“Ένιωσα μόνη, πληγωμένη, ως γυναίκα και ως Ευρωπαία”, είπε αναφερόμενη στο διπλωματικό επεισόδιο που έμεινε στην Ιστορία ως Sofagate, η πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν, λέγοντας παράλληλα ότι σε αντίθεση με την ίδια οι περισσότερες γυναίκες δεν έχουν τη δυνατότητα να αντιδράσουν.
Η πρόεδρος της Κομισιόν με αφορμή την αναφορά στο Sofagate μίλησε και για τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης χαρακτηρίζοντάς την ως “μείζον εργαλείο” για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους. Τον φετινό Μάιο συμπληρώνονται 10 χρόνια από το άνοιγμα προς υπογραφή της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας, της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης.
Η εν λόγω σύμβαση για τις χώρες που την υιοθέτησαν έχει συμβάλει τα μέγιστα στην προώθηση του δικαιώματος των γυναικών και των κοριτσιών να ζουν σε έναν κόσμο απαλλαγμένο από τη βία. Ωστόσο, όπως υπενθύμισε και η κ. Φον Ντερ Λάιεν, υπάρχουν χώρες της Ενωσης που δεν έχουν κυρώσει τη σύμβαση, ενώ άλλες σκέφτονται να αποσυρθούν από αυτήν. Αλλά και η χώρα μας θυμίζουμε ότι κύρωσε τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης στις 5 Απριλίου 2018, καταργώντας μόλις τότε την άκρως αναχρονιστική διάταξη του άρθρου 339 παρ. 3 του Ποινικού Κώδικα περί μη άσκησης ποινικής δίωξης εάν μεταξύ του υπαιτίου αποπλάνησης ανηλίκου και του θύματος τελέστηκε γάμος…
Και μπορεί οι ρυθμίσεις που εισήχθησαν με τη σύμβαση να ενίσχυσαν την ελληνική ποινική νομοθεσία για την αντιμετώπιση εγκλημάτων που διαπράττονται σε βάρος των γυναικών (stalking, εγκλήματα τιμής), ωστόσο εξακολουθούν να υπάρχουν ελλείψεις σε δομές -κάτι που αντανακλά τόσο την ολιγωρία του κοινωνικού κράτους, όσο και τη γενικότερη αντίληψη περί βίας. Οσο για τα θύματα, ο φόβος του κοινωνικού στιγματισμού από τη μια και η επιλεκτική άγνοια της κοινωνίας από την άλλη δρουν αποτρεπτικά στο να καταγγείλουν το θύτη.
