Σε κλοιό απεργιακών κινητοποιήσεων βρίσκεται το τελευταίο διάστημα η χώρα. Η έντονη οικονομική ύφεση αλλά και τα αβάσταχτα κατά περίπτωση οικονομικά μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση καθ' υπόδειξιν της τρόικας δεν μπορούν να αφήσουν αδιάφορους τους πολίτες. Ποιος θα φανταζόταν ότι θα έρθουν εποχές που θα διαμαρτύρονται και θα ετοιμάζονται να κατέβουν στο δρόμο άτομα που... έβγαζαν σπυριά με κάθε είδους κοινωνικές διαμαρτυρίες; Επειδή όμως μέσα από τέτοιου είδους δοκιμασίες, ακόμα και αν αυτές έχουν να κάνουν μέχρι και με την επιβίωση, θα πρέπει να βγάζουμε χρήσιμα συμπεράσματα για τη συνέχεια... καλό θα είναι να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας ανεξαιρέτως ότι αυτή η μεγάλη οικονομική ύφεση της χώρας και η τραγική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας μπορούν με κατάλληλους χειρισμούς αλλά και αποφασιστικότητα να αποτελέσουν τη χρυσή ευκαιρία για μεγάλη και ουσιαστική αλλαγή στην ελληνική κοινωνία.
Αυτό φυσικά είναι το μοναδικό που μπορεί να δώσει ελπίδα σε όλους όσοι με διάφορους τρόπους έχουν αρχίσει να βιώνουν τη δική τους καθημερινή... Οδύσσεια. Πώς μπορεί αλλιώς να επιβιώσει κάποιος αν δεν έχει έστω και στο πίσω μέρος του μυαλού του ότι οι προσπάθειές του αργά ή γρήγορα θα έχουν αποτέλεσμα και ότι φυσικά θα μπουν οι βάσεις για να μην επαναληφθούν ανάλογες καταστάσεις στο μεσοπρόθεσμο μέλλον; Υπάρχει όμως και μία άλλη διάσταση του προβλήματος - ή μάλλον του τρόπου με τον οποίο ο πολίτης καθημερινά βιώνει όλη αυτή την κατάσταση. Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον πολίτη για την γκρίνια, αλλά αναμφίβολα αυτή θα ήταν πολύ λιγότερη και ο καθένας μας θα πλήρωνε τα σπασμένα -δικά του ή άλλων- με λιγότερες φωνές, αν έβλεπε ότι τιμωρήθηκαν ορισμένοι από αυτούς που ουσιαστικά κερδοσκόπησαν στην πλάτη του Ελληνα (με την ανοχή του πάντως πολλές φορές). Οσο όμως παραμένουν ελεύθεροι όλοι αυτοί που οδήγησαν τη χώρα σε αυτή την άθλια κατάσταση, υποχρεώνοντάς τη να εκχωρήσει ουσιαστικά τη διακυβέρνησή της σε διεθνείς πολιτικοοικονομικούς οργανισμούς, κανένας δεν μπορεί αδιαμαρτύρητα να πληρώσει αυτό που του αναλογεί(;) για την ανάκαμψη: μια λέξη δυστυχώς αρκετά μακρινή ακόμα για την ελληνική οικονομία. Κάθε μέρα της κρίσης, αλλά ιδίως κάθε μέρα απεργιακών κινητοποιήσεων, μεταξύ άλλων αποτελεί μία καλή ευκαιρία για κοινωνικοπολιτικό προβληματισμό του καθενός και για αλλαγή της καθημερινής νοοτροπίας, ώστε έστω και σε βάθος χρόνου η ελληνική κοινωνία να αλλάξει με τη σειρά της ρότα. Δημήτρης Πλεμμένος