Μία διοργάνωση, που γίνεται πλέον 24 ετών και που έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτιστικής ζωής της μεσσηνιακής πρωτεύουσας. Οπως μάλιστα είπε η καλλιτεχνική διευθύντρια του φεστιβάλ Λίντα Καπετανέα, είναι ίσως η σημαντικότερη διοργάνωση χορού στην Ελλάδα.

Αυτό, που πάντως θα πρέπει να ξεχωρίσουμε από όσα είπε η κ. Καπετανέα στην παρουσίαση -που έγινε χθες στο υπουργείο Πολιτισμού- είναι η αναφορά στην πίστη της “σε ένα φεστιβάλ με δράσεις σε όλη τη διάρκεια του έτους, με υποδομές που θα μπορούν να φιλοξενούν σεμινάρια, συναυλίες, διαλέξεις, προβολές, εκθέσεις, ώστε το 10ήμερο της διοργάνωσης να είναι η γιορτή της εντατικής δουλειάς του χρόνου”.

Μέσα σε λίγες γραμμές λοιπόν αποτυπώθηκε ίσως το επόμενο βήμα που πρέπει να γίνει στη διοργάνωση, με σκοπό να κάνει πιο ανοιχτή στην Καλαμάτα την ακόμα όχι και τόσο γνωστή τέχνη του χορού.

Σε αυτή την ανάγκη έχουμε αναφερθεί και παλαιότερα από τη στήλη αυτή, σημειώνοντας τότε ότι μέσω της διεύρυνσης των δράσεων του καταξιωμένου Διεθνούς Φεστιβάλ θα μπορούσε να υπάρξει ένα “παράθυρο” για την οργανωμένη χρησιμοποίηση και μη απαξίωση του Μεγάρου Χορού. Ενα οικοδόμημα, που δεν θα πρέπει να παραμένει στη συνείδηση του Καλαματιανού ως ένα φαραωνικού τύπου -για τα τοπικά δεδομένα- έργο, που στο άκουσμα και μόνο της λέξης “μέγαρο” να υπερισχύει το στοιχείο της ελίτ, αλλά θα πρέπει να βρεθούν λύσεις, ώστε να ανοίξει στην τοπική κοινωνία. Και οι προεκτάσεις του φεστιβάλ ίσως είναι μία πολύ καλή αρχή, που θα δείξει ακολούθως τον δρόμο και για άλλες δράσεις πολιτισμού και όχι μόνο.