Τα νέα μέτρα που ανακοινώθηκαν είναι σκληρά και πλήττουν όλους τους Ελληνες και τις Ελληνίδες. Ειδικά οι λεγόμενες ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, με την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος βρίσκονται στη δυσμενέστερη από ποτέ θέση και κινδυνεύουν να οδηγηθούν σε κοινωνική εξαθλίωση και περιθωριοποίηση. Ηδη αρκετές οικογένειες με μέλη τα οποία πάσχουν από σωματική ή πνευματική αναπηρία αδυνατούν να ανταποκριθούν στα αυξημένα έξοδα συντήρησής τους και ζητούν επιτακτικά από δημόσιους λειτουργούς σε κοινωφελή ιδρύματα να βρεθεί μια θέση και για τους δικούς τους ανθρώπους.
Επιπρόσθετα, οι περιορισμένες ευκαιρίες εργασίας για άτομα με αναπηρίες αλλά και η έλλειψη προγραμμάτων ενίσχυσης της απασχόλησης για τις ευάλωτες ομάδες πληθυσμού, οδηγεί σε αύξηση του ποσοστού ανεργίας τους. Δεν είναι τυχαίο ότι τα άτομα με αναπηρία είναι στη μεγάλη τους πλειοψηφία άτομα με χαμηλά εισοδήματα - ενώ λόγω της αναπηρίας τους έχουν αυξημένο κόστος ζωής. Κι όμως η Πολιτεία ακολουθεί πολιτική υποχρηματοδότησης και υποβάθμισης των πολιτικών στήριξης, με αποτέλεσμα τα άτομα τα οποία ανήκουν σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες και οι οικογένειές τους να είναι τα μεγαλύτερα θύματα της κρίσης.
Πολλές χιλιάδες αναπήρων ζουν σήμερα κάτω από το όριο της φτώχειας, αποκλεισμένοι στο περιθώριο, και χωρίς την ομπρέλα προστασίας που θα όφειλε να προσφέρει στα αδύναμα μέλη της μια ευνομούμενη Πολιτεία.
Χρειάζεται λοιπόν αυτό για το οποίο οι φορείς των ατόμων με αναπηρία και οι οικογένειές τους φωνάζουν στην κυβέρνηση. Ενα συγκεκριμένο σχέδιο προστασίας τους και στροφή σε μέτρα κοινωνικής δικαιοσύνης που θα ενισχύουν το αίσθημα ασφάλειας αυτών των ατόμων. Η κρίση δεν μπορεί να είναι το άλλοθι ανάλγητων πολιτικών επιλογών, κι ούτε το νοικοκύρεμα του κράτους να βασίζεται σε περικοπές κοινωνικών κεκτημένων και στον ακρωτηριασμό της κοινωνικής προστασίας και πρόνοιας.

Νικολέττα Κολυβάρη