Βασίλης Μπακόπουλος



Εχουν ακουστεί και γραφτεί πολλά για τις αναπλάσεις στην κεντρική ζώνη της Καλαμάτας.
Ωστόσο, αυτό το οποίο ίσως δεν έχει τονιστεί επαρκώς είναι ότι τα έργα που επιχειρούνται αυτόν τον καιρό στην πλατεία -και μερικά χρόνια νωρίτερα στο βόρειο τμήμα της Αριστομένους- βασίζονται επί της ουσίας σε κάποιες μελέτες που ως επίκεντρο είχαν, όχι τις αναπλάσεις αυτές καθαυτές, αλλά την αξιοποίηση πρωτοποριακών τεχνολογιών στα μέσα μαζικής μεταφοράς και την ταυτόχρονη αναδιάρθρωση των συγκοινωνιών στην Καλαμάτα.
Ετσι, βιώνουμε πλέον την υλοποίηση του δευτερεύοντος στόχου, που λειτουργούσε συνοδευτικά και συμπληρωματικά στο σχετικό με τις συγκοινωνίες της μεσσηνιακής πρωτεύουσας πρότζεκτ...
Ταυτόχρονα απεμπολήσαμε -προσπαθήσαμε πολύ μάλιστα μέχρι να το κατορθώσουμε, αν και δεν βλέπω σήμερα κανέναν να επιχαίρει για το «κατόρθωμα» αυτό- την υλοποίηση του κύριου στόχου.
Ο στόχος αυτός, θυμίζω, αφορούσε την ανάπτυξη μέσου σταθερής τροχιάς για την εξυπηρέτηση της συγκοινωνίας στον κεντρικό και παραλιακό άξονα της πόλης, με την παράλληλη αναδιάρθρωση και αναδιάταξη και των υπόλοιπων μέσων μαζικής μεταφοράς και την εξακτίνωσή τους στις συνοικίες της πόλης.
Τα παραπάνω δεν σημαίνουν υποχρεωτικά ότι πρέπει να φτιάξει τραμ η Καλαμάτα - είχε κάποτε την ευκαιρία και την κλώτσησε μεμψίμοιρα, τώρα περί ορέξεως... κολοκυθόπιτα.
Τα παραπάνω απλώς σημαίνουν ότι οι αναπλάσεις και οι πεζοδρομήσεις μακροπρόθεσμα είναι καταδικασμένες να αποτύχουν, αν δεν συνοδευτούν με ουσιαστικά μέτρα για την εξυπηρέτηση της μετακίνησης των δημοτών από τις συνοικίες προς το κέντρο και αντίστροφα.