Ρατσιστικά σχόλια, υπαινιγμοί, απαξιωτικές εκφράσεις εναντίον των μεταναστών δυστυχώς τα παιδιά μας ακούν συχνά από περαστικούς, γείτονες, πιτσιρικάδες... Τα παιδιά συχνά τα προσπερνούν αδιάφορα αλλά... όταν βγαίνουν από το στόμα εκπαιδευτικού, τα πράγματα γίνονται επικίνδυνα. Ακόμα και αν πρόκειται  για λόγια... περαστικού δασκάλου από τη σχολική αίθουσα όπου συνυπάρχουν Ελληνες και μετανάστες, φιλαράκια συμμαθητές.

Το δηλητήριο δε θέλει πολύ να φωλιάσει στην ψυχούλα του μικρού μαθητή όταν ένας τέτοιος "δάσκαλος" -ευτυχώς είναι ελάχιστοι- μιλούν για "το ψωμί που μας τρώει ο μετανάστης", για "τις δουλειές που πήραν από τους Ελληνες", για την "ανάγκη να γυρίσουν στις χώρες τους"... Συζητήσεις που οδηγούν μαθητές σε ερωτήματα όπως... "Τι να τους κάνουμε κύριε; Να τους πάμε σε ξερονήσια"; 

Λες κι εμείς είμαστε οι... "γνήσιοι" άνθρωποι και οι μετανάστες... ιμιτασιόν. 

Κι όμως για τον εν λόγω "δάσκαλο", οι Ελληνες υποφέρουμε από κρίση λόγω των... μεταναστών. 

Οι δάσκαλοι στα μάτια των παιδιών είναι σημαντικοί άνθρωποι και η άποψή τους έχει βαρύνουσα σημασία. Αυτό έχουν πετύχει οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί με τη στάση και τη συμπεριφορά τους, κι επιπλέον αυτό έχουν διδαχθεί τα παιδιά από τους γονείς και τους παππούδες τους, ακούγοντας ιστορίες για δασκάλους μιας άλλης εποχής.

Υπάρχουν όμως αυτοί οι ελάχιστοι που μέσα στο ρατσιστικό τους παραλήρημα δε νοιάζονται αν μιλούν σε παιδιά ή μεγάλους, αδιαφορώντας για τις συνέπειες των... σοφών τους λόγων στις ψυχούλες των μικρών, Ελλήνων και μεταναστών. Ολα παιδιά γονιών που αναζητούν μια καλύτερη ζωή. 

Για τους μεμονωμένους αυτούς "δασκάλους" που μπαίνουν σε σχολικές αίθουσες και ρίχνουν δηλητήριο στις ψυχούλες των παιδιών, θα έπρεπε να υπάρχει... ξήλωμα και τιμωρία. Δυστυχώς όμως υπάρχουν πολλοί που πάσχουν από... βόλεμα και ακρισία.