Στα τόσα χρόνια που η "Ε" καλύπτει στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού ρεπορτάζ τις εκδηλώσεις για τη μνήμη των Τριών Ιεραρχών, δε το φανταζόμασταν ότι θα ερχόταν μια μέρα που θα νιώθαμε τόσο μεγάλη συγκίνηση από τα λόγια των φωτισμένων αυτών προσώπων. Δε το είχαμε σκεφτεί ότι θα ερχόταν μια βίαιη, σκληρή εποχή που τα λόγια των Ιεραρχών θα ήταν τόσο επίκαιρα. Παλιότερα, τα ακούγαμε, θυμόμασταν το τροπάριο που προσπαθούσαμε να μάθουμε απ' έξω όταν πηγαίναμε σχολείο και το μάθημα των θρησκευτικών που μας ταλαιπωρούσε. Η γιορτή που οργάνωσε ο δήμος και τα σχολεία χθες βράδυ στο Πνευματικό, αποτέλεσε μια αφορμή μια βαθιά σκέψη, για όλους εμάς τους "μεγάλους".
Ακόμα και αν δούμε τους Τρεις Ιεράρχες σαν ανεξάρτητες προσωπικότητες, σαν οραματιστές ξεκομμένους από το ορθόδοξο δόγμα, θα διαπιστώσουμε ότι ήταν τρεις άνθρωποι βαθιά ευαίσθητοι για το φτωχό ταλαιπωρημένο άνθρωπο. Τρεις άνθρωποι που έκαναν τη δική τους "επανάσταση", σε μια κοινωνία που οι άνθρωποι δεν είχαν ούτε τα βασικά και που ούτε φαντάζονταν πως είχαν δικαιώματα. Φαγητό, θαλπωρή και παιδεία προσέφεραν οι μορφές αυτές, σε όλους τους φτωχούς, δίνοντας πρώτα από όλα τις δικές τους περιουσίες στους αδυνάτους.
Και φτάνουμε στο σήμερα, το 2013, να καλούμαστε στο πλαίσιο του ίδιου ρεπορτάζ, να καταγράψουμε τα παιδιά που πάνε στο σχολείο νηστικά. Πώς να μην επηρεαστεί η ήρεμη και "χορτάτη" καθημερινότητά μας από αυτά τα νέα δεδομένα; Ας μη βιαστούμε να ρίξουμε τις ευθύνες στην πρόνοια, το κράτος, την πολιτεία και τους πολιτικούς. Γνωστά και τετριμμένα τα συμπεράσματα και δεν οδηγούν πουθενά. Ενα κουτάκι παστεριωμένο γάλα, από τον καθένα μας, περισσότερο θα ωφελήσει, από οποιεσδήποτε κοινωνικοπολιτικές αναλύσεις. Από εκεί γίνεται το "κλικ" μέσα μας, από εκεί ξεκινά και η "φώτιση", πνευματική και ηθική, που θα μεταδώσουμε και στο διπλανό μας.