Οταν το μνημόνιο μπήκε στη ζωή μας πολλοί προέβλεπαν κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, ακόμα και κοινωνική έκρηξη εξαιτίας των επώδυνων μέτρων για την ανάκαμψη της οικονομίας. Λιγότεροι ήταν εκείνοι που προέβλεπαν την οργή που θα προκαλούσε στην κοινωνία η ατιμωρησία των υπευθύνων για την κατάρρευση της οικονομίας, τη διαφθορά και τα σκάνδαλα. Στις προχθεσινές απεργιακές κινητοποιήσεις τα πράγματα μπορεί να κύλησαν ομαλά για τη Νότια Πελοπόννησο, όμως στην Αθήνα -όπου οι επιπτώσεις της κρίσης είναι πολύ πιο έντονες- η επίθεση στον πρ. υπουργό Κώστα Χατζηδάκη δίνει ένα σαφές δείγμα του πώς μπορεί να λειτουργήσει η ψυχολογία του όχλου και η οργή του κόσμου να ξεσπάσει επί δικαίων και αδίκων. Οι "ακάλυπτοι" διαδηλωτές που προπηλάκισαν τον πρ. υπουργό ξέσπασαν -με καταδικαστέο τρόπο- την οργή και αγανάκτησή τους για το πολιτικό σύστημα και τους εκπροσώπους του. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο που χθες δεν υπήρξε άνθρωπος σε καφενεία ή σε κατ' ιδίαν συζητήσεις που να μην αναφερθεί στο γεγονός ή ακόμα και να το επικροτήσει.