Παρατηρώ όλο και πιο τακτικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επιθέσεις στους δημοσιογράφους, ειδικά από κοινωνικούς λειτουργούς. Η δημοσιογραφία είναι “αυτή η μάστιγα” που… διαπομπεύει και διασύρει βασανισμένες ψυχές. Μια άποψη που διατυπώνεται κυρίως από ανθρώπους που για την ενημέρωσή τους εμπιστεύονται μεσημεριανές εκπομπές… ποικίλης ύλης, δελτία ειδήσεων που προβάλλουν περισσότερο gossip news παρά την ειδησεογραφία και τοπικούς “δημοσιογράφους” - διαχειριστές sites, με τους οποίους ταυτίζονται ιδεολογικά ή ταγκάρουν το όνομά τους από τη μία ή την άλλη εκδήλωση.

Ως μαχόμενη δημοσιογράφος και έμπειρη στο αστυνομικό και δικαστικό ρεπορτάζ, αλλά και στον τρόπο με τον οποίο δουλεύουν οι κοινωνικές υπηρεσίες, διαπιστώνω πως οι πρώτοι/ες που αναθεματίζουν τη… μάστιγα που ονομάζεται δημοσιογραφία είναι αυτοί που κουκουλώνουν κάτω από στοίβες χαρτιών τους φακέλους με κακοποιήσεις παιδιών ή τους κρύβουν στα συρτάρια του γραφείου τους. Κοινωνικές λειτουργοί που επιλέγουν τη βολή τους και πράττουν σύμφωνα με το σκεπτικό “άσε τώρα, πού να μπλέκω…”, ενώ καταριούνται την ώρα που “η δημοσιογραφία, αυτή η μάστιγα…” θα φέρει μέχρι το γραφείο τους μια εισαγγελική παραγγελία για τη διερεύνηση ενός περιστατικού κακοποίησης ανηλίκου.

Οσοι λοιπόν ψάχνετε για… συνεργούς στα σεξουαλικά εγκλήματα με θύματα παιδιά, να τους αναζητήσετε μέσα στις κοινωνικές υπηρεσίες που σιωπούν εκκωφαντικά. Επίσης, να θυμίσω σε όλους και όλες εσάς ότι δημοσιότητα δόθηκε από τα μέσα ενημέρωσης για να εδραιωθεί το κίνημα #meToo στην Ελλάδα, που αποκάλυψε όλη αυτή τη βρομιά και τις φρικαλέες ιστορίες βιασμών παιδιών και εφήβων. Προσωπικά δεν θυμάμαι καμία κοινωνική υπηρεσία και κανέναν κοινωνικό λειτουργό να… εκτίθεται για να υποστηρίξει τα δικαιώματα των θυμάτων. Τη… βρόμικη δουλειά την αφήνουν πάντα στους δημοσιογράφους, τους οποίους πετροβολούν και από πάνω!

Και κάτι τελευταίο: Το έργο των κοινωνικών λειτουργών -μικρό, μεγάλο ή ανύπαρκτο- “δικαιώνεται” χάρη στην ασφάλεια της μονιμότητας του Δημοσίου, δεν κρίνεται καθημερινά με το ονοματεπώνυμο και την υπογραφή τους, όπως του κάθε δημοσιογράφου.