Με λίγα λόγια, “τα κεφάλια μέσα” σιγά-σιγά. Με την ολοκλήρωση πάντως του... κυρίως μέρους της θερινής περιόδου, για μία ακόμα χρονιά προκύπτουν ζητήματα για το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τους κάθε λογής επισκέπτες και παραθεριστές, που επέλεξαν τη Μεσσηνία για την ξεκούρασή τους, αλλά και για να ξοδέψουν τα χρήματά τους.

Τα περιστατικά... τρέλας, που είτε συναντήσαμε είτε έφθασαν στα αυτιά μας ουκ ολίγα: Καταστήματα εστίασης, που ακρίβυναν τα πιάτα τους μόνο για τους θερινούς μήνες, καφετέριες και μεζεδοπωλεία, που ενώ αποδεδειγμένα αυξήθηκε η κίνηση παρέμειναν με τον ίδιο ακριβώς αριθμό σερβιτόρων, αυξάνοντας κατακόρυφα τον χρόνο εξυπηρέτησης, επαγγελματίες που συνέχισαν να βαφτίζουν απόδειξη τα δελτία παραγγελίας, είναι ορισμένα από τα κρούσματα που εμφανίστηκαν κι αυτό το καλοκαίρι στην αγορά μαζί με τους τουρίστες. Σκηνικά φυσικά, που δεν αποτελούν μεσσηνιακή ιδιαιτερότητα, αλλά τα βλέπεις κατά περιπτώσεις σε όλη την ελληνική επικράτεια.

Από τη δική μας πλευρά πάντως στεκόμαστε στην περίπτωση της Μεσσηνίας, αφενός λόγω τοπικού ενδιαφέροντος και αφετέρου λόγω του ότι το τουριστικό προϊόν που προσφέρει είναι ακόμα σε αρχικό στάδιο και υπάρχουν περιθώρια να γίνουν κινήσεις, που θα κάνουν τη διαφορά. 

Γιατί καλή η ποσότητα του κόσμου, που σε κάποιο βαθμό έχει καταφέρει να προσελκύσει και ευελπιστεί να αυξήσει η Μεσσηνία, αλλά η ποιότητα θα πρέπει να είναι στόχος… Και σε αυτό ελπίζουμε να συνεχίσει να συμβάλει και το καθιερωμένο πλέον Σχολείο Τουρισμού. Καλό μάλιστα θα είναι να αρχίσει να προσελκύει όχι μόνο (εν δυνάμει) εργαζόμενους, αλλά και τους ίδιους τους επαγγελματίες, που θα πρέπει τελικά να αποφασίσουν τι είδους τουρισμό επιζητούν, αλλά και να κατασταλάξουν τι ακριβώς ζητούν οι ίδιοι από το προσωπικό που προσλαμβάνουν εποχικά για την εξυπηρέτηση των τουριστών.