Σύμφωνα με τις εξαγγελίες μάλιστα του δημάρχου Παναγιώτη Νίκα, ο νέος δρόμος, το “μεγαλύτερο έργο στην ιστορία της πόλης μετά την Επανάσταση”, θα άλλαζε πολλά στη λειτουργία της. Ενα από αυτά ήταν και οι είσοδοι - έξοδοι της Καλαμάτας, καθώς τόσο η Αρτέμιδος όσο και η Βασιλέως Γεωργίου (μέσω Παπαφλέσσα) μετατράπηκαν πλέον σε ακόμα πιο κεντρικές αρτηρίες. 

Τόσο στην Αρτέμιδος όμως, όσο και στη Βασιλέως Γεωργίου παραμένουν ορισμένες από τις... κακές συνήθειες του παρελθόντος. Μιλάμε φυσικά για τον αποκλεισμό της δεξιάς λωρίδας των νέων βασικών εισόδων - εξόδων της μεσσηνιακής πρωτεύουσας από παρκαρισμένα οχήματα. Αν και το πλάτος των δρόμων είναι αρκετά ικανοποιητικό, τέτοιο που ουσιαστικά να “σηκώνει” υπό ιδανικές συνθήκες τον κυκλοφοριακό φόρτο, εντούτοις με το παρκάρισμα σε διάφορα σημεία μετατρέπονται ουσιαστικά σε ένα... μπουκάλι. Ξεκινούν δηλαδή με το προβλεπόμενο πλάτος και φθάνοντας στα φανάρια τα παρκαρισμένα το στενεύουν, θυμίζοντας τον λαιμό του μπουκαλιού. 

Με λίγα λόγια, επί της ουσίας και οι δύο αυτοί άξονες πλησιάζοντας στο κέντρο της πόλης δεν επιτελούν πλήρως τη λειτουργία, που προβλέπεται και ιδιαίτερα σε ώρες αιχμής οι οδηγοί αναγκάζονται να στριμώχνονται και να αλλάζουν άρον-άρον ρεύμα.

Οσο για την Παπαφλέσσα, το αστικό της τμήμα παραμένει σε μαύρο χάλι, καθώς το κακό οδόστρωμα και τα σαμαράκια - καπάκια της αποχέτευσης συνθέτουν την εικόνα της. Κι αν συνυπολογίσουμε και τον ελλιπή φωτισμό (όπως και στο βόρειο τμήμα της Αρτέμιδος), τότε το... παζλ συμπληρώνεται.