Υπάρχει ένα παιδικό βιβλίο που λέγεται “Τι τους θέλουμε τους νόμους; Ταξίδι στη χώρα της Μπανανομίας”. Είναι ένα βιβλίο που θέλει να κάνει τα παιδιά να συνειδητοποιήσουν τη χρησιμότητα των νόμων, πώς φτιάχνονται, ποιος τους εκτελεί και τι δεν πάει καλά στη χώρα της ανομίας, την Μπανανομία. Πολύτιμο μάθημα για ένα παιδί και αυριανό ενήλικο. Αλλωστε, η καλή νομοθέτηση αποτελεί βάση της ευνομούμενης πολιτείας και ένας “καλός νόμος” οφείλει να σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και να προστατεύει τα πιο ευάλωτα μέλη της κοινωνίας. Δυστυχώς όμως πολλοί είναι αυτοί που αψηφούν την ύπαρξη των νόμων και… κραυγάζουν για δικαιοσύνη αγνοώντας το νομοθετικό πλαίσιο, όπως για παράδειγμα αυτό το οποίο αφορά εγκλήματα από δράστες με ψυχικές ή διανοητικές διαταραχές. Μάλιστα κάποιοι… ειδήμονες δημοσιογράφοι και απόστρατοι της ΕΛΑΣ με αντιλήψεις του προηγούμενου αιώνα παριστάνουν στα κοινωνικά δίκτυα τους δικαστές και εισαγγελείς, αγνοώντας το δικαίωμα όλων ανεξαιρέτως σε δίκαιη δίκη. Γιατί μπορεί απέναντι στο νόμο να είμαστε όλοι ίσοι, υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που κρίνονται και αξιολογούνται με διαφορετικό τρόπο. Και επειδή κανένας νόμος δεν είναι “κακός νόμος” αλλά μπορεί να είναι κακή η εφαρμογή του, αυτό που πραγματικά χρειάζεται για την ορθή απόδοση δικαιοσύνης σε ανθρώπους με ψυχικές ή διανοητικές διαταραχές όταν διαπράττουν ένα έγκλημα, είναι όσοι εμπλέκονται από το πρώτο μέχρι το τελευταίο στάδιο της ποινικής διαδικασίας, να έχουν εξειδικευμένες γνώσεις προκειμένου να διασφαλίζεται τόσο μια δίκαιη δίκη για το δράστη, όσο και ο σεβασμός στην προσωπικότητά του. Δεν χρειάζονται… λαϊκά δικαστήρια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου ελαφρά τη καρδία οι δικαστές και εισαγγελείς του διαδικτύου κραυγάζουν για τον καταλογισμό ευθυνών στους “ανευθυνοϋπεύθυνους, που τους αφήνουν έξω”, ενισχύοντας έτσι και διαιωνίζοντας το στίγμα, τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις που σχετίζονται με τις ψυχικές ασθένειες. Χρειάζεται ορθή ερμηνεία και εφαρμογή της νομοθεσίας ώστε και η δημόσια ασφάλεια να διασφαλίζεται, αλλά και να μην ξεχνιέται ο θεραπευτικός σκοπός του ποινικού νομοθέτη.