμένο χειμώνα, όχι όπως το 2015 στις αρχές του καλοκαιριού, ξεκαθαρίζεται ποιες κατασκευές επιτρέπονται στον αιγιαλό -με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον που δεν θα μάχεται τον αγώνα του επαγγελματία, για επιβίωση και κέρδος- και όταν δεν τηρούνται οι κατευθύνσεις, εφαρμόζεται ο νόμος. Ξεκάθαρα πράγματα, αυτονόητα για ένα κράτος που λειτουργεί, αλλά δυστυχώς, στη χώρα μας παραμένει ακόμα ζητούμενο, ανύπαρκτο.
