Παλιότερα, σχεδόν το σύνολο του εμπορικού κόσμου είχε ξεσηκωθεί ζητώντας από τις εκάστοτε δημοτικές αρχές να… απαγορεύσουν στις εν λόγω εταιρείες να δραστηριοποιηθούν μέσα στην Καλαμάτα. Κάτι που φυσικά δεν μπορεί να σταθεί, όταν εφαρμόζεται η οικονομία της ελεύθερης αγοράς.

Από την άλλη, υπάρχουν και οι φωνές που προσεγγίζουν το ζήτημα πιο… πραγματιστικά, παρατηρώντας ότι οι εν λόγω εταιρείες, στα τοπικά τους υποκαταστήματα, απασχολούν κατά κανόνα ντόπιους -βέβαια με ποιες εργασιακές συμβάσεις και τι μισθούς είναι μια τελείως διαφορετική συζήτηση.

Ωστόσο, υπάρχει και μια τρίτη πρακτική, την οποία ακολουθούν στη συντριπτική τους πλειονότητα χώρες στο εξωτερικό, στις οποίες επίσης ισχύουν οι κανόνες της ελεύθερης αγοράς.

Εκεί, λοιπόν, ο κάθε επενδυτής, προκειμένου να λάβει από τις κατά τόπους αρχές τις απαραίτητες άδειες για τη δημιουργία καταστήματος θα πρέπει να προσφέρει κάποιο ανταποδοτικό όφελος στην πόλη. Σε κάποιες περιπτώσεις που γνωρίζω, αυτό το όφελος ήταν ένας νέος πυροσβεστικός σταθμός ή ο εκσυγχρονισμός των ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων κάποιου δημοτικού κολυμβητηρίου.

Ισως αυτά φαίνονται υπερβολικά για μια Ελλάδα σε κρίση με ανθρώπους που αγωνιούν για ένα οποιοδήποτε μεροκάματο.

Το ίδιο υπερβολικό θα ήταν, όμως, να ενέκριναν οι εκάστοτε δημοτικές αρχές επενδύσεις ή «επενδύσεις», αρκούμενες σε κάποιες περιπτώσεις -κατά ’πως λέγεται τουλάχιστον- απλώς στο να «βολεύουν» μερικούς ανθρώπους, για κάποιο -μικρό συνήθως- χρονικό διάστημα στις λίστες των υποψηφίων υπαλλήλων για τα συγκεκριμένα καταστήματα…