Οι μισές από τις γυναίκες που δολοφονούνται κάθε χρόνο είναι θύματα των συζύγων ή των συντρόφων τους, ενώ μία στις 3 που φτάνουν στα επείγοντα περιστατικά νοσοκομείων είναι θύμα ενδοοικογενειακής βίας. Κι όμως ακόμα συνιστά ένα θέμα ταμπού, και το να σπάσει μια γυναίκα τη σιωπή της προσκρούει σε παγιωμένες αντιλήψεις και στερεότυπα. Κοινωνικά, η διάπραξη του εγκλήματος αυτού ενισχύεται από την αντίληψη ότι ο άνδρας έχει κυριαρχικό δικαίωμα πάνω στη γυναίκα.

Επιπλέον, ενδεικτικό είναι και το ότι το 99% των γυναικών δολοφονούνται μέσα στο σπίτι τους, ενώ στους άντρες το αντίστοιχο ποσοστό δεν ξεπερνά το 35%, παρόλο που οι άντρες οι οποίοι δολοφονούνται κάθε χρόνο είναι διπλάσιοι σε αριθμό από τις γυναίκες.

Οι έρευνες αλλά και η εμπειρία λένε ότι καμία από τις περιπτώσεις δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Είχαν προηγηθεί κακοποιητικές συμπεριφορές σε πολλά επίπεδα και γι' αυτό η Γενική Γραμματεία Ισότητας επισημαίνει πως όταν οι γυναίκες αποφασίσουν να κάνουν την καταγγελία πρέπει να νιώθουν ότι προστατεύονται. Αν και, σε αρκετές περιπτώσεις, φαίνεται ότι επανειλημμένα τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας είχαν απευθυνθεί στην Αστυνομία, που έδινε συμβουλές όπως “κάντε μήνυση” ή “δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γιατί δεν υπάρχει πράξη…”.

Όταν μιλάμε για ενδοοικογενειακή βία θα πρέπει να επισημάνουμε ότι μπορεί να αφορά σωματική και σεξουαλική κακοποίηση, λεκτική ή ψυχολογική βία, απειλές, ακόμη και κοινωνική απομόνωση. Η δίωξη για τα εγκλήματα αυτά είναι αυτεπάγγελτη και ο νόμος περί ενδοοικογενειακής βίας προβλέπει ότι εφαρμόζεται η αυτόφωρη διαδικασία. Αυτόφωρα είναι τα αδικήματα και του εκφοβισμού, των απειλών, ακόμη και των τηλεφωνημάτων που είναι απειλητικά.

Κι αν δεν θέλει κάποια να απευθυνθεί στην Αστυνομία υπάρχει και η 24ωρη τηλεφωνική γραμμή υποστήριξης 15900, όπου μπορεί να επικοινωνεί για να ενημερωθεί σε θέματα κακοποίησης ή να τηλεφωνήσει στην 24ωρη τηλεφωνική γραμμή του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης 197, για να λάβει ψυχοκοινωνική στήριξη και νομική συμβουλευτική.